Στη Σαλονίκη, έχουμε μάθει πως «πιάνει φωτιά το λιμάνι». Πως ο ήλιος βυθίζεται στην κορυφογραμμή απέναντί μας, προς τη Δυτική Μακεδονία, κι ανάβει νερό κι ουρανό. Κι έχουμε μάθει πως αυτά τα χρώματα φαίνονται υπέροχα απ’ τα μέρη μας που είναι στραμένα προς τη δύση, που ‘χουν πλάτη στην ανατολή. Ακολουθούν οι φωτογραφίες του Σωτήρη Σαρβάνη που ‘ρχεται να προσθέσει εικόνες στην τεράστια συλλογή που προσφέρει ο τόπος μας.

Οι τελευταίες του στιγμές από της Χαλκιδικής τα μέρη.
Πόσες καρτ ποστάλ μπορούν να φτιάξουν οι φωτογράφοι μας, ερασιτέχνες και μη, για τα χρώματα που μας τυλίγουν; Νέα Ηράκλεια, Χαλκιδική, μια ψάθινη ομπρέλα, δυο ξαπλώστρες κι ο Όλυμπος απέναντι.
Νέα Καλλικράτεια. Ο ήλιος δίνει τη θέση του στο «νεαρό» φεγγάρι.

Ο Σωτήρης είναι συνοδός εδάφους στο αεροδρόμιο Μακεδονία. Και οι εικόνες του από το ασφάλτινο πλατό των αεροσκαφών, με τον Όλυμπο να ποζάρει στο βάθος, είναι το λιγότερο αλλιώτικες:

Η χώρα μας, αν και σχετικά μικρή σε μέγεθος, έχει να αναδείξει τόσες ομορφιές. Ωστόσο, υπάρχουν περιοχές που δεν αναδεικνύονται όσο θα ‘πρεπε, αλλά ένας φωτογράφος που έχει μεράκι, θα κατορθώσει να τις αναδείξει μέσα από τις λήψεις του. Η χώρα μας προσφέρει σε κάθε επαγγελματία ή ερασιτέχνη φωτογράφο τη δυνατότητα να αποτυπώσει αμέτρητες καθημερινές στιγμές, ανθρώπων και φύσης!

Δυστυχώς όμως, στην Ελλάδα, δεν υπάρχει ούτε σωστή διαφήμιση ούτε σωστή προώθηση από τους θεσμούς του τουρισμού κι αυτό παρατηρείται κυρίως στη Θεσσαλονίκη και γενικότερα, εδώ στα βόρεια. Ευτυχώς όμως, υπάρχουν πολλοί φωτογράφοι, οι οποίοι μέσω της δουλειάς τους το εξισορροπούν.

Φτερά και Όλυμπος. Υπέροχος συνδυασμός.
Ο Μέγας Αλέξανδρος και ο Βουκεφάλας του, ποζάρουν στα χρώματα της δύσης.
Μια διαφορετική παλέτα γι’ αυτούς που προτιμούν τις βουτιές στο τελείωμα του απογεύματος.
οι προβλήτες οι απέναντι. Αγία Τριάδα κι ένα ηλιοβασίλεμα ακόμη.
Η θέα από κινούμενα παράθυρα.
Ο Θερμαϊκός κι η Σαλονίκη από ψηλά.
Αλήθεια τώρα, έχεις δει πιο ρομαντική άποψη του στρατού μας;

Η φωτιά στο λιμάνι

Έβαλα τίτλο ξανά σ’ αυτό το σημείο, μόνο για να σας παρουσιάσω αυτήν την εικόνα, αυτό τον χρωματικό καμβά, που γεννιέται και πεθαίνει πάνω από το κεφάλι των περαστικών της παραλίας της Θεσσαλονίκης…: