Είναι ένα φαινόμενο στην ιστορία των διάφορων πιάτων και συνταγών να προκύπτουν είτε από τύχη, είτε από ανάγκη ή προσπάθεια να διορθωθεί ένα λάθος.
Γράφει ο Κώστας Γιάντσιος
Το Ούζου Μέλαθρον από το 1993 μέχρι σήμερα έχει εισάγει μία φιλοσοφία και στα πιάτα και τους συνδυασμούς υλικών και στις ονομασίες που δημιούργησαν τάση και μάλιστα έγιναν και αντικείμενο μίμησης ή υιοθετήθηκαν επί της ουσίας από πολλές σύγχρονες ταβέρνες και ουζερί-μεζεδοπωλεία όχι μόνο στη Θεσσαλονίκη αλλά και σε όλη την Ελλάδα.
Πως δημιουργήθηκαν τα «Βυζάκια της Μαρίας»
Όπως μου διηγείται ο συνιδιοκτήτης του Ούζου Μέλαθρον και δημιουργός του συνολικού concept, Χρήστος Κουδούνης, υπήρχε ένας πολύ τακτικός πελάτης που ερχόταν με τη σύντροφό του (και κατόπιν σύζυγό του) και του άρεσε να δοκιμάζει διαφορετικά πιάτα. Ένα βράδυ, όταν ο σερβιτόρος τον ρώτησε τη θα παραγγείλει, απάντησε: «Τι να φάμε; Τα έχω δοκιμάσει όλα, μόνο τα βυζάκια της Μαρίας δεν έχω φάει». Το μήνυμα έφτασε στην κουζίνα και τότε ο Χρήστος με τους μάγειρες είχαν την εξής έμπνευση: συνδύασαν τρυφερά κομμάτια κοτόπουλου με μανιτάρια και σοταρισμένο κρεμμύδι, έσβησαν με λευκό κρασί και με λίγη κρέμα και σκόνη μουστάρδας δημιούργησαν μία sauce. Το υλικό αυτό χωρίστηκε σε δύο μέρη και καλύφθηκε από δύο τορτίγιες σε σχήμα που παραπέμπει σε δύο μαστούς. Μάλιστα επειδή το Ούζου Μέλαθρον ήταν από τα πρώτα εστιατόρια που εισήγαγαν την τορτίγια είχαν παραγγείλει από τη Γαλλία, ειδικό εξάρτημα για να της δίνουν σχήμα.
Έτσι προέκυψε ένα από τα δημοφιλέστερα πιάτα της Θεσσαλονίκης και φυσικά best-seller, το οποίο παραμένει ακόμα στον κατάλογο του Ούζου Μέλαθρον και δεν το έχει «αγγίξει» καμία αλλαγή του μενού.
