Διχασμένο είναι το ελληνικό κοινό εν όψει και των δικαστικών εξελίξεων για τη νομιμότητα ή μη της εκμετάλλευσης ακινήτων μέσω βραχυχρόνιων μισθώσεων τύπου Airbnb.
Γράφει ο Βίκτωρ Τσιλώνης
Με διαφορά ελάχιστων ημερών εκδόθηκαν δύο παντελώς αντιφατικές αποφάσεις από Μονομελή Πρωτοδικεία της χώρας μας. Το μεν Πρωτοδικείο Ναυπλίου συμπλεόμενο με την μέχρι στιγμής ελληνική νομολογία, το δε Πρωτοδικείο Αθηνών πιο εναρμονισμένο με την σύγχρονη πραγματικότητα. Και εδώ τίθεται το ερώτημα αν η κοινωνική στεγαστική πολιτική της χώρας μας είναι σωστή ή μήπως πρέπει τελικά να εκσυγχρονιστεί!
Από τη μία, η απόφαση – βόμβα υπ’ αρ. 263/2019 του Μονομελούς Πρωτοδικείου Ναυπλίου, η οποία απαγορεύει τη χρήση διαμερίσματος σε πολυκατοικία του Ναυπλίου για βραχυπρόθεσμη ενοικίαση, τύπου Airbnb, φαινόταν να είχε ανοίξει τον δρόμο και για άλλες διεκδικήσεις για αντίστοιχες υποθέσεις σε όλη την Ελλάδα. Η απόφαση δέχεται την αίτηση ασφαλιστικών μέτρων των υπολοίπων ιδιοκτητών διαμερισμάτων της πολυκατοικίας και καλεί τον ιδιοκτήτη να παύσει την προσβολή του κανονισμού σύστασης της πολυκατοικίας (ο οποίος πιθανότατα δεν περιείχε πρόβλεψη για τις βραχυχρόνιες μισθώσεις), να μην επαναλάβει στο μέλλον την επαγγελματική χρήση της υπό στοιχεία οριζοντίου ιδιοκτησίας – διαμερίσματος, της οποίας είναι κυρία, ως τουριστικού καταλύματος και να περιοριστεί στη χρήση αυτής ως κατοικίας.
Η παραπάνω απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Ναυπλίου κινείται στο πλαίσιο της υπ’ αρ. 16158/2018 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης, η οποία υποχρέωνε την ιδιοκτήτρια βίλας σε συγκρότημα στην Κασσάνδρα Χαλκιδικής «να παύσει την προσβολή του κανονισμού της σύστασης και να απέχει από οποιαδήποτε σχετική προσβολή αυτών στο μέλλον και να παύσει και να μην επαναλάβει την επαγγελματική χρήση της διηρημένης ιδιοκτησίας της ως τουριστικού καταλύματος και να περιοριστεί στη χρήση αυτής ως κατοικίας», δικαιώνοντας τελικά τους ιδιοκτήτες τριών κατοικιών, οι οποίοι κέρδισαν την αγωγή σε βάρος της τέταρτης ιδιοκτήτριας.
Από την άλλη πλευρά, η υπ’ άρ. 1259/2019 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών ακυρώνει το παραπάνω σκεπτικό, απορρίπτοντας την αγωγή των ιδιοκτητών διαμερισμάτων σε πολυκατοικία της πλατείας Βικτωρίας στην Αθήνα, οι οποίοι είχαν στραφεί εναντίον άλλης ιδιοκτήτριας που εκμεταλλευόταν το ακίνητό της μέσω Airbnb.
Στη συγκεκριμένη υπόθεση οι ενάγοντες υποστήριξαν ότι η βραχυχρόνια μίσθωση έγινε κατά παράβαση του κανονισμού της πολυκατοικίας. Επιπλέον, υποστήριξαν ότι υπήρχε μεγάλο αίσθημα ανασφάλειας, συνεχείς οχλήσεις κατά τις ώρες κοινής ησυχίας και ολονύκτια πάρτι από τους επισκέπτες, βλάβες στον ανελκυστήρα λόγω της επιβάρυνσής του με ανθρώπους και αποσκευές κ.ά., ενώ η ιδιοκτήτρια, παρά τις επανειλημμένες τηλεφωνικές κλήσεις που δέχθηκε, αρνήθηκε να σταματήσει τη βραχυχρόνια μίσθωση του ακινήτου της.
Η παραπάνω νομολογιακή σύγκρουση ήρθε να «ταράξει» την πάγια νομολογία και να δώσει μια λύση και ένα τέλος στη σύγχυση που επικρατεί με τη μη ξεκάθαρη θέση της νομολογίας για το τι είναι πραγματικά σωστό και νόμιμο και τι όχι. Φαίνεται πως η τελευταία απόφαση υπ’ αρ. 1259/2019 του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών θα αποτελέσει σταθμό, δημιουργώντας τη νομική οδό μέσω της οποίας επιτέλους θα δοθεί λύση σε ιδιοκτήτες που ήδη εμπλέκονται σε ανάλογες υποθέσεις ή αναμένεται να εμπλακούν στο μέλλον.
Φαίνεται πως τα «συν» των βραχυχρόνιων μισθώσεων ίσως είναι πολύ περισσότερα τελικά, ιδιαίτερα αν λάβουμε υπόψιν μας τις νέες θέσεις εργασίας, τη διευκόλυνση πολλών ανθρώπων στην καθημερινότητά τους, την αύξηση στα εισοδήματα ιδιοκτητών που έχουν πληγεί καίρια από την οικονομική κρίση, την ανάπτυξη του τουρισμού και πολλά άλλα που έλαβε υπόψη του το δικαστήριο για να καταλήξει σε αυτήν την τόσο σημαντική απόφαση! Μάλλον ήρθε η ώρα να αποδεχθούμε όλοι μας αυτή τη νέα μορφή αστικής μίσθωσης.
Τέλος, αξίζει να αναφερθεί ότι πολύ πρόσφατα, στα τέλη του 2019, το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΔΕΕ) δικαίωσε την Airbnb σε απόφασή του, ορίζοντας ότι πρόκειται για διαδικτυακή πλατφόρμα υπηρεσιών και όχι κτηματομεσιτική εταιρεία και επομένως δεν ελέγχει ούτε δεσμεύει τους ιδιοκτήτες ή τα καταλύματα που είναι εγγεγραμμένα στην πλατφόρμα της.
Μάθετε περισσότερα για τις βραχυχρόνιες μισθώσεις στο workshop του biscotto coffee+ την Τρίτη 21 Ιανουαρίου και δηλώστε συμμετοχή στον παρακάτω σύνδεσμο:
Η Airbnb στο στόχαστρο: Οι Δικαστικές Μάχες των Βραχυχρόνιων Μισθώσεων
Γνωρίστε τον Βίκτωρ Τσιλώνη
Διδάκτωρ ποινικού δικαίου (ΑΠΘ) με μεταπτυχιακό δίπλωμα στην Ποινική Δικαιοσύνη και τα Ανθρώπινα Δικαιώματα (Πανεπιστήμιο του Νότινγκαμ). Ειδικός Μεταπτυχιακός Υπότροφος του Τομέα Ποινικών και Εγκληματολογικών Επιστημών του ΑΠΘ (2004-2009). Υπεύθυνος διδασκαλίας «Αγγλική Νομική Ορολογία», στο Δικηγορικό Σύλλογο Θεσσαλονίκης (2009-2011). Προσωρινός λέκτoρας / επισκέπτης καθηγητής στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης και στο Διεθνές Πανεπιστήμιο Ελλάδας (2016-2017), διευθυντής της δικηγορικής εταιρίας NEWLAW* (2015 έως σήμερα), μέλος της Ένωσης Ελλήνων Ποινικολόγων, συνιδρυτής και αρχισυντάκτης του περιοδικού “Intellectum”.
Ο Βίκτωρ Τσιλώνης εργάστηκε για 6 μήνες στο Ειδικό Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο για την πρώην Γιουγκοσλαβία (υπόθεση Μιλόσεβιτς) και είναι ο πρώτος Έλληνας δικηγόρος που έγινε δεκτός στον κατάλογο των συνηγόρων του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου. Είναι αντιπρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου και Αναπληρωματικό Μέλος του Πειθαρχικού Συμβουλίου του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου (2018-2022).
*Η Δικηγορική εταιρία NEWLAW του Βίκτωρ Τσιλώνη εξειδικεύεται σε ζητήματα που άπτονται των βραχυχρόνιων μισθώσεων. Διεύθυνση: Τσιμισκή 10, 546 24 Θεσσαλονίκη, τηλέφωνο επικοινωνίας: 2310 551 501, e-mail: [email protected]
