Γεννήθηκα κορίτσι. Έγινα κοπέλα, σύντροφος, μαμά. Μα πιο πολύ από όλα αυτά είμαι Γυναίκα. Γεννήθηκα θηλυκό κι όχι δεν εννοώ «Βιουγιουκλάκη», δεν εννοώ ότι παίζω έναν γεμάτο νάζι και τσαχπινιά ρόλο.
Εννοώ ότι ανήκω στο θηλυκό γένος. Το σώμα μου είναι στρογγυλεμένο. Δεν έχει γωνίες, έχει καμπύλες. Μπορώ πιο εύκολα να έρθω σε επαφή με τα συναισθήματα μου, να τα αναγνωρίσω, να τα αναλύσω. Είμαι εξοικειωμένη με τα δάκρυα γιατί το φύλο μου, τα επιτρέπει. Είμαι πιο μικρόσωμη και λιγότερο δυνατή από τα αρσενικά του είδους μου. Δεν είμαι κυνηγός, είμαι συλλέκτης και τροφός. Είμαι ο αποδέκτης κι όχι ο καταθέτης… Δεν διεκδικώ, περιμένω. Δεν είμαι εισβολέας, είμαι προστάτης. Έτσι προστάζει το φύλο μου. Έτσι γράφει στα γονίδια μου.
Είμαι άνθρωπος κι είμαι στην κορυφή της τροφικής αλυσίδας. Δεν υπάρχει τίποτε παραπάνω από εμένα. Κανένα άλλο ον… εκτός από αυτό που στέκεται δίπλα μου. Το αρσενικό του είδους μου.
Είμαι Γυναίκα.
Πάντα στη ζωή μου ήμουν αυτό περισσότερο από οτιδήποτε άλλο. Ακόμη και τώρα που έγινα μαμά κι ο ρόλος αυτός είναι τόσο σπουδαίος ακόμη πιο σπουδαίος κι από το ότι ήμουν σύντροφος ή κόρη.
Το πιο σημαντικό από όλα είναι το ότι είμαι θηλυκό κι αυτό δεν μπορώ να το ξεχάσω ή να το απαρνηθώ. Το να θυμάμαι ότι είμαι γυναίκα για εμένα δεν σημαίνει πως πρέπει να με φροντίζω, να προσέχω το ντύσιμο, το δέρμα ή τα κιλά μου. Δεν σημαίνει πως είναι σημαντικό να διατηρώ την ομορφιά και την φρεσκάδα μου, ακόμη κι όταν είμαι τόσο μα τόσο κουρασμένη.
Δεν σημαίνει πως είμαι γάτα… σημαίνει πως είμαι «θηλυκή γάτα», όπως και το ότι μπορώ να είμαι και «σκύλα»… και «οχιά» και «λέαινα» κι ότι άλλο υπάρχει σε θηλυκό!
Το ότι είμαι γυναίκα σημαίνει πως αυτόματα η φύση με κατέταξε σε ένα ρόλο κι όσο κι αν τον αρνηθώ είναι γραμμένος στα κύτταρα μου. Είμαι λίγους πόντους πιο κοντή, λίγα κιλά ελαφρότερη άρα σκελετικά πιο μικροκαμωμένη και άρα στη φύση πιο αδύναμη… κι από εκεί αρχίζουν όλα, σε έναν κόσμο που κυριαρχούν οι σωματικά πιο ισχυροί.
Σημαίνει πως το μυαλό περισσεύει κι ότι η σωματική ρώμη μπορεί να υπερτερήσει. Το αποδεικνύουν αυτό τα εκατομμύρια των γυναικών που κακοποιούνται με οποιονδήποτε τρόπο, από το πιο ισχυρό φύλο. Αυτό είναι το τελικό συμπέρασμα. Ότι γεννήθηκα ανήκοντας σε ένα φύλο που επειδή είναι λιγότερο ισχυρό, έχει υποστεί βία σε όλες τις μορφές της.
Ζω σε μια γωνιά του πλανήτη που με καθιστά αυτόματα προνομιούχα. Ανήκοντας στο 4% του πληθυσμού που ζει με ειρήνη και ασφάλεια. Όμως στα γονίδια μου είναι καταγεγραμμένος ο αγώνας ολόκληρων γενεών. Γυναίκες που πόνεσαν, που καταπατήθηκε κάθε ανθρώπινο δικαίωμα τους, που κακοποιήθηκαν, που εξευτελίστηκαν, που κατακρεουργήθηκαν, που πουλήθηκαν, που πουλιούνται… παιδιά ακόμη, γιατί είναι γυναίκες. Το να είσαι γυναίκα σημαίνει πολλά κι απροσδόκητα, ανάλογα με το σημείο του κόσμου στο οποίο γεννήθηκες. Καταρχήν, ότι μπορείς να είσαι ασήμαντη και υποχείριο κάποιου αρσενικού, πατέρα, αδερφού, συντρόφου, συζύγου. Μπορείς να πεθάνεις κιόλας από το χέρι ενός αρσενικού και κανείς να μην δικαστεί ποτέ, κανείς ποτέ να μην πληρώσει. Κι από την άλλη το ότι είσαι γυναίκα να σημαίνει πως είσαι κάτι τόσο σημαντικό ή ξεχωριστό, που οι μισοί θέλουν να σε πουλήσουν κι οι άλλοι μισοί να σε αγοράσουν…
Συγχωρέστε μου τον στόμφο και το λεξιλόγιο, μα σήμερα δεν μου ταιριάζουν οι τελίτσες! Έχω το δικαίωμα να μιλώ ως γυναίκα. Δεν ξεχνώ ποτέ ποια είμαι. Μια γυναίκα πάντα σε κάθε περίπτωση θα ταλαιπωρηθεί περισσότερο, θα πονέσει περισσότερο, θα την πληρώσει πιο ακριβά, στο τέλος!
Πάντα… την πληρώνουν οι αδύναμοι και δεν μιλώ για την συναισθηματική δύναμη παρά για την σωματική. Σε έναν καυγά θα ακούσει λέξεις απίθανα προσβλητικές που προσβάλουν την σεξουαλικότητα της, σε μια συμπλοκή σωματική σίγουρα θα νικηθεί, σε οποιαδήποτε αναμέτρηση μπορεί να υποστεί σεξουαλική προσβολή ή κακοποίηση και στα πολύ δύσκολα μπορεί να χρησιμοποιήσει κι η ίδια τη σεξουαλικότητα της για να αναμετρηθεί με το ισχυρό φύλο… Φαίνεται ακόμη και στην ίδια, σαν ο μόνος τρόπος για να επιβληθεί στο αρσενικό, να είναι η σεξουαλικότητα της… για αυτήν τη σεξουαλικότητα άλλωστε τραβά όλα όσα τραβά το θηλυκό!
Είμαι γυναίκα κι είμαι περήφανη. Δεν το ξεχνώ ποτέ.
Ποτέ δεν θα αποκαλέσω μιαν άλλη γυναίκα «γκόμενα», «πουτάνα», «σκρόφα», «καργιόλα», «τσούλα» κι όλα τα συναφή σεξουαλικού περιεχομένου επίθετα. Δεν είναι τυχαίο πως κάθε φορά που ένας άντρας θέλει να προσβάλει μια γυναίκα χρησιμοποιεί τέτοιου είδους λέξεις. Δεν είναι τυχαίο, επίσης, που αν ένας άντρας θέλει να προσβάλει με το σκληρότερο τρόπο έναν άλλο άντρα χρησιμοποιεί βρισιές σε θηλυκό πρόσωπο, ή τον αποκαλεί «γυναικούλα», «μουνί», πως «δεν φορά παντελόνια» κι άλλα παρόμοια. Σημαίνει πως στο μυαλό του, το να είσαι γυναίκα είναι υποδεέστερο.
Λέξεις χυδαίες, βρισιές θηλυκές… Οι πιο εξευτελιστικές ανθρώπινες βρισιές είναι θηλυκές!
Συχνά οι γυναίκες παρασύρονται σε αυτό το παιχνίδι προβολής δύναμης, χρησιμοποιώντας ίδιες εκφράσεις και λέξεις για μιαν άλλη γυναίκα.
Δεν θα μπω ποτέ σε έναν τέτοιο παιχνίδι. Δεν θα γίνω εύκολος στόχος, γιατί θυμάμαι πάντα πως την ώρα που εγώ αποκαλώ μια γυναίκα «πουτάνα», ένα κορίτσι σε κάποια γωνιά του πλανήτη βιάζεται, ακρωτηριάζεται ή σκοτώνεται ακριβώς γιατί κάποιοι την βλέπουν έτσι.
Άλλωστε το να μιλάς έτσι είναι φριχτό σε όποιον κι αν αναφέρεσαι…
Έχω την ευτυχία να μεγαλώνω δυο γιους κι αυτό είναι το χρέος στο γυναικείο φύλο μου. Το ότι τους μεγαλώνω ως Γυναίκα. Τους μαθαίνω πως να φέρονται, να μιλούν, να σέβονται τα κορίτσια, τις γυναίκες, τις γιαγιάδες και τις μανάδες, τις συντρόφους και τις συμμαθήτριες τους. Να μην χρησιμοποιούν τη σωματική ρώμη για εξουσία. Να σέβονται τη Γυναίκα!
Να ξέρουν πως για εκείνους ως άντρες όλα ήταν δεδομένα, μα η γυναίκα έπρεπε να παλέψει για να μπορέσει να σπουδάσει, να εργασθεί, να ψηφίσει, να φορέσει συγκεκριμένα ρούχα, να κυκλοφορεί χωρίς συνοδεία, να, να , να… να είναι γυναίκα χωρίς αυτό να την κάνει άχρηστη και φθηνή και εύκολο στόχο κι ορεκτικό, στα μάτια ενός άντρα.
Είμαι γυναίκα και κάθε χρόνο τέτοια ημέρα δεν γιορτάζω, γιατί είμαι θυμωμένη.
Γιατί την ώρα που κάποιες από εμάς, χορεύουν πάνω στα τραπέζια γλεντώντας το φύλο τους και τα δικαιώματα τους κάποιες άλλες παιδιά ακόμη πουλιούνται σε σκλαβοπάζαρα. Είναι σαν να γιορτάζω την κατάργηση της δουλείας ενώ υπάρχουν ακόμη δούλοι.
Αυτή η μέρα είναι ημέρα μνήμης. Για όλες εκείνες τις γυναίκες που θυσιάστηκαν, πόνεσαν, πάλεψαν, διεκδίκησαν, τα αυτονόητα. Το δικαίωμα να είναι άνθρωποι…
Δουλεύοντας για χρόνια στο ΚΕΘΕΑ με εξαρτημένες μητέρες που ζητούσαν βοήθεια έχοντας μαζί τα ανήλικα παιδιά τους, έχω γνωρίσει γυναίκες που έχουν υποστεί κάθε μορφής κακοποίηση. Κάθε μορφής καταπάτηση των δικαιωμάτων τους και των παιδιών τους. Έχω γνωρίσει γυναίκες που έχουν γνωρίσει κάθε μορφής εξουσία από τότε που ήταν κορίτσια… όχι παιδιά, κορίτσια! Κοριτσάκια…
Η ζωή είναι πιο πολύπλοκη για μια γυναίκα ακόμη και στον Παράδεισο, πολύ περισσότερο στην Κόλαση!
Eίμαι γυναίκα και τιμώ το φύλο μου
Για όλες εσάς κορίτσια μου, που έχουμε έρθει κοντά κι έχουμε μοιραστεί κι έχουμε πονέσει. Για όλες εσάς που ζήσατε μια φυλακή από όνειρα διαλυμένα, γράφω σήμερα αυτό το μήνυμα. Πως είμαι γυναίκα και τιμώ το φύλο μου και θα είμαι εδώ πάντα με τον πιο σημαντικό ρόλο στη ζωή μου, γιατί αυτό είναι το χρέος μου σε όλες εσάς που παλέψατε για αυτό και πονέσατε για αυτό πολύ περισσότερο από όσο εγώ.
Για όλες εκείνες τις γενιές γυναικών που έδωσαν το αγώνα τους για να εμένα. Μανάδες, γιαγιάδες, προγιαγιάδες, που θήλαζαν στα χωράφια, που βιάστηκαν σε πολέμους, που σφαγιάσθηκαν μαζί με τα αγέννητα παιδιά τους, που έζησαν κλεμμένα αμαρτωλά φιλιά με τους αγαπημένους τους κι υποχρεώθηκαν να παντρευτούν αγνώστους σε πόλεις μακρινές, που έθαψαν παιδιά και την ίδια ημέρα σηκώθηκαν για να πλάσουν ψωμί για να φάνε τα υπόλοιπα, που λεχώνες ξυλοκοπήθηκαν γιατί γέννησαν κορίτσια κι όχι άξιους απογόνους, που έγιναν υπηρέτριες κι έτρωγαν αποφάγια και υπέμειναν τον εξευτελισμό του κάθε αφεντικού, που κάποιος τις αποκάλεσε «βρωμιάρες» γιατί φόρεσαν πιο ανοιχτή μπλούζα και κάποιοι τις χαστούκισαν δημόσια γιατί τόλμησαν να μην κοιτούν χαμηλά. Σας ευχαριστώ όλες.
Είμαι Γυναίκα και αυτός ο τίτλος έχει μέσα του κάτι το ηρωικό
Ασχέτως με το αν υπάρχουν γυναίκες που προσβάλουν τον τίτλο, τους αγώνες των γυναικών σαμποτάροντας τη γυναικεία τους υπόσταση. Ναι, «παίκτες» υπάρχουν παντού.
Είμαι Γυναίκα κι αν σήμερα κάποιος θέλει να τιμήσει την ημέρα αυτή μπορεί να κάνει διάφορα σημαντικά, εκτός από το να γιορτάσει. Σας συστήνω το σημαντικό έργο μιας ομάδας Bloggers. Το ΞΕΒLOGΑΠΙΣΜΑ που προσφέρει βοήθεια σε γυναίκες που βρίσκονται στη φυλακή μαζί με τα παιδιά τους. Μαμάδες σαν όλες εμάς, που ζουν με τα μικρά τους μέσα στη φυλακή και όταν εκείνα γίνονται τρία αποφασίζεται μια βίαιη αποκόλληση και τα παιδιά τα παίρνει το σύστημα για να μπουν σε ιδρύματα ή σε άλλους συγγενείς αν υπάρχουν, γιατί δεν μπορούν να συνεχίσουν να ζουν στη φυλακή.
Όσο ζουν στη φυλακή με τη μαμά τους, χρειάζονται τα πάντα, από πάνες μέχρι ρούχα, κουβερτούλες και μπιμπερό! Κάποιοι αγαπημένοι μου φίλοι στη βάφτιση της δικής τους κόρης έγραψαν όμορφα καρτελάκια που ενημέρωναν τους καλεσμένους, πως αντί για μπομπονιέρες κατέθεσαν τα χρήματα εκεί για να φροντιστούν σημαντικές ανάγκες εκείνων των «φυλακισμένων» παιδιών και των μαμάδων τους. Αν σας ενδιαφέρει κάτι παρόμοιο μπορείτε να επικοινωνήσετε με το ξεblogαριμα στο mail: [email protected].
Μαμάδες και παιδιά, θα ζήσουν μαζί μόνο τρία χρόνια κι ύστερα θα χαθούν για καιρό… ίσως για πάντα…μα αυτό είναι μια άλλη ιστορία κι ίσως μια μέρα τη μοιραστώ.
Αν μπορούμε να προσφέρουμε κάτι ας το κάνουμε… άλλωστε είμαστε Γυναίκες και ξέρουμε τι σημαίνει προσφορά, ξέρουμε τι σημαίνει μητρότητα είτε είμαστε μητέρες, είτε όχι! Το πιστεύω αυτό! Πραγματικά το πιστεύω, για κάθε γυναίκα…
Δεν φοράω ταμπέλες στον εαυτό μου
Δεν είμαι φεμινίστρια, δεν πιστεύω στην ισότητα. Πιστεύω στα ίσα δικαιώματα, στις ίσες ευκαιρίες κι αποδέχομαι την διαφορετικότητα. Δεν ανταγωνίζομαι τους άντρες, δεν το έχω ανάγκη, άλλωστε μεγαλώνω δύο, έχω αγαπήσει πολλούς και σέβομαι βαθιά άλλους τόσους. Είμαι άνθρωπος και στα μάτια μου κάθε άνθρωπος ανεξαρτήτως φύλου, σεξουαλικότητας, εθνικότητας, θρησκείας, χρώματος ή ηλικίας έχει δικαίωμα σε βασικά αγαθά, προνόμια και υποχρεώσεις την ίδιας της ανθρωπότητας απέναντί του.
8 Μάρτη
Σήμερα 8 Μάρτη, δεν είναι ημέρα γιορτής, άλλωστε η μέρα αυτή κατοχυρώθηκε μέσα από μια διαμαρτυρία. Το υπόβαθρο της είναι πολιτικό.
Η 8 Μάρτη είναι ημέρα σιωπής και μνήμης… για αυτές που χάθηκαν, για αυτές που υποφέρουν, για αυτές που θα χαθούν… επειδή γεννήθηκαν γυναίκες!
Γράφει η Κατερίνα Χλωροκώστα / Pg.D. Δραματοθεραπεύτρια /Ειδική Σύμβουλος Εξαρτήσεων ICRC
