Ελάτε για μια βόλτα γεμάτη χρώμα στην πρωινή Βαλαωρίτου

Αν περπατήσετε λίγο πιο κάτω από την Πλατεία Αριστοτέλους θα βρεθείτε σε μια από τις πιο όμορφες περιοχές της Θεσσαλονίκης ή μάλλον σε δύο. Η πρώτη που θα συναντήσετε είναι τα λεγόμενα Λουλουδάδικα και μόλις φτάσετε εκεί θα καταλάβετε γιατί ονομάστηκε έτσι. Στην καρδιά της πόλης βρίσκεται μια από τις πιο πολύχρωμες γειτονιές της. Πόσο χρώμα αντέχει το μάτι σας αυτή την εποχή; Πόσα χρωματιστά και μυρωδάτα λουλούδια;

Τα Λουλουδάδικα

Ο πεζόδρομος των λουλουδάδικων θυμίζει μια άλλη πόλη, πιο γραφική, πιο ξέγνοιαστη, σταματημένη, θα τολμούσε να πει κανείς, σε μια άλλη χρονολογία. Γεμάτη με χρώματα και πρόσχαρους ανθρώπους να σε εξυπηρετήσουν. Κάποτε η γειτονιά αυτή φιλοξενούσε περισσότερα μαγαζάκια με άνθη, σήμερα, όμως, έχουν συγχωνευτεί. Παρ’ όλα αυτά η ευωδία και η αύρα της περιοχής είναι η ίδια. Το πλακόστρωτο πεζοδρόμιο, τα μικρά μαγαζάκια τριγύρω για τσίπουρο, μικρά εδέσματα ή καφές, το μανάβικο λίγο πιο πέρα και ακριβώς δίπλα το ιχθυοπωλείο. Μια γειτονιά που τα έχει όλα.

Και το καλύτερο; Σε απόσταση αναπνοής θα συναντήσετε την Αγορά Μοδιάνο ( Ελί Μοδιάνο-1922) και το Γιαχουντί Χαμάμ (Χαλίλ Αγά-16ος αιώνας), δύο ιστορικά μνημεία φωλιασμένα στο κέντρο.

Στη Βαλαωρίτου

Αν συνεχίσετε λιγάκι τη βόλτα σας θα συναντήσετε την άλλη πολύχρωμη περιοχή, τη Βαλαωρίτου, η οποία βρίσκεται πάνω από τα Λαδάδικα και είναι ένα από τα στολίδια της πόλης. Η εικόνα της από το πρωί μέχρι το βράδυ διαφέρει.

Είναι κατά κύριο λόγο γνωστή για τα νυχτερινά της μαγαζιά. Η φοιτητική κοινότητα προτιμάει την εν λόγω περιοχή χρόνια τώρα, καθώς συνδυάζει όλα τα στυλ μουσικής. Από τζαζ μέχρι λαϊκό ελληνικό και από ροκ μέχρι ηλεκτρονική μουσική. Υπάρχουν πολλές επιλογές σε bars και clubs, ώστε να μείνουν ικανοποιημένοι όλοι.

Ωστόσο, η Βαλαωρίτου διαθέτει ένα παρελθόν στο backround της. Πρώτα απ’όλα με την πρώτη ματιά που θα ρίξετε γύρω σας θα παρατηρήσετε πως υπάρχουν κτήρια που αγγίζουν τις δεκαετίες ’60 και ’70, αλλά όχι μόνο. Σίγουρα θα αντικρίσετε το πιο παλιό κτήριο, αυτό της στοάς Μαλακοπή, όπου σήμερα στεγάζεται η τσέχικη μπιραρία. Αυτό το τόσο όμορφο, επιβλητικό και αρχιτεκτονικά άψογο κτήριο ανήκει στη χρονολογία του 1906 και είναι το παλιό κτήριο της Τράπεζας της Θεσσαλονίκης. Θα μείνετε έκπληκτοι με την αρμονία που υπάρχει γύρω από αυτό το κτήριο σε συνδυασμό με όλα τα υπόλοιπα.

Όπως σας είπα, η εικόνα της περιοχής αλλάζει κατά τη διάρκεια της μέρας. Είναι σαν δυο διαφορετικοί κόσμοι να ενώνονται σε έναν. Το βράδυ, όπως αναφέραμε, ο κόσμος διασκεδάζει, πίνει τα ποτά του, χορεύει τα swing του και βλέπει τη νυχτερινή της πλευρά. Τη μέρα όμως; Πόσοι από εσάς έχετε επισκεφτεί τη Βαλαωρίτου ένα πρωινό;

Θα ξεκινήσετε να κατηφορίζετε από την Εγνατία οδό και τριγύρω σας θα βλέπετε χρώματα. Είναι τόσο ζωντανή και πολύχρωμη. Στα στενάκια της φιλοξενεί ντόπιους υφασματοπώληδες, όντας περιοχή βιοτεχνιών στο παρελθόν. Οι ακτίνες του ηλίου που πέφτουν πάνω στα κτήρια τονίζουν τα πιο όμορφα σημεία τους. Γίνεται έντονα αισθητή η αντίθεση του σύγχρονου κτηρίου με το παλιό.

Και εδώ θα κάνουμε μια στάση σε ένα από τα πιο παλιά υφασματοπωλεία της πόλης και θα μιλήσουμε λίγο με τον ιδιοκτήτη του, τον κύριο Απόστολο Κοσμίδη.

Μπαίνοντας στο μαγαζί δεν βλέπετε έπιπλα, παρά μόνο υφάσματα σε όλες τις αποχρώσεις. Κόκκινα, κίτρινα, εμπριμέ, φλοράλ, πουά. Δυσκολεύεσαι να επιλέξεις, αφού το ένα είναι καλύτερο από το άλλο.

Καλησπέρα κ.Απόστολε. Σήμερα θα κάνουμε μια διαφορετική συζήτηση και δε θα έχω τον ρόλο της πελάτισσας. Θα ήθελα να μου μιλήσετε λίγο για το κατάστημά σας.

Το κατάστημα βρίσκεται στη οδό Τύπου από το 1970. Τη δουλειά του υφασματοπώλη τη ξεκίνησε ο πατέρας μου και σήμερα τη συνεχίζω εγώ. Από γενιά σε γενιά. Ανέκαθεν δεν πουλούσαμε τίποτε άλλο, παρά μόνο υφάσματα.

Συγκριτικά με το παρελθόν έχουμε δει κάποιες διαφορές όσον αφορά την πελατεία και τις προτιμήσεις;

Εννοείται. Οι αλλαγές είναι μεγάλες μόνο από το γεγονός ότι οι περισσότερες βιοτεχνίες που συνεργαζόμασταν οι επιχειρήσεις της περιοχής στο παρελθόν έχουν κλείσει. Καλώς ή κακώς έχουν περιοριστεί οι ποσότητες, καθώς όλα αλλάζουν και εξελίσσονται. Για παράδειγμα οι μεγάλες εισαγωγές από την Κίνα αποτελούν μια εξέλιξη, αλλά και μια στασιμότητα για εμάς του παλιούς. Σήμερα δεν συνεργαζόμαστε μόνο με βιοτεχνίες, αλλά και με εταιρείες, ξενοδοχεία κ.λ.π. Σήμερα έχουμε μια συγκεκριμένη πελατεία, σίγουρα όμως δεν είναι όπως παλιά. Την εποχή που δούλευε το κατάστημα ο πατέρας μου, ήμασταν 3-4 άτομα ώστε να βγει η δουλειά και τώρα το δουλεύω μόνος μου.

Θα μπορούσατε να μας περιγράψετε μια εικόνα που σας έρχεται στο μυαλό από τις “καλές εποχές” ;

Η αλήθεια είναι πως τις καλές εποχές που λέμε, δεν τις έχω ζήσει αρκετά. Εγώ έζησα κυρίως την εποχή της βιοτεχνίας, της λιανικής. Όπου ερχόταν η παραλαβή με τα υφάσματα και τα μοιράζαμε στους συνεργάτες μας. Ωστόσο, έχω ακούσει ιστορίες από τον πατέρα μου. Οι περισσότερες πελάτισσες ερχόταν μαζί με τις μοδίστρες τους για να προμηθευτούν τα υφάσματα και να διαλέξουν προσεκτικά. Κάθε πωλητής είχε δική του πελατεία και οι πελάτες είχαν καλές σχέσεις με τους πωλητές. Γνώριζε ο ένας τον άλλο. Ήταν μια συγκεκριμένη διαδικασία που γινόταν εκείνη την εποχή.

Αφού τελειώσαμε τη συζήτηση με τον κύριο Απόστολο συναντήσαμε την Αναστασία Αραμπατζίδου, μια νέα επιχειρηματία της περιοχής.

Πόσα χρόνια λειτουργεί το κατάστημα; Είναι οικογενειακή επιχείρηση; 

Η Σ. Αραμπατζίδης και ΣΙΑ Ε.Ε. ή αλλιώς Plastex είναι μία οικογενειακή επιχείρηση που ιδρύθηκε το 2005 στο παρόν κατάστημα, όπου εμπορευόμασταν είδη συσκευασίας. Το 2012 ανοίξαμε και τη μονάδα παραγωγής χάρτινων και πλαστικών συσκευασιών στη Θέρμη, το πρατήριό μας, όμως, παρέμεινε στη Βασιλέως Ηρακλείου για να εξυπηρετεί τους εμπόρους που χρησιμοποιούν ανώνυμες (ατύπωτες) συσκευασίες, καθώς και πολλούς πελάτες λιανικής που γνώριζαν ότι στο κατάστημά μας μπορούν να βρουν ό,τι χρειάζονται για να συσκευάσουν το τέλειο δώρο και όχι μόνο.

Η περιοχή του τότε με το σήμερα διαφέρει στα μάτια σας; Ως προς ποιες κατηγορίες;