Oι γυναίκες, από αρχαιοτάτων χρόνων επωμίζονται την ταμπέλα του φύλου της αναπαραγωγής. Αυτοσκοπός τους θεωρείτο το να φέρουν στον κόσμο υγιή και δυνατά παιδιά, να τα αναθρέψουν και να τα μεγαλώσουν. Να είναι όλη τους η ζωή ένας κύκλος με κέντρο τα δικά τους δημιουργήματα.
Η μητρότητα είναι ένα δώρο της φύσης, ένα δώρο που μόνο εμείς οι γυναίκες μπορούμε να εκλάβουμε την μεγαλειότητα, αλλά και βαναυσότητά του στο 100%. Δεν είμαι μάνα, αλλά έχω ακούσει πόσο μπορεί να σε αλλάξει ένα παιδί και η όλη διαδικασία της εγκυμοσύνης. Σκεφτείτε το πιο απλό πράγμα, αν κάποιος από την παρέα σας ή τη οικογένειά σας αποκτήσει ένα παιδί, είναι σαν να αλλάζει λίγο και ο δικός σας κόσμος. Φανταστείτε ο δικός τους.
Ευτυχώς, σήμερα, η γυναίκα δεν έχει μόνο την ταμπέλα της αναπαραγωγής να την στοιχειώνει, μπορεί να κάνει πολλά άλλα πράγματα από το να είναι μάνα ή μπορεί να είναι πολλά άλλα πράγματα και μάνα μαζί.
Εκείνες που δεν μπορούν να κάνουν παιδιά
Μετά το “άντε και με ένα καλό παιδί” παίρνει σειρά το “άντε και καλούς απογόνους”. Κόψε φάση. Είσαι παντρεμένη ή δεσμευμένη κάποια χρόνια τώρα και κάθε φορά που πετυχαίνεις έναν παλιό φίλο ή έναν μακρινό συγγενή ακούς την χαρακτηριστική ατάκα “Εσύ πότε θα κάνεις κανένα παιδάκι;”, αλλά εσύ ξέρεις ότι δεν μπορείς. Βιολογικά, δεν έχεις τη δυνατότητα να φέρεις παιδιά στον κόσμο.
Ζορίζεσαι, καταπίνεις τον κόμπο στον λαιμό και απαντάς ένα σκέτο “Ε, θα δούμε”. Έρχεται κοινώς κάποιος και σου βάζει ένα μαχαίρι στον λαιμό, σε στριμώχνει, σε κάνει να νιώθεις άσχημα για μια επιλογή που δεν είναι καν δική σου. Και ποιος είναι αυτός δηλαδή που θα σε ρωτήσει από το πουθενά τι θα κάνεις εσύ με τη ζωή σου; Αυτή η ερώτηση μπορεί να φέρει σε δύσκολη θέση πολλές γυναίκες. Και πόσο πιο ωραία θα ήταν αν είχαμε το θάρρος να πούμε “Εγώ δεν μπορώ να κάνω παιδιά”. Κάπως έτσι έκανε και η Τζένη, βρήκε το θάρρος και τους είπε κατάμουτρα αυτό που κρατούσε μέσα της τόσο καιρό.
Η Τζένη τα τελευταία χρόνια ζει και εργάζεται στο Άμστερνταμ. Είναι 30 χρονών και από τα 24 της, λόγω ενός προβλήματος υγείας, δεν μπορεί να κάνει παιδιά. Πέρασε κάποια πολύ δύσκολα χρόνια μέχρι να το αποδεχθεί πλήρως, πλέον, όμως, με όλες τις εναλλακτικές που έχει, αποφάσισε να μεγαλώσει την οικογένειά της με έναν εναλλακτικό τρόπο.
-Τι επιρροή είχε πάνω στην υγεία σου το ότι δε μπορείς να κάνεις παιδιά;
Πέρασα κλιμακτήριο στα 25 σχεδόν, άλλες γυναίκες το περνάνε στα 50 και βάλε. Ίδρωνα, κουραζόμουν, ένιωθα να μετατρέπομαι σε μια άλλη και να χάνω τη νεότητά μου. Όμως, ανακάλυψα πως υπάρχουν και άλλα σημαντικά πράγματα στη ζωή. Και μέσα από αυτά βρήκα την ενέργεια που ψυχολογικά μου ρουφούσε αυτή η κατάσταση. Κάπως έτσι κατάφερα και να το ξεπεράσω και να νιώσω ξανά καλά με τον εαυτό μου.
-Ήθελες να κάνεις παιδιά;
Τα παιδιά τα λατρεύω. Ήξερα πως ήθελα από μικρή να κάνω οικογένεια. Και δεν είναι ότι με πίεζαν οι γονείς μου ή κάτι τέτοιο. Ήθελα να ζήσω αυτό το ταξίδι της μητρότητας από την αναπαραγωγή έως και την ανατροφή. Ήθελα να πάρω το ρίσκο. Όταν έμαθα τι μου συμβαίνει έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου. Όταν ξεπέρασα το πρώτο σοκ, μαζί με τον άντρα μου αποφασίσαμε να υιοθετήσουμε. Υπάρχουν τόσα πολλά παιδιά που χρειάζονται την αγάπη μας. Γι αυτό και θα γυρίσουμε σε λίγο καιρό μόνιμα στην Ελλάδα για να ξεκινήσουμε τη διαδικασία.
-Όταν σε ρωτούσαν αν θα κάνεις παιδιά, πως ένιωθες;
Ήθελα πραγματικά να βρίσω. Δε μπορώ να δεχτώ πως πλέον αυτή η ερώτηση θεωρείται “must” για μια άτεκνη γυναίκα η οποία έχει πατήσει τα 30. Στην αρχή ντρεπόμουν, αλλά κατάλαβα πως δεν θα έπρεπε να νιώθω εγώ πιεσμένη. Έτσι μιλούσα ειλικρινά, τους έλεγα πως δε μπορούσα να κάνω παιδιά και ένιωθα λίγο πιο ελεύθερη. Η λύπηση που δεχόμουν σαν απάντηση δε με ένοιαζε και πολύ. Σημασία είχε πως ήταν κάτι για το οποίο δε θα έπρεπε να ντρέπομαι και ακριβώς έτσι το αντιμετώπιζα.
-Πόσο δύσκολο είναι να υιοθετήσεις ένα παιδί στην Ελλάδα; Ο άντρας σου πως αντιμετώπισε την όλη κατάσταση;
Το μόνο που έχω να πω είναι πως χωρίς τον άντρα μου δε θα μπορούσα ποτέ να ξεπεράσω το σοκ. Η κατάσταση στην Ελλάδα είναι τραγική. Ξέρω πως πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί σχετικά με τις οικογένειες οι οποίες θα φιλοξενήσουν παιδιά. Απλά πιστεύω πως ίσως η τόση γραφειοκρατία είναι περιττή και πως θα έπρεπε οι διαδικασίες να είναι πιο άμεσες.
Εκείνες που δε θέλουν να κάνουν παιδιά
Yπάρχουν και κάποιες οι οποίες μετά από αρκετή σκέψη θεωρούν πως δεν είναι κατάλληλες να κάνουν παιδιά, πως ο ρόλος της μητρότητας δε τους ταιριάζει και πως μπορούν να προσφέρουν στην κοινωνία με άλλους τρόπους. Όσο δύσκολο και σημαντικό είναι να καταλήξεις πως θέλεις να κάνεις παιδιά για εσένα και μόνο, όχι για την γειτονιά και το χωριό, αντίστοιχα δύσκολο και το να σιγουρευτείς πως ένα παιδί δεν είναι για εσένα. Ξέρετε, οι γυναίκες δεν μπορούν μετά από μια ηλικία να τεκνοποιήσουν και ο χρόνος είναι εχθρός.
Η Σοφία δεν έχει πολλές πιθανότητες να κάνει παιδιά. Προσπάθησε για λίγο καιρό με τον άντρα της, αλλά αντιμετώπισαν προβλήματα. Συνειδητοποίησε, όμως, μετά από λίγο καιρό πως τελικά, το να κάνει παιδιά, δεν ήταν κάτι που ήθελε. Ζει και εργάζεται στη Θεσσαλονίκη και είναι 36 ετών.
– Πως κατάλαβες ότι έχεις πρόβλημα με την γονιμότητα;
Είχαμε θέμα με τον άντρα μου. Πήγαμε σε γιατρούς τόσο για εκείνον όσο και για εμένα. Τελικά το πρόβλημα ήταν δικό μου. Στην αρχή σκεφτήκαμε την εξωσωματική, μετά όμως τα πράγματα ήρθαν τούμπα.
-Τι συνέβη;
Για να ξεπεράσω την κατάσταση αποφασίσαμε με τον άντρα μου για έναν χρόνο να ταξιδεύουμε συνεχώς, χωρίς πολλές υποχρεώσεις. Κάπως έτσι, μέσα από τις τόσες εμπειρίες και το ισχυρό δέσιμο που ανέπτυξα με τον άνδρα μου, κατάλαβα πως δεν ήθελα παιδιά. Επιστρέφοντας, ήθελα να επικεντρωθώ στην καριέρα μου.
-Αν σου ήταν πιο εύκολο να κάνεις παιδιά, πιστεύεις πως θα είχες άλλη άποψη;
Όχι, ποτέ δεν ήμουν 100% σίγουρη για το αν θέλω να κάνω παιδιά. Ίσως αυτή η εμπειρία με βοήθησε να κλειδώσω στο “όχι”. Εξάλλου, από τη στιγμή που δεν ήταν εύκολο και θα ήθελε πολύ χρόνο, αποφάσισα αυτόν τον χρόνο να τον δαπανήσω αλλού, πιο παραγωγικά για εμένα.
-Ο άνδρας σου πως αντέδρασε;
Στην αρχή είχα το ταμπού ότι ίσως με άφηνε. Το αντιμετώπισε, όμως, με πολύ μεγάλη δεκτικότητα και μου είπε πως εν μέρει συμφωνούσε, ένιωθε πως και οι δυο μας είμαστε μια χαρά οικογένεια.
– Γιατί πιστεύεις πως δε σου ταιριάζει η μητρότητα;
Κατάλαβα πως έχω ακόμα πολλές εμπειρίες, σαν απωθημένα, που θέλω να ζήσω. Ένα παιδί θα έμπαινε φραγμός. Δεν ήθελα να γίνω εκείνη η μάνα που θα έβαζε το παιδί της να κάνει πράγματα που δεν έκανε εκείνη. Επίσης, οικονομικά δεν ξέρω αν θα μπορούσα να το στηρίξω, οπότε και αποφάσισα πως ένα παιδί δεν είναι για μένα αυτοσκοπός.
Γιατί όμως θέλουμε άραγε να κάνουμε παιδιά;
Η ολοκλήρωσή μας έρχεται όντως μέσα από αυτά; Είναι τα παιδιά αυτά το καλό που δε δώσαμε στον κόσμο και περιμένουμε από εκείνα να το κάνουν; Ή είναι μήπως μια κοινωνική επιταγή του περίγυρού μας, για να μη στιγματιστούμε από τον όρο “άτεκνη”, “ανήμπορη”, “μαγκούφα”, “δε θα έχεις κανέναν στα γηρατειά σου να σε προσέχει” και “ανίκανη”; Μήπως είναι η απάντησή μας στο “δε θα σε θέλει ο άντρας σου αν δεν μπορείς να κάνεις παιδιά”; Μήπως είναι η καλή μας η καρδιά που θέλει να δώσει εγγονάκια στους γονείς μας; Μήπως είναι μια συνειδητή επιλογή;
Αυτό που θέλω να πω είναι πολύ απλό. Το να φέρνεις ένα παιδί στον κόσμο είναι μια αιώνια δέσμευση. Πρέπει να είσαι έτοιμος να μοιράσεις αγάπη. Αλλά για να μοιράσεις αγάπη πρέπει πρώτα να την έχεις μέσα σου. Πρέπει να είσαι έτοιμος να δώσεις, να μορφώσεις, να εξευγενίσεις, να στηρίξεις, να αφήσεις πίσω τον εγωισμό και να υπάρχεις για έναν άλλο άνθρωπο. Πρέπει να είσαι συνειδητοποιημένος πως όντως το θέλεις, πως είναι μια ολοδική σου επιλογή που δεν έχει έρθει ως επήρεια από τρίτους, πως δε σου έχει κάνει πλύση εγκεφάλου η οικογένειά σου για απογόνους, πως δε ζηλεύεις που η φίλη σου που έκανε παιδιά πριν από εσένα, πως η γυναικεία σου φύση δε θα ολοκληρωθεί μέσα από αυτόν τον ερχομό.
Πηγή: themillennials.gr
Οι συνεντεύξεις είναι πραγματικές και στο άρθρο χρησιμοποιούνται ψευδώνυμα για την προστασία των προσωπικών δεδομένων των ερωτηθέντων
