Ο Βασίλης, η Ναταλία και η Άνια κάθονται γύρω μου χαμογελαστοί, σε μια αίθουσα της Γερμανικής σχολής, με ένα συναίσθημα ικανοποίησης και προσμονής στο βλέμμα τους. Γιατί να μην πλημμυρίζουν από ενθουσιασμό άλλωστε; Μετά το τέλος των Πανελληνίων, και με τις προσπάθειες τους να έχουν επιβραβευθεί στο έπακρο, οι τρεις τους, ετοιμάζονται να ανοίξουν τα φτερά τους για κάποιο πανεπιστήμιο του εξωτερικού, και συγκεκριμένα για τη Γερμανία, αφού κατάφεραν να ξεχωρίσουν κερδίζοντας την υποτροφία DAAD (Γερμανική Υπηρεσία Ακαδημαϊκών Ανταλλαγών).
Η Ναταλία Παπαγερμανού πρόκειται να σπουδάσει Κτηνιατρική ή Βιολογία στο γνωστό πανεπιστήμιο FreieUniversität του Βερολίνου, ο Βασίλης Ξανθάκης επιλέγει το κορυφαίο Πολυτεχνείο της Καρλσρούης με στόχο τις οικονομικές και πολυτεχνικές σχολές, ενώ η Άνια Γερασίμου έχει μεγάλη αγάπη για τις ξένες γλώσσες και επέλεξε να πάει στην καλύτερη σχολή Μετάφρασης και Διερμηνείας στο Germersheim στο Mainz της Γερμανίας. Είναι ίσως, η πρώτη φορά που βλέπω 18χρονους να έχουν τέτοια ηρεμία στο βλέμμα τους, μαζί και ωριμότητα. Όταν τους ρώτησα για το πως ξεκίνησε όλη αυτή η επιτυχία, η απάντηση τους βρίσκονταν πίσω από την πόρτα της αίθουσας στην οποία συνομιλούσαμε. Η Γερμανική Σχολή υπήρξε για τους ίδιους κάτι παραπάνω από ένα σχολείο.
Ο δρόμος για την επιτυχία
«Το Γερμανικό δίνει πάρα πολλές ευκαιρίες σε αυτούς που ενδιαφέρονται», μου λέει ο Βασίλης.
« Από διαγωνισμούς μέχρι ομάδες μετά το μάθημα. Στην 3η γυμνασίου πήγα στην ομάδα μαθηματικών του σχολείου και θυμάμαι ότι ήταν κάτι πάρα πολύ χαλαρό, ευχάριστο, προετοιμαζόμασταν για διαγωνισμούς αλλά πρακτικά ήταν μια ομάδα ανθρώπων που τους άρεσαν τα μαθηματικά και κάναμε παρέα και μετά το σχολείο. Έχει clubs ρομποτικής, θεάτρου μαθηματικών, φωτογραφίας, εικαστικών, αθλητικά. Δεν τελειώνουν όλα όταν χτυπά το κουδούνι. Οπότε εκεί μπορείς να βρεθείς με κόσμο που ενδιαφέρεται και του αρέσει. Όποιος θέλει λοιπόν, εδώ μπορεί να ασχοληθεί παραπάνω.»
«Οι καθηγητές προσπάθησαν να έρθουν πολύ κοντά σε εμάς, μας ρωτούσαν πως ήταν η ψυχολογία μας, ήταν πιο προσωπική η σχέση μας και ήταν πάρα πολύ θετικό για εμάς γιατί μπορούσαμε να αποδίδουμε καλύτερα μέσα σε αυτόν τον χώρο αλλά και γιατί μέσα στην τάξη την ώρα που γινόταν το μάθημα δεν ήταν μια ψυχρή ή απρόσωπη διαδικασία. Ήταν πολύ ευχάριστο το κλίμα και σε συγκεκριμένα μαθήματα δεν καταλάβαινες πότε περνούσε η ώρα».
Η Ναταλία στάθηκε στη σημασία της διγλωσσίας και στο πως αυτή αναπτύσσεται εις βάθος μέσα από το πρόγραμμα και τον χαρακτήρα της Γερμανικής Σχολής.
«Νομίζω ότι επειδή βρισκόμαστε σε ένα σχολείο που είναι δίγλωσσο και με έντονο το Γερμανικό στοιχείο, υπάρχει μεθοδικότητα και ένα πρόγραμμα. Και επειδή εγώ σαν άνθρωπος πρέπει να δουλεύω με ένα πρόγραμμα, αυτό με βοήθησε πάρα πολύ και στον τρόπο διεξαγωγής. Οπότε ήξερες πως θα είναι σε κάθε τάξη το πρόγραμμα από την αρχή. Είτε ήταν οι εκδρομές είτε οτιδήποτε θα γίνει. Και το ότι είχαμε συνομηλίκους πολύ ανοικτούς και είχαμε πάντα άτομα που μπορούσαμε να μιλήσουμε, αντίστοιχα στους καθηγητές μας, ήταν κάτι πολύ σημαντικό. Ποτέ δεν ένιωσα ως Ναταλία ότι δεν έχω έναν άνθρωπο».
Το κλίμα αυτό της οικειότητας και της δυνατότητας να ρωτήσεις και να εξερευνήσεις κι άλλα κομμάτια στα οποία χρειάζεσαι καθοδήγηση, μου επιβεβαίωσε και η Άνια.
«Η αλήθεια είναι ότι έχω ένα άγχος για το πως θα φύγω, αλλά το καλό είναι ότι εδώ μπορείς να μιλήσεις με αποφοίτους, οι οποίοι συχνά έρχονται και μας κάνουν ενημερώσεις. Κάτι που γίνονταν και τα προηγούμενα χρόνια. Είτε από επαφές, μέσα από την τάξη, είτε με φίλους και γνωστούς. Είναι άνθρωποι με τους οποίους μίλησα και που με βοήθησαν.
Όταν οι βάσεις έχουν μπει όπως και οι δυνατότητες για ενημέρωση και αναζήτηση του πλαισίου που θα βοηθήσει έναν μαθητή να καθοδηθεί, τότε το τελικό στάδιο, τα τελευταία χρόνια στα οποία οι τρεις τους συγκεντρώθηκαν στον στόχο τους, έχουν δύο λογιών ταχύτητες. Δύο ταχύτητες που αποτελούν ένα πλεονέκτημα. Οι μαθητές της Γερμανικής Σχολής προετοιμάζονται για τις εξετάσεις του Abitur και μπορούν να μπουν κανονικά σε μια διαδικασία των πανελληνίων.
Γνωρίζοντας αληθινά τη Γερμανική κουλτούρα
Όταν τους ρώτησα για το πως ακριβώς αποκτούν μέσα από τη σχολή μια πολύ καλή σχέση με τη Γερμανική κουλτούρα, οι ίδιοι με διαβεβαίωσαν ότι επρόκειτο για κάτι που αναπτύσσονταν με δημιουργικό τρόπο από τα πρώτα χρόνια. Πρώτος τον λόγο πήρε ο Βασίλης.
«Η σχέση αυτή υπήρχε από πριν. Δουλεύαμε με γερμανικά κείμενα, γερμανικά τραγούδια , βιβλία της γερμανικής λογοτεχνίας, ποιήματα, ταινίες ή μελετούσαμε για την εξέλιξη της γερμανικής κοινωνίας. Όλα αυτά υπήρχαν και σίγουρα μας βοήθησαν να μπούμε πιο πολύ μέσα στην Γερμανική κουλτούρα.
«Δεν γίνεται να κάνεις μόνο το φροντιστηριακό» , συμπληρώνει η Ναταλία.
«Από τη στιγμή που είσαι στο σχολείο, θα κάνεις και όλο το σύνολο γιατί θα έρθεις στις εκδηλώσεις του σχολείου, θα δεις την ταινία που βλέπει η τάξη, θα διαβάσεις το βιβλίο με τους υπόλοιπους.»
Η Άνια συνέχισε:
«Είχαμε μπει σε έναν προθάλαμο από την 1η γυμνασίου ως την 3η γνωρίζοντας τη γερμανική κουλτούρα αλλά αυτό έγινε ακόμη περισσότερο αργότερα. Πιστεύω ότι και η καθημερινή επαφή με τους Γερμανούς καθηγητές είναι πολύ σημαντική, γιατί ναι, πήραμε πολύ σημαντικά πράγματα από μία ανταλλαγή στη Γερμανία για μία εβδομάδα, στα πανεπιστήμια, αλλά τα 6 χρόνια που συναναστρεφόμασταν καθημερινά με Γερμανούς καθηγητές και τα group αυτά που συμμετείχαμε μετά το μάθημα, που μπορούσες να πεις δυο λόγια παραπάνω με ένα καθηγητή, σε έφεραν σε επαφή με έναν διαφορετικό τρόπο σκέψης. Το πολύ καλό σε αυτό το σχολείο ήταν ότι επειδή είχες διαφορετικά ερεθίσματα, μπορούσες να μάθεις και εσύ να βλέπεις μόνος σου πράγματα από διαφορετικές οπτικές γωνίες.»
Οι τελευταίες δύο χρονιές
«Το Abitur είναι πολύ διαφορετικό, εκεί μετράνε τα προφορικά πολύ, κάνουμε διαγωνίσματα συχνά, υπάρχει ένα τελείως διαφορετικό στυλ διαβάσματος», ανέφερε ο Βασίλης, ενώ η Άνια μου εξήγησε πως αυτό το διπλό πλεονέκτημα είναι βοηθητικό.
«Αφού τελείωσε το Abitur, το τεράστιο υπέρ που είχαμε ήταν μία διέξοδος ή ότι είχαμε ένα plan b. Λέγαμε ότι πάμε να κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε για Ελλάδα, έτσι ώστε να έχουμε μία ακόμη εναλλακτική. Πήγαμε στις πανελλήνιες χωρίς να έχουμε άγχος, το οποίο νομίζω ότι είναι τεράστιο προνόμιο που δε ξέρω αν μπορεί να το έχει κάποιος άλλος μαθητής στην τρίτη λυκείου. Ότι δηλαδή η ζωή μας δεν εξαρτάται από αυτή την εξέλιξη.
Στη Γερμανία σε αντίθεση με την Ελλάδα, υπάρχουν πάρα πολλές δυνατότητες, ανάλογα με τον βαθμό που θα βγάλεις, μπορείς να βρεις μια διέξοδο ακόμη και αν δε βγει η σχολή που ήθελες. Δεν ένιωσα αυτό τον πανικό με τις πανελλήνιες και όταν είχαμε καθιερώσει τη θέση μας μέσω του Abitur, ήταν σαν να γράφω ένα κανονικό διαγώνισμα. Παίζει ρόλο και το ότι είχαμε ήδη κάνει μια πολύ καλή προετοιμασία για τις πανελλήνιες ήδη από τη δευτέρα λυκείου, άλλοι και από την πρώτη λυκείου. Οπότε είχαμε αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα για να διαβάσουμε καλά και να κάνουμε τις επαναλήψεις μας».
Η στιγμή που κατάλαβαν τι θέλουν να κάνουν
Ο Βασίλης με ξενάγησε στις δυνατότητες που σου δίνει η σχολή μετά από κάποιο σημείο, για να δεις πως ακριβώς δουλεύει κανείς στον κλάδο που θες να ασχοληθείς μελλοντικά.
«Υπάρχουν τρία πράγματα που μπορείς να κάνεις. Η ανταλλαγή, η επίσκεψη στα πανεπιστήμια και η πρακτική. Μπορείς το καλοκαίρι να πας για δύο εβδομάδες σε κάποιο πανεπιστήμιο για να δουλέψεις ή σε κάποια εταιρία και να σε φιλοξενήσει μια οικογένεια, να δεις πως είναι η δουλειά και οι εργασιακές συνθήκες.
«Σίγουρα είναι σημαντικό και σε βοηθάει να καταλάβεις τι θέλεις. Πολλοί το είδανε και αποφάσισαν ότι θα κάνουνε κάτι διαφορετικό. Είναι πάρα πολύ χρήσιμο. Εγώ έκανα πρακτική σε μια εταιρία λογισμικού και είχα την ευκαιρία να με φιλοξενήσει μια οικογένεια που με φιλοξένησε και στην ανταλλαγή μαθητών. Οπότε μέσα από άλλες δραστηριότητες του σχολείου σου δίνεται η δυνατότητα να κάνεις κι άλλα πράγματα. Το πολύ καλό με αυτή την εταιρία ήταν ότι πέρασα από όλους τους τομείς για ένα διάστημα. Είδα ότι με ενδιαφέρει ο τομέας των οικονομικών και είδα ότι με ενδιαφέρει πολύ περισσότερο από την ανάπτυξη λογισμικού. Ήταν συνεπώς πολύ ενδιαφέρουσα εμπειρία. Ωράρια, εργασιακές συνθήκες, σχέσεις μεταξύ των υπαλλήλων. Τα βλέπεις όλα».
Για τον ίδιο ήταν μια εμπειρία που τον διαφώτισε, για την Άνια η δική της εμπειρία ήταν καθοριστική στο να γοητευτεί από τη μετάφραση και τη διερμηνεία.
«Μετά από την εκδρομή στα πανεπιστήμια της Λειψίας, όπου είχαμε παρακολουθήσει μία μετάφραση, ήμουν ξετρελαμένη, ο καθένας είχε τον δικό του υπολογιστή, τα καθήκοντα τους και κάναμε μια συζήτηση με τον καθηγητή για το πως μπορείς να το κάνεις με ακόμη καλύτερο τρόπο. Την πρώτη φορά που το είδα να γίνεται μου φάνηκε πάρα πολύ δύσκολο στην πράξη. Έπαθα ένα μικρό σοκ αλλά με βοήθησε να καταλάβω τι σημαίνει. Αυτό είναι το νόημα της πρακτικής. Και τελικά διάλεξα να κάνω αυτό. Το βρήκα συναρπαστικό.
Η εμπειρία της Ναταλίας έδωσε μία ακόμη εικόνα για το πόσο σημαντικό είναι να βιώνεις και να βλέπεις πρακτικά τον κλάδο με τον οποίο θέλεις να ασχοληθείς. Ένα προνόμιο που δε συναντάται συχνά.
«Έκανα δύο εβδομάδες στον ζωολογικό της Λειψίας. Η επαφή με τα ζώα με έκανε να θέλω να ασχοληθώ με αυτό. Ξεχνάς ότι πρέπει να ξυπνήσεις το πρωί και να δουλέψεις. Κρατάς όλα αυτά που σου δίνει και τις πτυχές που βλέπεις της δουλειάς και επιβεβαιώνεις ή όχι αυτό που θέλεις να κάνεις. Ήμουν πολύ τυχερή γιατί ο καθοδηγητής μου εκεί με βοήθησε να δω ακόμη περισσότερα πράγματα και να έρθω σε επαφή με ζώα που ήθελα».
Η σημασία της υποτροφίας
«Δε ξέρω αν στην αρχή της προετοιμασίας θα έλεγε κάποιος από εμάς ότι θα είμαστε εμείς οι τρεις. Αλλά επιβραβεύονται οι κόποι σου γιατί λες ότι είναι οι βαθμοί σου, και τους έχεις πάρει ο ίδιος. Σίγουρα η υποτροφία είναι μια πολύ μεγάλη βοήθεια, είναι ένα ποσό που σε βοηθάει για τη στέγαση ή για κάποια άλλα έξοδα που υπάρχουν μέσα στον μήνα», λέει η Ναταλία, λίγο πριν δώσει τον λόγο στην Άνια, δίπλα της.
«Αν δεν ερχόμασταν στο Γερμανικό δεν θα είχαμε τη δυνατότητα να ζήσουμε ένα καλύτερο μέλλον. Σε κάθε περίπτωση πιστεύω πως είναι μεγάλο προνόμιο αφού σου δίνεται αυτή η δυνατότητα, το να μπορέσεις να πάρεις μια υποτροφία. Αλλά ναι, είναι μεγάλο επίτευγμα. Επιβραβεύονται οι κόποι όλων των προηγούμενων χρόνων»
Κλείνοντας, και λίγο πριν αφήσω τους τρεις ήρωες να γευτούν τη χαρά της επιτυχίας τους, λίγο πριν τους αφήσω να ατενίσουν ένα μέλλον με ασφάλεια αλλά και μια εμπειρία διαφορετική, γεμάτη άλματα και προσωπικούς στόχους που κατακτώνται, τους ζήτησα να μου αποδώσουν με μία λέξη αυτό που νιώθουν για το νέο κεφάλαιο που ανοίγεται μπροστά τους. Ανάμεσα στην επιφύλαξη προς το άγνωστο και στον ενδεχόμενο φόβο που συνοδεύει μία νέα ζωή, ο Βασίλης η Άνια και η Ναταλία μου έδωσαν τρεις λέξεις οι οποίες με έκαναν να ζηλέψω.
«Ενθουσιασμός, ευκαιρία, περιπέτεια»
Φωτογραφίες: Δημήτρης Τσίπας
