«Το Μητροπολιτικό Πάρκο Παύλου Μελά θα είναι ένας χώρος ανοιχτός, προσβάσιμος και φιλικός από όλους, ένας χώρος περιπάτου, ανάπαυσης, αθλητισμού, κοινωνικοποίησης, δράσεων πολλαπλών μορφών και απόδρασης από τη δύσκολη καθημερινότητα των πόλεών μας, ένας χώρος εκπαίδευσης και πρόσβασης, ένα μητροπολιτικό εργαστήρι για τη φύση, τον άνθρωπο, τα ζώα, τη συνύπαρξη με την ειρήνη, τη μνήμη του τόπου». Με τα λόγια αυτά ο Πρόδρομος Νικηφορίδης, αρχιτέκτων μηχανικός, σύμβουλος αρχιτεκτονικής μελέτης του Μητροπολιτικού Πάρκου Πύλου Μελά περιέγραψε την εικόνα που θα έχει το πάρκο όταν ολοκληρωθεί το έργο διαμόρφωσης και ανάπλασης του πρώην στρατοπέδου.
Μιλώντας στη διημερίδα με θέμα «Μητροπολιτικό Πάρκο Παύλου Μελά. Μία Λύση βασισμένη στη φύση. Η Επόμενη Μέρα» που διοργανώνεται από τον Δήμο Παύλου Μελά στην περιοχή της Μονής Λαζαριστών, ο κ. Νικηφορίδης τόνισε ότι σε ένα τέτοιο πάρκο θα πρέπει «να αφήσουμε τη φύση ήσυχη και να υπάρξουν ελάχιστες παρεμβάσεις για να ξαναβγούν οι παπαρούνες» ενώ ανέφερε ότι ο σχεδιασμός του μελλοντικού πάρκου έγινε με μια ιδιαίτερη προσέγγιση που το αντιμετωπίζει ως έναν χώρο που εξελίσσεται, αλλάζει, εμπλουτίζεται. «Το πράσινο δεν είναι μόνο χρώμα, είναι ζωή και θέλει χώρο για να ζήσει. Δε στριμώχνεται ανάμεσα σε κτίρια, ούτε είναι έτοιμος χλοοτάπητας. Στο πράσινο πρέπει να αφήσουμε χώρο, είναι ένα μεγάλο γεγονός» πρόσθεσε.
Παράλληλα ανέφερε ότι το Μητροπολιτικό Πάρκο Παύλου Μελά χρωστάει πολλά στην Nέα Pαραλία καθώς η εμπειρία από την ανάπλασή της ήταν μεν μοναδική και δύσκολη, ωστόσο χάρη στις διαδικασίες αυτές, η νέα παραλία βοήθησε πολύ να δοθούν οι εγκρίσεις για το πάρκο Παύλου Μελά σε χρόνο ρεκόρ. «Μπορεί στο Μητροπολιτικό Πάρκο Παύλου Μελά να μην έχουμε θάλασσα, αλλά έχουμε έναν ατελείωτο ουρανό και έναν ιδιαίτερα πυκνοδομημένο αστικό ιστό που το καθιστά τον μεγαλύτερο πνεύμονα πρασίνου στην περιοχή» υπογράμμισε. Τόνισε ακόμη ότι τα ιστορικά κτίρια στο χώρο του πρώην στρατοπέδου είναι μια μεγάλη προίκα που δεν πρέπει να σπαταληθεί ενώ έμφαση έδωσε και στην ανάγκη να υπάρξει μέριμνα για τη φροντίδα του.
Επικαλούμενος παραδείγματα από άλλες πόλεις του εξωτερικού σημείωσε ότι στο Παρίσι ο χώρος ενός μεγάλου γραφείου κηδειών μεταμορφώθηκε σε ενεργό χώρο πολιτισμού σε μια υποβαθμισμένη περιοχή ενώ σχολίασε ότι το γνωστό Central Park στη Νέα Υόρκη το διαχειρίζεται μια ένωση πολιτών, ένα είδος σωματείου.
