Συνέντευξη: Γιώργος Ψωμιάδης
Είμαι από αυτούς που μόλις ακούσουν για πρώτη φορά τη φωνή ενός καλλιτέχνη προσπαθούν να προσδιορίσουν τα συναισθήματα του τη στιγμή που ραπάρει. Σιγουριά, αποφασιστικότητα, παράπονο, εικόνες από βιώματα που περιστρέφονται στο μυαλό όσο τα λόγια επιτελούν τον σκοπό τους. Από την πρώτη στιγμή που άκουσα τη φωνή του ΤΑΦ ΛΑΘΟΣ, μέχρι σήμερα, στην εποχή που το lifestyle του ραπ – τραπ δημιουργεί μία νέα επιταγή ζωής, μία μόδα που αναζωπυρώνεται από trends τα οποία σκάνε, χάνονται και μεταβάλλονται γρήγορα, ήξερα πως πρόκειται για έναν άνθρωπο ο οποίος συνειδητά αποστασιοποιείται, που μένει πιστός στη μουσική του «όσο εύκολο κι αν είναι να αλλάξει». Λίγο πριν εμφανιστεί στη σκηνή του Street Mode Festival, στις 27 Σεπτεμβρίου, μιλήσαμε για τα πάντα. Από τα γκάνια και τα ντρόγκια της σημερινής κουλτούρας, μέχρι την ευθύνη του καλλιτέχνη και το κοινό της Θεσσαλονίκης.
«Ο πρώτος μου πειραματισμός ήταν σε ένα κασετόφωνο του φίλου μου του Κώστα (Ασύμφορος όρος 07) στη Ρόδο, πάλι σε ηλικία πολύ μικρή, που με ηχογράφησε και άκουσα πρώτη φορά την φωνή μου. Κι ας ήμουνα μικρός, θυμάμαι ότι κατάλαβα και ένιωσα την δύναμη του λόγου. Το ραπ με είχε κερδίσει εξαιτίας της αμεσότητας του, της πρόκλησης του να γράφεις αράδες στοίχους, το ότι δεν ήτανε μόδα, το ότι μας έκανε να νιώθουμε ιδιαίτεροι και τ’ ότι ήτανε και είναι φωνή στην αλλαγή»
Ποιος είναι ο ρόλος του βιώματος στη μουσική σου; Είσαι από αυτούς που κρατάνε το ραπ χωρίς να έχουν μπει στη λούπα του νούμερο 1-που μένουν στο συναίσθημα ως τρόπο έκφρασης πάνω από το lifestyle της καλοπέρασης με τα «ντρόγκια και τα γκάνια». Ποια είναι η γνώμη σου για αυτό το ύφος της μουσικής που έχει πλέον αποκτήσει ένα μεγάλο, φανατικό κοινό στην Ελλάδα;
«Ο ρόλος του βιώματος στην μουσική μου είναι και ο λόγος που γράφω. Ότι έχω γράψει και ότι γράφω είναι απλά άλλη μια φωτογραφία της ψυχής μου, που πέτυχε το κλικ και μπόρεσα να την δείξω στον κόσμο. Τώρα γι’ αυτή την εικόνα και marketing παρά μουσική που με ρωτάς, ο χρόνος είναι ο μεγαλύτερος νεροχύτης που υπάρχει. Και κολυμπάει ήδη στα νερά του.
«Ότι βγαίνει ξεχνιέται μέσα σε ένα μήνα μέχρι που να βγει κάτι χειρότερο και πάλι λούπα. Έτσι ήταν όμως πάντα. Τώρα με το τραπ, παλιότερα με την Ποπ, τα μπουζούκια κ.α. Βρικόλακες στα media μυρίζονται το αίμα, ταΐζουν την εκάστοτε μόδα, την κάνουν υπέρβαρη και μετά την ξεζουμίζουν μέχρι που να μείνουν μόνο κόκαλα και μετά πάνε στην επόμενη μόδα-θύμα».
«Το ανησυχητικό σε αυτό το είδος μόδας είναι τα μηνύματα που περνιούνται. Βέβαια εμείς ενάντια σε αυτό, δεν μπορούμε να ανοίξουμε με το ζόρι τα αυτιά κανενός και να του πούμε «άκου κάτι που θα σε βάλει σε σκέψεις», κι ας είμαστε ταγμένοι στην αφύπνιση. Πλέον ο κόσμος επειδή έχει κουραστεί με όλους και με όλα και δέχεται άπειρη πληροφορία από παντού, μοιάζει σαν να μην θέλει να σκέφτεται. Προτιμά να χαζεύει με διάφορους τρόπους και πλέον πίστεψέ με υπάρχουν αρκετοί. Οι δε γονείς, θα μπορούσαν να κάνουν κάτι για τα φανατικά με αυτή τη μόδα παιδιά τους, αλλά και η πλειονότητα αυτών προτιμά να βάζει το tablet στη μούρη των παιδιών τους για «να έχουν την ησυχία τους».
Πιστεύεις ότι το νέο αυτό κύμα στο ραπ προσπαθεί να μιμηθεί κάτι από το εξωτερικό; Μήπως υποκρίνεται καθόλου για να φτάσει τα standards του;
«Ότι συμβαίνει αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα είναι μια low budget κόπια της κακής μουσικής πλευράς της Αμερικής».
«Τα παιδιά που κάνουν Trap αυτή τη στιγμή στη χώρα μας δεν κάνουν τίποτα δημιουργικό στο studio. Ούτε τραγουδάνε γιατί τους κουρδίζει το melodyne και το autotune, ούτε γράφουν στοίχους, γιατί μουρμουράνε έχοντας τη μόνη δυσκολία να ακουστούν οι λέξεις μπρο, κο, βέρια, ντράγκς, πουτάνα, φράγκα, γκάνια για να χιτάρει το κομμάτι στις τάσεις και όχι στην πραγματικότητα. Δηλαδή να “πουλάνε” για να κλείνουν live σε Clubs».
Φυσικά οι παραγωγές όπως και οι μελωδικές γραμμές είναι πιστές αντιγραφές από Trap κομμάτια Αμερικάνων και Λατίνων. Αλλά αυτοί είναι οι καιροί που διανύουμε. Προτιμάμε την μασημένη τροφή, για να μην κουράζουμε την μασέλα μας. Καμία δημιουργικότητα, καμία ενοχή».
Τι πιστεύεις για τον ρόλο του καλλιτέχνη όσον αφορά την επιρροή σε μικρότερες ηλικίες; Βλέπουμε ότι ένας μεγάλος αριθμός νέων ανθρώπων πλέον αγκαλιάζει το νέο κύμα με έναν θαυμασμό προς το Lifestyle που αυτό αναδεικνύει; Ισχύει η σημασία του καλλιτέχνη-πρότυπο; Και αν ναι έχει αυτός ευθύνη;
«Ναι, φυσικά και επηρεάζει και όλες οι μικρότερες ηλικίες θέλουν να μοιάσουν στον υπερήρωα της οθόνης τους».
«Όμως, όπως συνειδητοποιείς από πολύ μικρή ηλικία ότι δεν θα γίνεις ποτέ ο superman γιατί πολύ απλά δεν μπορείς να πετάξεις, έτσι συμβαίνει και με αυτούς τους καλλιτέχνες».
«Από πολύ μικρή ηλικία καταλαβαίνεις ότι αυτά που δείχνουν στις οθόνες είναι ψεύτικα και ότι δεν θα συμβούν ποτέ. Οπότε σταματάνε να είναι πρότυπά σου σε μια ηλικία που σχετικά και με λίγη τύχη, έχοντας και βοήθεια από συνειδητοποιημένους γονείς, δεν θα προλάβουν να σε βλάψουν και από ένα σημείο και μετά θα γελάς με αυτά που έβλεπες και που ήθελες να γίνεις».
«Φυσικά και έχει ευθύνη ο καλλιτέχνης μα οι ευθύνες και η μετάνοια πάντα έρχονται όταν σβήσουν τα φώτα. Βλέπεις τώρα, ακόμα είναι αναμμένα».
Μπορούμε να επηρεάσουμε την πολιτική κατάσταση και κάποιες παθογένειες της κοινωνίας μέσα από τη μουσική; Σε προσωπικό επίπεδο το έχεις νιώσει ποτέ;
«Φυσικά και μπορούμε, Άλλωστε είναι αποδεδειγμένο τόσο στην χώρα μας όσο και παγκόσμια ότι έχει συμβεί αρκετές φορές όπως και συνεχίζει να γίνεται. Και πολιτικά και κοινωνικά. Σε προσωπικό επίπεδο, νιώθω ότι αλλάζω κάθε μέρα και κάτι. Μηνύματα που λαμβάνω και μου λένε “σ’ ευχαριστώ που με βοήθησες η που μου έδωσες την λύση” με κάνουν να νιώθω ότι βοηθήθηκα και εγώ, ότι βρήκα όντως και για μένα τη λύση. Νιώθω ότι εξελίσσομαι, επιβεβαιώνομαι και προχωράω μέσω της μουσικής μου, τόσο για μένα όσο και για αυτούς που με ακούνε. Βέβαια έχω ακόμα να βάλω σε σειρά κάποιες αλήθειες μου, αποφεύγοντας ταυτόχρονα να μπερδεύομαι με ψέματα που είναι συνεχώς μεταβαλλόμενα».
Σε ποια καλλιτεχνική φάση πετυχαίνουμε τον ΤAΦ-ΛΑΘΟΣ αυτή τη στιγμή;
«Ο Ταφ λάθος αυτή την στιγμή γράφει συνεχώς καινούργια πράγματα και είναι έτοιμος να τα μοιραστεί με τον κόσμο σε όλα τα επίπεδα».
Τι έχεις να πεις για το κοινό της Θεσσαλονίκης; Ποια είναι η γνώμη σου για τον τρόπο που αυτό γεννά καλλιτέχνες και αγκαλιάζει τη μουσική σου;
«Το κοινό της Θεσσαλονίκης πλέον το νιώθω σαν το κοινό της Γαλλίας. Πολύ ζεστό αλλά ταυτόχρονα και πολύ δύσκολο. Είναι πολύ καλοί κριτές-ακροατές με ανεπτυγμένη μουσικότητα και σε κάνουν στο performance σου να γίνεσαι καλύτερος. Αν καταλάβουν ότι το κάνεις απ’ τη ψυχή σου είναι έτοιμοι να σου δώσουν και τη δική τους. Το λιμάνι και το vibe της πόλης βοηθά στο να γεννά καλλιτέχνες όπως και η υγρασία στο να μην στεγνώνουν οι ιδέες σου. Μια υπερκινητική πόλη θα έλεγα στο θέμα της τέχνης. Πιστεύω ότι με έχει αγκαλιάσει επειδή θέλω αγκαλιές τις στιγμές που δεν πρέπει»
Τι περιμένεις να ζήσεις επάνω στο Stage του Street Mode Festival;
«Άλλη μια καταπληκτική εμπειρία στο μεγαλύτερο και τόσα χρόνια υπεύθυνο απέναντι στον κόσμο της Θεσσαλονίκης φεστιβάλ».
Δες περισσότερα για το Street Mode Festival:
Web-site | Facebook | Instagram | YouTube
Βρες τον ΤΑΦ ΛΑΘΟΣ στο Facebook page του
