Με δάκρυα στα μάτια, μια νεαρή Ουκρανή διηγείται πως εκείνη και η οικογένειά της δέχτηκαν επίθεση από Ρώσους εισβολείς που δολοφόνησαν τη μητέρα της.
Ένα συγκλονιστικό βίντεο-εξομολόγηση μιας νεαρής Ουκρανής, της Καρολίνα που είδε τη μητέρα της να πέφτει νεκρή μπροστά στα μάτια της από δυνάμεις των Ρώσων εισβολέων κάνει τον γύρο του κόσμου και έχει φτάσει σχεδόν τα 10 εκατομμύρια προβολές στο Instagram(!). (Πληροφορίες και κείμενο από το makthes.gr)
«Σήμερα, ο ρωσικός στρατός σκότωσε τη μητέρα μου, τον άνθρωπο που αγάπησα περισσότερο από τη ζωή μου…
Το πρωί άρχισαν να βομβαρδίζουν το χωριό μας, ανατίναξαν τη στρατιωτική βάση, το ωστικό κύμα με πέταξε μακριά από το παράθυρο, το σπίτι σείστηκε, το ρεύμα κόπηκε… Πήγαμε στην πόλη για να βγάλουμε χρήματα και να αγοράσουμε τρόφιμα, γυρνώντας σπίτι στην έξοδο από το Χάρκοβο, ρωσικά τανκς έκλεισαν τον δρόμο, πυροβόλησαν το αυτοκίνητό μας, στρίψαμε σε αδιέξοδο και πεταχτήκαμε από το αυτοκίνητο, πήδηξαν δύο τύποι να μας σταματήσουν, Ρώσοι στρατιώτες, νέοι, 18-20 χρονών.. που μετά βίας κρατούσαν τα όπλα τους….
Μείναμε εκεί για 15 λεπτά, μετά άρχισαν να μας πυροβολούν… Η μητέρα μου τραυματίστηκε στο χέρι, την άκουσα να ουρλιάζει από τον πόνο.. Και εκείνη την ώρα ένας στρατιώτης με πέταξε στο έδαφος και φώναξε πολλές φορές μην πυροβολείτε… Είναι δικοί μας … Φώναξε στους Ρώσους στρατιώτες, μην πυροβολείτε.. Άρχισαν σφοδροί πυροβολισμοί.. Ένας νεκρός στρατιώτης έπεσε πάνω μου.. Πυροβολήθηκε και ο δεύτερος… Αλλά η μητέρα μου ήταν σιωπηλή…
Σηκώθηκα και κατάλαβα ότι ήταν νεκρή… Χτυπήθηκε στο κεφάλι…
Έμεινα μόνη. Πυροβολούσαν γύρω μου, άρπαξα τα χαρτιά μου κ.λπ. Κρύβομαι πίσω από ένα σιδερένιο θάλαμο… Ο μπαμπάς εκείνη την ώρα οδηγούσε από το Κίεβο με όλες τις ταχύτητες, χωρίς να γνωρίζει ακόμη ότι η μητέρα μου είχε σκοτωθεί και εγώ κρυβόμουν έτσι ότι δεν θα με σκότωναν. Κάθισα μιάμιση ώρα πίσω από αυτό το περίπτερο, φοβόμουν να κουνηθώ. Μετά από λίγο, άκουσα ότι οι πυροβολισμοί είχαν σταματήσει και σύρθηκα στο αυτοκίνητο και πήρα έναν τραυματισμένο στρατιώτη μαζί μου.. Γύρισα το αυτοκίνητο στο κράσπεδο και οδήγησα με όλη την ταχύτητα από το σημείο των πυροβολισμών. Έμεινα λοιπόν χωρίς μητέρα, χωρίς την Ιρίνα Περλιφόν, την οποία τόσο πολλοί αγαπούσαν και σέβονταν. Και ποιος ήταν για μένα ένα μεγάλο πρότυπο σε αυτή τη ζωή, ένα άτομο που δεν έκανε ποτέ τίποτα κακό σε κανέναν, η πολύ ευγενική και σκόπιμη αγαπημένη μου μητέρα. Το γράφω τώρα και απλά κλαίω δυνατά. δεν το πιστεύω. Δεν ξέρω ότι επέζησα, πώς δραπέτευσα και έσωσα τη ζωή ενός ανθρώπου. Αλλά δεν μπόρεσα να σώσω τη μητέρα μου. Το τηλέφωνό μου ήταν ζεστό από τηλεφωνήματα. Θα σας πω ειλικρινά, όταν ήμουν ξαπλωμένος στο έδαφος ανάμεσα σε σφαίρες και νεκρούς, κατάλαβα ότι θα πέθαινα. Αυτό δεν είναι παραμύθι, ούτε οι ειδήσεις που σας δείχνουν, στις πόλεις μας της Ουκρανίας συμβαίνει, είναι μια πραγματική κόλαση… Δεν είναι καν το 2014… αυτό είναι ΚΟΛΑΣΗ…
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
