Σινεμά στο χωριό για 3η χρονιά! Το Parthenώn Film Festival επιστρέφει στον Παρθενώνα στις 14 – 16 Ιουλίου 2017! Φέτος το πρόγραμμα έχει μουσική, μελαγχολία, γέλιο. Σας περιμένουμε και αυτό το καλοκαίρι για τρία αξέχαστα βράδια θερινού σινεμά κάτω από τ’ αστέρια!
*Πρόγραμμα Προβολών 2017
Οι προβολές των ταινιών ξεκινούν κάθε βράδυ στις 21:30 στην πλατεία του Παρθενώνα. Η είσοδος είναι ελεύθερη για όλους.
Παρασκευή 14 Ιουλίου
4.1 Miles (2016)
της Δάφνης Ματζιαράκη | ΗΠΑ | 26΄
Το ντοκιμαντέρ 4.1 Miles αφηγείται μία ημέρα από τη ζωή του Μυτιληνιού κυβερνήτη σκάφους του Λιμενικού, του ανθυποπλοίαρχου Κυριάκου Παπαδόπουλου, εν μέσω της προσφυγικής κρίσης.
Η δημιουργός του ντοκιμαντέρ, Δάφνη Ματζιαράκη, είναι Ελληνίδα φοιτήτρια δημοσιογραφίας στο Πανεπιστήμιο Μπέρκλεϊ της Καλιφόρνια. Το ντοκιμαντέρ βραβεύθηκε με σπουδαστικό Όσκαρ το Σεπτέμβριο του 2016, ενώ ήταν και υποψήφιο για Όσκαρ στην κατηγορία Ντοκιμαντέρ Μικρού Μήκους.
Ασανσέρ για Δολοφόνους | Elevator to the Gallows (1958)
του Louis Malle | Γαλλία | 91΄
Ο Ζουλιέν δουλεύει για έναν έμπορο όπλων και έχει κρυφή ερωτική σχέση με τη γυναίκα του τελευταίου, τη Φλοράνς. Σε συνεννόηση μαζί της, θα σκοτώσει το αφεντικό του. Γυρνώντας όμως στο αυτοκίνητό του συνειδητοποιεί ότι έχει ξεχάσει ένα σημαντικό ενοχοποιητικό στοιχείο, που τον αναγκάζει να επιστρέψει στον τόπο του εγκλήματος. Για κακή του τύχη θα κλειστεί στο ασανσέρ για ένα ολόκληρο Σαββατοκύριακο. Από εκεί και πέρα μία σειρά συγκυριών ανατρέπει τα πάντα. Ένα ζευγάρι νέων θα κλέψουν το αυτοκίνητο του και θα μπλέξουν σε μια ιστορία φόνου ενοχοποιώντας τον Ζουλιέν, ενώ η Φλοράνς τον αναζητά απεγνωσμένα στους νυχτερινούς δρόμους του Παρισιού.
Ένα ζευγάρι παράνομων εραστών. Ένα φαινομενικά τέλειο έγκλημα. Μια απεγνωσμένη νύχτα στο Παρίσι. Ένα εμβληματικό γαλλικό φιλμ νουάρ που ανανεώνει ευρηματικά τους αρχετυπικούς κανόνες του είδους, το ντεμπούτο του Λουί Μαλ τοποθέτησε μια και καλή στον κινηματογραφικό χάρτη τον μόλις 24χρονο σκηνοθέτη και τη σαγηνευτική πρωταγωνίστριά του, Ζαν Μορό. Αποπνικτικό σασπένς, μοιραίος ρομαντισμός, ατμοσφαιρική ασπρόμαυρη φωτογραφία, ακαταμάχητη απεικόνιση της γαλλικής πρωτεύουσας και το θρυλικό πλέον τζαζ σάουντρακ του Μάιλς Ντέιβις συμπληρώνουν αυτό το υπνωτιστικό, κλειστοφοβικό θρίλερ που έμελλε να σημαδέψει το γαλλικό σινεμά, ορίζοντας ταυτόχρονα όλα όσα ενώνουν και χωρίζουν τον Λουί Μαλ από την επερχόμενη έκρηξη της Nouvelle Vague. [Πηγή: goo.gl/54tnZO]
Σάββατο 15 Ιουλίου | Saturday, 15 July
Meshes of the Afternoon (1943)
των Maya Deren και Alexander Hammid | ΗΠΑ | 14΄
Το Meshes of the Afternoon (Πλέγματα του Απογεύματος) είναι μία μικρού μήκους ταινία, που για πολλούς θεωρείται επιτομή του πειραματικού κινηματογράφου. Αντικείμενα-σύμβολα φορτισμένα με αμέτρητες σεξουαλικές ερμηνείες απαρτίζουν αυτή τη μόλις 14λεπτη ταινία-βουτιά στο γυναικείο υποσυνείδητο. Η άρνηση της Ντέρεν να υποκύψει στα καθιερωμένα αφηγηματικά καλούπια επηρέασε αποφασιστικά όχι μόνο την αμερικανική avant garde σκηνή που ουσιαστικά η ίδια διαμόρφωσε εκ νέου αλλά και το mainstream σινεμά που διδάχτηκε από το ασύγκριτο ταλέντο της το πως να κατασκευάζει σαγηνευτικά όνειρα / εφιάλτες από σελιλόιντ. [Πηγή: goo.gl/5zaEsq]–
Το Πορφυρό Ρόδο του Καΐρου | The Purple Rose of Cairo (1985)
του Woody Allen | ΗΠΑ | 82΄
Ο μόνος τρόπος ώστε η Σεσίλια να ξεφύγει από τη θλιβερή ζωή της είναι ο κινηματογράφος. Η Σεσίλια είναι ένα από τα εκατομμύρια θύματα του μεγάλου οικονομικού κραχ που έπληξε τις ΗΠΑ τις δεκαετίες του 1920 και του 1930. Ακόμη χειρότερα, είναι παντρεμένη με έναν αγροίκο μπεκρή, ο οποίος όχι μόνο είναι άνεργος και τζογαδόρος, αλλά της μιλάει άσχημα, παίρνει τα λεφτά της και τη χτυπάει. Η αγαπημένη της ταινία λέγεται «Το πορφυρό ρόδο του Καΐρου» και είναι ένα εξωτικό ρομάντζο της σειράς. Ολα θα αλλάξουν στη ζωή της Σεσίλια, όταν κάποια στιγμή ο πρωταγωνιστής της ταινίας «δραπετεύει» από την οθόνη και γίνεται άνθρωπος.
Με αφετηρία αυτό το υπέροχο σουρεαλιστικό εύρημα, ο Γούντι Αλεν αρχίζει ένα ασταμάτητο πηγαινέλα από το φανταστικό στο πραγματικό και συνθέτει μια γλυκιά αντίφαση: δοξάζει τη μαγεία του κινηματογράφου αλλά ταυτοχρόνως δείχνει προβληματισμένος για την επικίνδυνη γοητεία της. Είναι λυρικός και ποιητικός όσο σε καμία άλλη ταινία του, μα και πικρόχολος, ενώ αμφισβητεί το αντικείμενο της λατρείας του, τον κινηματογράφο. Αλλοτε αστείο, άλλοτε σοβαρό, άλλοτε θλιμμένο, άλλοτε παιχνιδιάρικο, το «Πορφυρό ρόδο» «παίζει» ανάμεσα στο έγχρωμο και στο μαυρόασπρο, στην απαισιοδοξία και στην αισιοδοξία. Εν τέλει θυμίζει ερωτική επιστολή προς το ίδιο το μέσον του κινηματογράφου. «Η γυναίκα πρέπει να επιλέξει μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίας» είπε ο Άλεν για το «Πορφυρό ρόδο». «Και φυσικά κανένας δεν μπορεί να επιλέξει τη φαντασία,γιατί αυτό οδηγεί στην παράνοια. Οπότε επιλέγει την πραγματικότητα. Και όταν επιλέγεις την πραγματικότητα, πληγώνεσαι». [Πηγή: goo.gl/EgyPKP]
Κυριακή 16 Ιουλίου | Sunday, 16 July
Σύκο | Fig (2015)
του Νικόλα Κολοβού | Ελλάδα / Σουηδία | 13΄
Η τελευταία επιθυμία της Ελένης, λίγο πριν πεθάνει, είναι ένα σύκο. Ο Κώστας πάει σε μια συκιά και στην προσπάθειά του να κόψει το σύκο πέφτει και σπάει το πόδι του. Ο χρόνος είναι λίγος και ο Κώστας γέρος. Με το σύκο στο χέρι περνά δύσκολες στιγμές μέσα στην απρόβλεπτα σκληρή φύση ώσπου να γυρίσει σπίτι και να εκπληρώσει την τελευταία ευχή της αγαπημένης συζύγου του.
Γυρισμένη εξολοκλήρου στα Ζαγοροχώρια, η πέμπτη ταινία του Νικόλα Κολοβού είναι μία τρυφερή ιστορία για τη δύναμη της αγάπης. Η ταινία βραβεύθηκε με το «Χρυσό Διόνυσο» στο 36ο Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους της Δράμας και με το Bραβείο Kαλύτερης Tαινίας Mικρού Mήκους στα Βραβεία της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου.
Οι Ομπρέλες του Χερβούργου | The Umbrellas of Cherbourg (1964)
του Jacques Demy | Γαλλία | 91΄
Η δεκαεπτάχρονη Ζενεβιέβ ζει με τη χήρα μητέρα της, ιδιοκτήτρια ενός καταστήματος με ομπρέλες στο Χερβούργο. Είναι ερωτευμένη με τον εικοσάχρονο Γκι, μηχανικό αυτοκινήτων και σχεδιάζουν κρυφά να παντρευτούν. Oταν το ανακοινώνει στη μητέρα της, εκείνη το απαγορεύει λέγοντας ότι ο Γκι είναι πολύ νέος και δεν έχει πάει καν στρατό. Eτσι ο Γκι αποφασίζει να παρουσιαστεί στο στρατό και αναχωρεί για την Αλγερία. Ενώ ο Γκι έχει φύγει η Ζενεβιέβ ανακαλύπτει ότι είναι έγκυος. Μετά από προτροπή της μητέρας της, αναγκάζεται να αποδεχτεί την πρόταση γάμου του εμπόρου πολύτιμων λίθων Ρολάν Κασάρ, ο οποίος την ερωτεύτηκε με την πρώτη ματιά και της υπόσχεται να μεγαλώσει το παιδί σαν να ήταν δικό του. Στην Αλγερία ο Γκι τραυματίζεται και επιστρέφει στο Χερβούργο πριν περάσουν τα δύο χρόνια της θητείας του αλλά η Ζενεβιέβ έχει ήδη φύγει ακολουθώντας τον σύζυγό της για μια νέα ζωή.
Τραγουδιστή οπερέτα, απέραντα ρομαντική, ζαλιστικά πολύχρωμη και νοσταλγικά συγκινητική, η ταινία Ομπρέλες του Χερβούργου είναι ο φόρος τιμής του Ντεμί στο αμερικανικό μιούζικαλ με μια εντελώς καινοτόμο προσέγγιση και γαλλική ευαισθησία, μια ωδή στην ομορφιά της Ντενέβ και τις κρυφές γωνιές του έρωτα. Κατά το ήμισυ υπεύθυνος για την κλασική ποιότητα αυτού του μουσικού ρομάντσου είναι ο συνθέτης Μισέλ Λεγκράν, ένας λάτρης της τζαζ που εδώ μεγαλούργησε, γεμίζοντας με μελωδικές φράσεις ολόκληρη την πλοκή. Ένα πλήρες κομφετί υψηλού επαγγελματισμού, γλυκιά ανωμαλία στο γαλλικό «νέο κύμα», πέρα από κατηγορίες κι εποχές, τεράστια επιτυχία στον καιρό του. Η ταινία κέρδισε το Μεγάλο Βραβείο (αργότερα καθιερώθηκε ως Χρυσός Φοίνικας) στο Φεστιβάλ των Καννών το 1964. [Πηγή: goo.gl/ZrLSXz]
Μάθε περισσότερα και δες φωτογραφικό υλικό από τις προηγούμενες χρονιές εδώ
Την αφίσα του 3ου Parthenώn Film Festival – Σινεμά στο χωριό σχεδίασε και επιμελήθηκε ο Διονύσης Τσάσης.
