Έχεις περάσει πλάι της με τ’ αμάξι σου. Και για μια στιγμή τα 85 σου άλογα έγιναν δύο, τα μάτια σου κόλλησαν, ο χρόνος κύλησε αλλιώτικα, βούτηξες με φόρα σε μία από τις χιλιάδες λακούβες της Γεωργίου Παπανδρέου, που όλοι μας, αγαπάμε ακόμα να ονομάζουμε «Ανθέων». (Έχει καταγραφεί στην συλλογική μνήμη ως η χειρότερη αλλαγή ονόματος μιας οδού, πως να συγκρίνεις τα λουλούδια με τον παππού του τύπου μας… πτώχευσε στο Καστελλόριζο.) Βρίσκεσαι έξω από τη Συνοικία Ουζιέλ.

Τα της ιστορίας

Χτίστηκε πριν 96 χρόνια, ούτε 100, το 1925 από τον εργολάβο Δαυίδ Ουζιέλ, του όποίου και όνομα πήρε επισκιάζοντας τον αρχιτέκτονα Ζακ Μοσέ που δημιούργησε αυτά τα κομψοτεχνήματα. Όντας ένας από τους μετόχους της εταιρίας τροχιοδρόμων δημιούργησε έναν οικισμό. Για να διατεθούν τα οικοδομήματα ως κατοικίες στους υπαλλήλους του τραμ. Προφανώς, απέτυχε. Τα πήραν ράντομ ιδιώτες.

Ακόμα και σήμερα, καθώς έχει χαρακτηριστεί διατηρητέος, γλίτωσε την οικιστική λαίλαπα του Καραμανλή σίνιορ που μας χάρισε τα εκτρώματα του κέντρου και τα οικίσματά του παραμένουν στο αρχιτεκτονικό τους στυλ. Αποτελεί λοιπόν μια μικρή, κατασκευαστική όαση μέσα στο περιβάλλον τσίρκο.

Και τώρα, ας περάσουμε σε φωτογραφίες. Του αγαπημένου μας Πάνου Καζανασμά:

Αν πάντως, ψάχνεις να βρεις το ολόδικό σου σπίτι στην Ουζιέλ, μπες στη σειρά. Κάποιοι από εμάς την ορέγονται χρόνια. Σύμφωνοι;