Συνέντευξη: Γιώργος Ψωμιάδης
21 χρονών. 71 χιλιάδες followers. Εκατομμύρια views στο YouTube και streams στο Spotify. Γεμάτα stages στις live εμφανίσεις του. Το όνομα του φιγουράρει ανάμεσα σε αυτά των κορυφαίων rappers της Ελλάδας. Ο Saske είναι όλα τα παραπάνω κι όμως η ωριμότητα με την οποία σου μιλάει στο ακουστικό, σε κάνει να αναρωτιέσαι με πόσα κιλά ύφος θα μιλούσες εσύ αν ήσουν στη θέση του.
Λίγο πριν τo live για την παρουσίαση του δίσκου του Saskepticism vol1, αυτή την Παρασκευή, στη Θεσσαλονίκη και στο WE, ο ίδιος μας μίλησε, ξεκινώντας από την τελευταία δουλειά του, για το παρελθόν και την πορεία του, για το κυνήγι του νούμερο ένα και για όλα όσα διαμορφώνουν τη δική του οπτική σχετικά με τα δρώμενα του πιο hot μουσικού κύματος της εποχής.
Όταν τον ρώτησα για το πώς γράφτηκε αυτός ο δίσκος, μου είπε ότι δημιουργήθηκε στις στιγμές εκείνες που υπήρχαν δυνατά συναισθήματα. Άλλωστε ο ίδιος δεν κυνηγάει την έμπνευση. Γράφει καθημερινά.
«Σήμερα έγραψα στις 6 το πρωί κομμάτι», μου λέει στην άλλη άκρη από το ακουστικό. «Ο δίσκος αυτός γράφτηκε πολύ ψύχραιμα. Δεν υπήρχαν deadlines. Τη μουσική μου εγώ τη ζω. Οπότε ζώντας τη, γράφω σε στιγμές που θα μου κάτσουν δυνατά συναισθήματα. Νιώθω ότι η συναισθηματική ένταση προσφέρει το καλύτερο κομμάτι για εμένα. Εγώ γράφω τρία κομμάτια τη μέρα. Είμαι αρρωστάκι με το συγκεκριμένο θέμα. Γράφω πολύ μουσική. Οπότε το θέμα δεν ήταν το πότε θα μου έρθει η έμπνευση, μου έρχεται κάθε μέρα. Και σήμερα έγγραφα στις 6 το πρωί κομμάτι. Κάθε στιγμή γράφω, το θέμα είναι ποια κομμάτια ξεχωρίζω εγώ. Το άφησα λοιπόν φλου και προσέθετα projects-κομμάτια στο ίδιο το project. Γράφτηκε μέσα σε τέσσερα χρόνια. Όσα χρόνια είμαι και στην Αθήνα.
«Ήθελα περισσότερο να καταλάβουνε τον Saske… Να με γνωρίσει ο κόσμος και όχι απλά να με κρίνει από τα singles».
Είναι βιωματικός δίσκος. Τα επεισόδια αν το πάρεις σαν ταινία δεν είναι στη σωστή σειρά, υπάρχει μια συναισθηματική κλιμάκωση. Και λέγεται Saskepticism γιατί έτσι έχω σκοπό να ονομάσω τα main projects μου. Είναι volume 1. Θα υπάρξουν κι άλλα. Ενώ αν θέλω για παράδειγμα να υπάρχει ένα ερωτικό project θα έχει ένα όνομα σε σχέση με αυτό. Ο δίσκος δεν ήθελα να έχει feat. Το volume 2 μπορεί να έχει. Δεν ήθελα κανένας να αλλοιώσει την εικόνα και το όραμα που ήθελα να δώσω. Ο πρώτος δίσκος είναι ο δίσκος ντεμπούτο, ο δίσκος θεμέλιο. Δεν είναι δίσκος για να κάνει hits, άσχετο άμα έχει μέσα. Ήθελα περισσότερο να καταλάβουνε τον Saske. Γιατί ο Saske έχει πολλές πλευρές, αλλά μέχρι τώρα ήταν μπερδεμένοι γιατί έσκαγα όλο singles στο κοινό μου.
Πιστεύω ότι σε τέσσερα χρόνια θα γυρνάνε πίσω και θα τον ακούνε λέγοντας «Ο Saske παλιά». Είναι ο δίσκος-θεμέλιο μου, για να ξεκινήσω σοβαρά. Όχι ότι δεν ήταν σοβαρή η πορεία μου αλλά για να είναι established πλέον. Να με γνωρίσει ο κόσμος και όχι απλά να με κρίνει από τα singles.
«Εγώ ερωτεύτηκα το ραπ και παράλληλα με το ραπ ερωτεύτηκα και την παρανομία και τον δρόμο».
Σε σχέση με την κατάσταση, μέσα στο ραπ υπάρχει και πολύς κόσμος που συνδέεται άμεσα με εγκληματικούς κύκλους. Μαχαιροβγάλτες, δολοφόνους, κυρίως όμως μικροεμπόρους ναρκωτικών. Εγώ έμπλεξα με διάφορα παρεάκια και είχα κάνει διάφορα. Όλα αυτά κλιμακωτά συνδέονταν σε ένα μεγαλύτερο κύκλωμα στο οποίο όσο πιο ψηλά πήγαινες, τόσο πιο σοβαρά πράγματα συνέβαιναν.
«Εγώ ερωτεύτηκα το ραπ και παράλληλα με το ραπ ερωτεύτηκα και την παρανομία και τον δρόμο. Προσωπικά είμαι από μια πολύ καλή οικογένεια που μου πρόσφερε ήθος, μόρφωση, τα πάντα. Δεν είχα λόγους να μπλέξω. Παρόλα αυτά θεώρησα ότι είναι ένας χώρος και μια θυσία που πρέπει να πληρώσεις αν θες να μιλάς για αυτά τα πράγματα. Πάνω από όλα θεωρώ ότι πρέπει να είμαστε αληθινοί. Έμπλεξα μικρός, τότε θεωρούσα μαγκιά το να μπλέκεις, κάτι που δε το θεωρώ τώρα, άσχετα αν σέβομαι τους μπλεγμένους».
«Φτάσαμε στο σημείο να λέμε respect σε αυτόν γιατί έχει σκοτώσει κόσμο»
Όταν είσαι σε αυτούς τους κύκλους υπάρχουν άλλοι κώδικες. Κώδικες ανδρείας, τιμής κλπ. που σε κάνουν να χάνεσαι από την πραγματικότητα και τις αληθινές αξίες μιας κοινωνίας. Φτάσαμε στο σημείο να λέμε respect σε αυτόν γιατί έχει σκοτώσει κόσμο. Τα βλέπεις αλλιώς.
«Σε κάποια φάση, εγώ, με άτομα στην εταιρία που είχα μπει, τα οποία με βοήθησαν, με την καθοδήγηση τους και με πολλές κουβέντες, κατάλαβα ότι πλέον πρέπει να είμαι επαγγελματίας, να ξεφύγω από μια μαυρίλα που βάραινε και την ίδια μου την ψυχή και να αφοσιωθώ σε αυτό που αληθινά ήθελα να κάνω. Μουσική»
Εγώ πλέον θα εξιστορήσω πράγματα που έζησα, ή πράγματα που συνέβησαν μπροστά μου. Θεώρησα ότι πλέον οκ το έχω ζήσει, δεν ήρθα εδώ για να γίνω εγκληματίας. Ή θα κάνω μουσική και θα ακολουθήσω τους στόχους μου και θα τα καταφέρω ή θα μπλέξω και δε θα βγάλω ποτέ το όραμα μου στη φόρα.
«Το ραπ για εμένα είναι μια ραψωδία. Είναι ένα σύγχρονο ρεμπέτικο».
Δε σου λέω ότι είναι το ρεμπέτικο αλλά είναι μουσική που μάθαμε να την κάνουμε μπακάλικα, μουσική που κάνουνε και μέσα στα στενά και αυτή τη μουσική που εκπροσωπούν, τη γράφουν για τον κόσμο που ζει στην παρανομία και στον δρόμο ή για τον κόσμο που δε ζει σε αυτή, για να μάθει τι παίζει και να την αποφύγει.
«Γιατί και τα παράνομα, τα απαγορευμένα τα ρεμπέτικα λέγανε παρόμοια πράγματα. Παρόλα αυτά σήμερα τα ακούς σε ταβέρνες και τα γλεντάνε άνθρωποι που είναι δημόσιοι υπάλληλοι»
«Εγώ εξιστορώ τη ζωή μου και τα βιώματα μου. Τις εμπειρίες τις δικιές μου και της παρέας μου. Επιλογή σου είναι αν θα το ακούσεις και επιλογή σου είναι αν θα το απαγορεύσεις στο παιδί σου».
Πέρα από το δεκαπεντάχρονο εγώ παίρνω μηνύματα και από ανθρώπους στη φυλακή και από πενηντάχρονους μετανάστες που πλέον είναι μάγκες, από σαραντάρες μητέρες, από 30άρικα αλάνια και από 25άριδες που το ζουν ακόμη στην αλητεία. Με ακούνε διάφορες πάστες ανθρώπων και ταυτίζονται με έναν διαφορετικό στοίχο σε κάθε κομμάτι. Όχι ότι υποτιμάω τα 15χρονα. Πολλοί τα υποτιμούν.
«Τα δεκαπεντάχρονα είναι ο αυριανός καταναλωτής που μεγάλωσε μαζί μας ή την ίδια στιγμή η νέα γενιά ακροατών. Όπως εγώ μεγάλωνα πιτσιρικάς με κάτι που το ακούω σήμερα έτσι και αυτός κάνει το ίδιο με τις μουσικές που παίζουμε».
«Πρέπει ο σκοπός σου να είναι να βγάζεις ωραία μουσική. Και έτσι θα βγει η μουσική που θα σε κάνει νούμερο 1. Να είσαι ο νούμερο 1 του εαυτού σου».
Η κορυφή και το νούμερο ένα εν τέλει είναι κάτι τελείως υποκειμενικό. Υπάρχουν rappers που μπορεί να έχουν περισσότερα follows από εμένα, αλλά εγώ να βαράω περισσότερα streams από αυτούς. Rappers που έχουν λιγότερα follows από άλλους αλλά με περισσότερα views στο YouTube. Άλλοι όπως οι Joker2face, ΛΕΞ, Hatemost, Μικρός Κλέφτης, που δεν ασχολούνται τόσο με τα social ή με τις καταστάσεις αυτές αλλά σου γεμίζουν ένα Stage, που δε θα μπορούσες να το γεμίσεις εσύ. Την ίδια στιγμή είναι άλλα τα κριτήρια. Ο άλλος σου λέει «Εγώ έχω περισσότερα shows από εσένα», και ο άλλος λέει «Εγώ έχω καλύτερο στοίχο από εσένα». Eίναι τόσα τα κριτήρια και τα είδη της ραπ πλέον που δε μπορώ να σου πω είσαι πρώτος, δεύτερος, τρίτος. Μπορώ να σου πω τη δεκάδα, αυτούς που δουλεύουν και ανταμείβονται και είναι γνωστοί.
Εννοείται βέβαια πως κάνουμε πρωταθλητισμό, εννοείται πως θέλουμε να είμαστε μπροστά, εννοείται πως θέλουμε να είμαστε πρώτοι αλλά μέσω της εμπειρίας μου σε αυτό τον χώρο – μπορεί να είμαι πιτσιρικάς αλλά από τα 17 μου είμαι ανάμεσα σε μεγάλους rappers και δισκογραφικές – μπορώ να σου πω ότι χάνεις όλο το νόημα όταν είσαι πωρωμένος με το να είσαι ο νούμερο 1. Όταν το αφήνεις μόνο του να κυλήσει τότε σου βγαίνει πιο εύκολα.
«Στα αλήθεια είμαστε μια κουκκίδα στον χάρτη και δεν πρέπει να το ξεχνάμε αυτό».
Κάθε φορά που καβαλάω το καλάμι όταν πετυχαίνω έναν στόχο, υπάρχει ένα διάστημα δύο εβδομάδων μέχρι να ξαναπροσγειωθώ. Προσπαθώ να κρατάω τον εαυτό μου προσγειωμένο, να του υπενθυμίζω ότι είσαι άλλος ένας άνθρωπος που πετυχαίνει τον στόχο του και το όνειρο του, ανάμεσα σε όλο τον κόσμο. Στα αλήθεια είμαστε μια κουκκίδα στον χάρτη και δεν πρέπει να το ξεχνάμε αυτό. Ή ένα περαστικό όνομα που ίσως θα μείνει στην ιστορία αλλά θα μείνει μαζί και με άλλα ονόματα.
Σαν Saske δουλεύω περισσότερο για το Legacy, ούτε για τα λεφτά ούτε για τίποτα. Άσχετα αν θέλω λεφτά.
«Αυτός είναι ο μακροπρόθεσμος στόχος μου. Να φύγει ο Saske και να μείνει κάτι πίσω. Να έχω δώσει κάτι σε αυτή τη σκηνή. Στα αλήθεια ο αγώνας είναι η αιωνιότητα».
«Όλους τους δοκιμάζω, αν δε μου αρέσει το υφάκι σου δε με νοιάζουν ούτε τα views σου ούτε τίποτα».
Είμαι snob απέναντι στους snob τύπους. Θυμάμαι πως έβλεπα rappers όταν εγώ δεν ήμουν established rapper, όταν ήμουν fan απέναντι σε κάποιους και προσωπικά σιχάθηκα αυτή τη συμπεριφορά. Θεωρώ ότι δεν θα έπρεπε να είμαστε snob. Εγώ προσωπικά είμαι snob απέναντι στους snob rappers.
«Με όποιον rapper έχεις ακούσει ότι έχω μαλώσει ή σπάσει είναι επειδή δε γούσταρα καθόλου τον χαρακτήρα του. Όλους τους δοκιμάζω, αν δε μου αρέσει το υφάκι σου δε με νοιάζουν ούτε τα views σου ούτε τίποτα».
Κανένας δεν πρέπει να τη βλέπει, όλοι είμαστε άνθρωποι. Κανένας δεν είναι ανώτερος κανενός.
«Αυτούς που δημιουργούν πρόβλημα, τους πετάει η σκηνή μόνη της».
Οι rappers ενώνονται όσο αυτό το πράγμα σιγά σιγά ανεβαίνει και όσοι δε μπορούν να συμβιβαστούν με αυτή την ένωση τους διώχνει η σκηνή. Υπάρχουν και άνθρωποι που δεν θέλουν σχέσεις με αυτή την ένωση και προτιμούν να είναι αυτόνομοι χωρίς να ενοχλούν κανέναν άλλον. Αυτούς που δημιουργούν πρόβλημα, τους πετάει η σκηνή μόνη της.
Αλλά υπάρχουν όντως beefs, υπάρχουν όντως συμφιλιώσεις, για ένα πράγμα που ένας πιτσιρικάς σχολιάζει, αύριο μπορεί να παιχτεί στα αλήθεια ξύλο, μη σου πω και πιστολίδι μία στο εκατομμύριο. Ήμουν ντεμί για το αν αυτά είναι fake ή αληθινά. Είναι ανάλογα σε ποια κλίκα μπλέκεις. Υπάρχουν όμως αυτά τα πράγματα.
Και τα beefs είναι αληθινά και οι συμφιλιώσεις και οι επιπτώσεις από ένα κομμάτι beef είναι αληθινές. Πολλές φορές και το κοινό το ίδιο προσπαθεί να δει κόντρες που δεν υπάρχουν.
«Οι πιτσιρικάδες πάνε ακόμη σχολείο και είναι σαν να έχουν κάνει έναν κύκλο γύρω από τους rappers και να φωνάζουν «Ξύλο, ξύλο». Δεν υπάρχει αυτό όμως, στο μυαλό μας, σε αυτά που κάνουμε, δεν είμαστε πιτσιρίκια».
«Ωραίο είναι να λέμε ότι η τηλεόραση κάνει κάτι καλό αλλά μην κάνουμε τη ραπ μεσημεριανό».
Δεν ξέρω αν θα πήγαινα στον Αρναούτογλου. Πηγαίνω επιλεκτικά σε εκπομπές και δίνω επιλεκτικά συνεντεύξεις. Σε σχέση με την τηλεόραση θα πήγαινα αν αντιμετώπιζαν αυτό που κάνουμε ως κάτι σοβαρό.
«Δε θα πήγαινα να με υποδεχθεί ο Αρναούτογλου με στραβό καπέλο και να μου κάνει γιο-γιο πριν τη συνέντευξη. Όχι, δεν είναι αυτή η φάση. Να με υποδεχθείς σοβαρά όπως υποδέχεσαι οποιονδήποτε καλλιτέχνη ή άνθρωπο»
Αυτό άσχετα με τις «Μύγες». Εκείνο είναι κάτι σατιρικό. Ωραίο είναι να λέμε ότι η τηλεόραση κάνει κάτι καλό αλλά μην κάνουμε τη ραπ μεσημεριανό. Αν ήταν να βγω ποτέ στην τηλεόραση θα ήθελα να είναι με σοβαρό τρόπο και χωρίς να γελοιοποιούν το ραπ.
«Δηλαδή έτρωγες εσύ κράξιμο παλιότερα που φορούσες τα φαρδιά ρούχα κλπ, και σήμερα που έχεις γεράσει, δεν καταλαβαίνεις αυτό και αρχίζεις και κράζεις».
Οι παλιοί που κράζουν, για εμένα δεν σέβονται σε καμία περίπτωση την προσπάθεια και το struggle που έχουν δώσει σήμερα οι καλλιτέχνες και κάνουνε αυτό που έκαναν παλιότερα στους ίδιους. Δηλαδή έτρωγες εσύ κράξιμο παλιότερα που φορούσες τα φαρδιά ρούχα και σήμερα που έχεις γεράσει, δεν καταλαβαίνεις αυτό και αρχίζεις και κράζεις. Δεν σε κατηγορώ απλά να ξέρεις είσαι γέρος. Δεν καταλαβαίνεις. Είναι λάθος αυτό που κάνουνε, αλλά δεν περιμένω να καταλάβουνε όπως δεν περιμένω να καταλάβει και ο παππούς μου τι κάνω.
Λίγο πριν κλείσουμε το τηλέφωνο τον ρώτησα τι θα έλεγε σε αυτό τον πιτσιρίκο που τον κοιτάει και που παρόλα τα στερεότυπα και τις δυσκολίες γύρω του, θέλει να πάει All in σε αυτό που αγαπάει και να φτάσει εκεί που έφτασε ο ίδιος.
Η απάντηση που μου έδωσε, έγραψε το κλείσιμο αυτής της συνέντευξης με τον καλύτερο τρόπο:
«Δεν είσαι κάτοικος της χώρας σου, δεν είσαι κάτοικος της πόλης σου, δεν είσαι κάτοικος του χωριού σου. Είσαι ένα ον πάνω σε έναν πλανήτη».
Επηρεάσου από όλα, μπορείς να είσαι κάτοικος της ιντερνετικής εποχής, των social media, γενιά με γενιά, υπάρχουν όλο και περισσότερα μέσα για να εξαπλωθείς, περισσότερες ευκαιρίες από τις προηγούμενες γενιές για να φανείς και να δικτυωθείς.
Μην ακούς κανέναν. Μην αφήσεις κανένα να σου πει τι είναι σωστό και τι λάθος. Εσύ το ξέρεις. Stick to your plan. Και το πλάνο σου θα πρέπει να έχει αφετηρία και τέλος και αφού φτάσεις στο τέλος να το κάνεις αφετηρία για το επόμενο».
INFO
saskepticism, Vol 1′, live
Θεσσαλονίκη, WE
29 Νοεμβρίου
Μπορείς να προμηθευτείς το εισιτήριο σου από όλα τα καταστήματα Public ή το WE
ή να αγοράσεις online το εισιτήριο σου στο Ticket Services και στα public
