Θα το ξαναέκανα. όσες φορές είπα την λέξη “αποκλείεται’” η ζωή με χλεύασε και το γύρισε σε «όπωσδήποτε”
Επιμέλεια: Κώστας Γιάντσιος
Είναι η παράσταση που προκάλεσε αίσθηση με το που ανακοινώθηκε, που ξεκίνησε για συγκεκριμένο αριθμό εμφανίσεων και μία σαιζόν και τελικά συμπλήρωσε δύο σαιζόν στην Αθήνα και τώρα περιοδεύει ξεπερνώντας τις 200 παραστάσεις. Και όλη αυτή η διαδρομή έχει συνέχεια. Η Θεσσαλονίκη υποδέχτηκε το «Εννέα και Πέντε» με ενθουσιασμό.
Ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου, ο Παντελής Βούλγαρης και ο Οδυσσέας Ιωάννου και πλέον με τη Ρίτα Αντωνοπούλου μαζί τους περιμένουν ένα τρένο που αργεί σε νέους σταθμούς. Τα τραγούδια, με σκηνικό έναν σιδηροδρομικό σταθμό και ένα τρένο που καθυστερεί, γίνονται το μέσο για ένα ταξίδι σε σκέψεις και συναισθήματα βλέποντας ό,τι έχει συμβεί και αναμένοντας τις καινούριες μέρες.
Εμείς είχαμε την ευκαιρία για μια σύντομη συνομιλία με τον στιχουργό, συγγραφέα και άνθρωπο του ραδιοφώνου, Οδυσσέα Ιωάννου, που δεν έχει γράψει απλώς τα κείμενα της παράστασης αλλά ανέβηκε για πρώτη φορά και στη σκηνή. Ακολουθήστε μας παρακάτω.
Ένας κατ’ εξοχήν συναυλιακός τραγουδιστής, ένας σκηνοθέτης του σύγχρονου ελληνικού κινηματογράφου, δύο ερμηνευτές (ο Χρήστος Θηβαίος μέχρι πρότινος και η Ρίτα Αντωνοπούλου φέτος) των μουσικών σκηνών και επίσης των συναυλιών και ένας στιχουργός, συγγραφέας και ραδιοφωνικός παραγωγός που αφήνει το γραφείο και το στούντιο συναντώνται σε μια θεατρική σκηνή. Η πρώτη ερώτηση που μου έρχεται στο μυαλό είναι ποια ήταν η πρόθεση για μία τέτοια παράσταση και γιατί επιλέχθηκε αυτός ο «τόπος» συνάντησης.
H πρόθεση είναι πάντα η δημιουργία. Οι κώδικες αλλάζουν. Δεν υπάρχουν χώροι ταμπού, ούτε απαγορευτικοί τρόποι. Τα πάντα κρίνονται από το αποτέλεσμα. Επιλέξαμε τη θεατρική σκηνή γιατί εκεί θα λειτουργούσε καλύτερα ο λόγος, η αφήγηση, και γιατί σε έναν τέτοιο χώρο ο Βασίλης θα μπορούσε να κάνει κάτι διαφορετικό από ό,τι κάνει τόσα χρόνια σε μεγάλους συναυλιακούς χώρους, ξαναθυμίζοντάς μας το θηριώδες ερμηνευτικό του χάρισμα. Όσον αφορά τις αρχικές μας προθέσεις και τις προσδοκίες μας για αυτήν την παράσταση, δεν έχει πια κανένα νόημα να τις αναφέρω γιατί τις έχει ξεπεράσει κατά πολύ η αποδοχή του κόσμου. Να σκεφτείς πως ξεκινήσαμε για 40 παραστάσεις και ήδη είμαστε στον τρίτο χρόνο και στις 230.
Δε γράφεις απλώς τα κείμενα της παράστασης αλλά διαβάζεις επί σκηνής, σε δυσκόλεψε αυτό το σκέλος της έκθεσης στο κοινό; Πως το χειρίστηκες;
Πολύ πιο εύκολα από ό,τι φανταζόμουν. Η πρώτη μου απάντηση στην πρόταση του Βασίλη ήταν αρνητική. Στην πορεία λύθηκα και με την βοήθεια ανθρώπων που είχαν εμπειρία από σκηνική παρουσία, το είδα ως παιχνίδι και έπαιξα. Θεώρησα πως αθωωνόμουν για τις τεχνικές μου αδυναμίες από το γεγονός πως τα κείμενα ήταν δικά μου. Σαν ένας συνθέτης που δεν έχει καλή φωνή αλλά τραγουδάει δικά του τραγούδια.
Μετά από τόσες παραστάσεις στην Αθήνα και μια φετινή περιοδεία σε εξέλιξη, θα ξαναέκανες κάτι αντίστοιχο στο μέλλον;
Ναι, θα το ξαναέκανα. Έχω περάσει υπέροχα αυτά τα χρόνια. Δίχως να υπάρχει κάτι συγκεκριμένο στον ορίζοντα, σου απαντάω θετικά γιατί όσες φορές είπα την λέξη “αποκλείεται’” η ζωή με χλεύασε και το γύρισε σε «οπωσδήποτε”.
*Το «Εννέα και Πέντε» παίζεται στο Radio City, Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή έως και τις 11 Δεκεμβρίου. Περισσότερα για την παράσταση ΕΔΩ
