Ένας υπερταλαντούχος ηθοποιός που του αρέσει να δοκιμάζεται σε ακραίους και απάτητους ρόλους και ένας ωραίος άντρας που κουβαλάει τη γοητευτική αύρα του κακού παιδιού. Μετά από ένα χρόνο που γνώρισε την αποθέωση ως Ετεοκλής στο «Επτά επί Θήβας» του Αισχύλου και κατέκτησε βραβεία σε διεθνή Φεστιβάλ ως πρωταγωνιστής τους φιλμ «Invisible» του Δημήτρης Αθανίτη, ο Γιάννης Στάνκογλου γίνεται φέτος Καλιγούλας
Συνέντευξη Κατερίνα Ευσταθιάδου – Ευθύμης Κάλφας
Θέλετε να πάμε παρέα στην πρώτη μέρα που σας πρότειναν το συγκεκριμένο ρόλο; Πώς αντιδράσατε;
Κατά κάποιο τρόπο είναι και δική μου ιδέα ότι πραγματοποιήθηκε αυτή η παράσταση. Όταν είχα διαβάσει στο πρώτο έτος της σχολής το έργο του Αλμπέρ Καμύ «Καλιγούλα», είχα εντυπωσιαστεί πάρα πολύ. Μου είχε αρέσει πάρα πολύ. Οπότε όλα αυτά τα χρόνια, πάνε πλέον 18, το είχα πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού μου για να το κάνω κάποτε. Συζητώντας με την Αλίκη, που είναι σκηνοθέτης και σύζυγος μου, αποφασίσαμε να το κάνουμε πρόταση σε διάφορα μέρη, τελικά δέχθηκε το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά μαζί με τη συμπαραγωγή του Stefi Theaterworks και πραγματοποιήθηκε με πολύ μεγάλη επιτυχία κι’ αυτό είναι μια τεράστια ικανοποίηση. Έκτος του ότι κατάφερα να κουβαλήσω όλο αυτό το βάρος του κειμένου, είδα ότι άρεσε πολύ και στον κόσμο.
Σε έργα όπως αυτό του Καμύ με έντονο φιλοσοφικό υπόβαθρό είναι μεγαλύτερη η πρόκληση του να αποδοθεί η ουσία του κειμένου σε ό,τι αφορά τον πρωταγωνιστή; Εννοώντας ότι δεν είναι action movie να πέφτουν τα σπαθιά και τα τσεκούρια. Έχει και κάτι βαθύτερο να πει.
Βέβαια, κουβαλάς ένα τεράστιο φορτίο, καταρχήν να μπορέσει να ακουστεί πραγματικά το κείμενο και να μην μεταμορφωθεί σε Κάτι άλλο γιατί αυτά τα κείμενα συνήθως κρύβουνε μεγάλες παγίδες. Από το να γίνεις ακραίος και υπερβολικός, από το να κυλήσει πολύ εύκολα σε φθηνή κωμωδία ή σε κάτι πολύ σοβαροφανές. Αυτή είναι η δυσκολία τέτοιων κειμένων. εμείς αυτό που προσπαθήσαμε να κάνουμε ακριβώς είναι να κρατήσουμε την αλήθεια του κειμένου, υπάρχει συναίσθημα μέσα σ’ αυτήν τη φιλοσοφία, γιατί εγώ θεωρώ ότι υπάρχει στη φιλοσοφία συναίσθημα αρκεί να μπορείς να το μεταφράσεις και να το αποδεχθείς σαν άνθρωπος. κι αυτό προσπαθήσαμε να καταφέρουμε στη σκηνή
Ο Καλιγούλας είναι μια από τις πιο αμφιλεγόμενες ιστορικές μορφές. Μέσα από το ρόλο υπάρχει εξαγνισμός και δικαίωσή του;
Δε νομίζω ότι είναι απόλυτα αυτό που λες, δηλαδή εξαγνισμός, αλλά νομίζω είναι κάτι το οποίο ο ίδιος λίγο πολύ το ζητάει, το αποζητεί από τον κόσμο. Από εκεί και πέρα σίγουρα για να φτάσει σ’ αυτό το σημείο ο Καλιγούλας του Καμύ περνάει ένα γολγοθά, κι έτσι όπως κι εγώ ο ίδιος το αντιμετώπισα το κείμενο, είναι ένας Ιησούς Χριστός από την ανάποδη. Ήθελα να το δω κάπως έτσι ακριβώς για να καταλάβω περισσότερο το κείμενο του Καμύ.
Η παράνοια στην ηγεσία μπορεί να γίνει επικίνδυνη
Και βέβαια μπορεί να γίνει επικίνδυνη. Αλίμονο! Απλώς εδώ ο Καμύ χρησιμοποιεί τον Καλιγούλα, αυτό το ιστορικό πρόσωπο, για να αποδείξει ότι τελικά χρειάζεται πάρα πολύ μεγάλη δύναμη και αυτογνωσία στο να αλλάξεις λίγο τα πράγματα τα οποία είναι γύρω σου. Αυτό το οποίο ζητάει και ο ίδιος ο Καλιγούλας πέραν του θανάτου του, από ένα σημείο και έπειτα είναι να καταλάβουν αυτά τα λογικά πράγματα τα οποία λέει. Μπορεί να φαντάζουν ακραία εκ πρώτης αλλά ακολουθήσεις αυτήν τη σκέψη του Καλιγούλα θα δεις ότι είναι πάρα πολύ λογικά αυτά που υποστηρίζει. Σίγουρα θα μπορούσαν να αλλάξουν τον κόσμο με κάποιο τρόπο απλώς το θέμα είναι ότι δεν το καταλαβαίνουν οι άλλοι κι’ αυτό τον οδηγεί σε παρανοϊκές και τρελές πράξεις.
Πόσο δύσκολο ήταν να πρέπει να συμβαδίσετε με την εξαιρετική μουσική του Blaine Reininger;
Ήμασταν πολύ τυχεροί που είχαμε τον Blaine στην πρόβα. Καταρχήν ο Blaine ήταν δυο μήνες μαζί μας, παρακολουθούσε την πρόβα και ό,τι μουσική έχει γράψει έχει προέλθει από τις πρόβες. Παράδοξα δεν είναι δύσκολο. Ίσα – ίσα. Το ότι ένας καλλιτέχνης αφέθηκε σ’ αυτό που έβλεπε νομίζω περισσότερο με βοηθήσω από το να μου είναι δύσκολο. Δηλαδή κατά κάποιο τρόπο το μουσικό κομμάτι του Blaine είναι σα ήταν το μυαλό του Καλιγούλα και πραγματικά το χαρήκαμε πάρα πολύ.
Φέτος ήταν μια πολύ καλή χρονιά για το ελληνικό σινεμά με συμμετοχές στα Όσκαρ και φυσικά τη δική σας βράβευση στο Φεστιβάλ της Φλωρεντίας (Α’ Ανδρικού ρόλου για το “invisible”). Είστε αισιόδοξος για το μέλλον του ελληνικού σινεμά και για όλη αυτή τη δουλειά που έχετε κάνει;
Εμείς κάνουμε η πολιτεία δεν κάνει τουλάχιστον όσον αφορά το κομμάτι του κινηματογράφου. Εντάξει, δε βοηθάει ούτε στο θέατρο αλλά αυτό το έχουμε μάθει χρόνια τώρα, έτσι κινείται. Απλώς περιμένουμε κι’ άλλα πράγματα από το κέντρο κινηματογράφου γιατί το cinema είναι ένα ακριβό σπορ και επειδή βλέπουμε ότι πολιτιστικά μιλάει και πολλές ταινίες αυτήν τη στιγμή προβάλλονται στο εξωτερικό, δηλαδή το America Square προβάλλεται στην Ισπανία στη Γαλλία, στην Τουρκία και ενδέχεται να πάρει διανομή σε Αμερική και Αγγλία, βλέπουμε δηλαδή ταινίες να ακολουθούν μια πολύ ωραία πορεία και σε φεστιβάλ αλλά και έκτος φεστιβάλ. Το «Ξενία» που είχα κάνει πριν 3-4 χρόνια του Παύλου Κούρτα που είχε πάει και στις Κάννες πήρε διανομή από την Ιαπωνία, τη Γερμανία, τη Γαλλία, την Αγγλία, την είδε πολύ κόσμος. To «Suntan» του Αργύρη του Παπαδημητρίου, έπαιξε στη νέα Υόρκη και το New Yorker μάλιστα τη χαρακτήρισε ταινία της εβδομάδας. Το Ελληνικό Σινεμά ακούγεται και όταν είμαι έξω σε Φεστιβάλ βλέπω ότι πολλοί έρχονται επειδή έχουν καταλάβει ότι το Ελληνικό σινεμά έχει μια άνθηση και αυτό είναι πολύ σημαντικό.
Και άρα; Τι φταίει;
Τα χρήματα που δίνονται για μια ταινία είναι πάρα πολύ λίγα, αν αναλογιστείς με πόσα χρήματα γίνονται οι ταινίες του εξωτερικού είναι σχεδόν αστεία η διαφορά. Οι δικές μας ακριβές παραγωγές για το Hollywood δεν είναι απλά low budget, είναι no budget. Από εκεί και πέρα χρειάζεται μια αξιοκρατία, χρειάζονται άνθρωποι που διαβάζουν ένα σενάριο και πραγματικά πιστεύουν σ’ αυτό. Χρειάζονται άνθρωποι που θα προωθούν με πολλούς τρόπους μια ταινία, η πολιτεία μπορεί να λάβει μέρος σ’ αυτό και να βοηθήσει και οικονομικά αλλά να στηρίξει και τη διανομή. Επίσης χρειάζεται να δημιουργηθεί μια παιδεία κινηματογραφική και ελληνική, να πηγαίνει ο Έλληνας και να βλέπει Ελληνικό σινεμά μαθαίνοντας ταυτόχρονα ότι αυτό έχει αλλάξει και ότι δεν είναι το ίδιο όπως πριν 10 -15 χρόνια.
Πώς επιλέγετε τις δουλειές στις οποίες θα συμμετέχετε;
Πρώτα απ’ όλα κοιτάω το κείμενο. Αν μ’ αρέσει το σενάριο ή το θεατρικό έργο. Από εκεί και πέρα είναι οι συνεργάτες, ο σκηνοθέτης και οι ηθοποιοί. Και για μένα πολύ σημαντικό είναι να έχει διαφορές απ’ αυτό που έκανα πριν. Να είναι δηλαδή κόντρα ρόλος και αντίθετος από τον προηγούμενο.
Διαβάζουμε ότι έχετε ταξιδέψει σε πάρα πολλά μέρη. Αλλά και ότι στην Ελλάδα θέλετε να ζείτε. Έχοντας δει τον κόσμο τι είναι αυτό που σας κρατάει εδώ;
Έχω ταξιδέψει σ’ όλες τις ηπείρους εκτός από την Αυστραλία σωστά. Αν μου δινόταν η επαγγελματική ευκαιρία ίσως να ζούσα στο εξωτερικό για ένα μικρό χρονικό διάστημα. Αυτό που μ’ αρέσει στη Χώρα μας είναι το κλίμα. Μ’ αρέσει το φως και η θάλασσα. Μ’ αρέσει ο καιρός μας. Όποτε φεύγω είμαι πάντα με το ένα πόδι πίσω.
Στη Θεσσαλονίκη έρχεστε συχνά; Ποια είναι η αγαπημένη σας περιοχή;
Στη Θεσσαλονίκη έρχομαι από 15 χρονών. Ερωτευμένος τότε. Μ’ αρέσει να βγαίνω στην Προξένου Κορομηλά, να κάνω βόλτες στην Παραλία και μάλιστα δεν έχω δει ακόμα τελειωμένη τη νέα πλευρά της. Τώρα που θα παίζουμε στο Μέγαρο είναι ευκαιρία να πάρω κανένα ποδήλατο και να τη δω ολοκληρωμένη. Λατρεύω την Άνω Πόλη, πηγαίνω στο Residents, για πατσά στον Τσαρουχά αλλά και στο La doze στη Βαλαωρίτου.
Info
Καλιγούλας
Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης
Στην Αίθουσα Φίλων Μουσικής Μ1
- Μετάφραση Φρανσουάζ Αρβανίτη
- Σκηνοθεσία Αλίκη Δανέζη-Knutsen
- Σκηνικά Πάρις Μέξης
- Κοστούμια Μαρίνα Χατζηλουκά
- Φωτισμοί Αλέκος Γιάνναρος
- Μουσική Blaine Reininger
- Κίνηση Νίκος Δραγώνας
- Βοηθός Σκηνοθέτη Βένια Σταματιάδη
Στον ρόλο του Καλιγούλα ο Γιάννης Στάνκογλου
Πρωτότυπη μουσική live επί σκηνής, ο Blaine Reininger των Tuxedomoon
Παίζουν οι ηθοποιοί:
Γιάννης Στάνκογλου, Στέλα Φυρογένη, Κώστας Αρζόγλου, Ιερώνυμος Καλετσάνος, Μιχάλης Αφολάνιο, Αριστοτέλης Αποσκίτης, Χάρης Εμμανουήλ, Δημήτρης Λιόλιος, Στράτος Σωπύλης, Κώστας Λάσκος, Δημήτρης Κίτσος
Παραγωγή Stefi Theaterworks
Παραστάσεις:
- Παρασκευή 21 Απριλίου 2017, στις 21:00
- Σάββατο 22 Απριλίου 2017, στις 21:00
- Κυριακή 23 Απριλίου 2017, στις 21:00
Τιμές Εισιτηρίων:
18€, 15€, 12€*, 8€ (μειωμένης ορατότητας)
* Τιμή και για μειωμένο εισιτήριο
