Κείμενο: Γιώργος Ψωμιάδης 

Ένα παγκόσμιο φαινόμενο. Αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Το Joker κατάφερε να σαρώσει εισπρακτικά παγκοσμίως, να δώσει στον πρωταγωνιστή του την μεγαλύτερη αναγνώριση της καριέρας του και να κάνει την ιστορία ενός από τους πιο γνωστούς «κακούς» του είδους του, ευρέως αναγνωρισμένη. Παρόλα αυτά, δε μπορείς να κατατάξεις την ταινία σε μια συγκεκριμένη κατηγορία. Δε βλέπουμε ούτε κοινοβούλια μέσα στη μιζέρια μιας κοινωνίας, ούτε έναν τυπικό ήρωα που βαδίζει μέσα στην κάθε του μέρα και δρα στα πλαίσια μιας ρεαλιστικής κοινωνίας. Αυτό ακριβώς το σημείο είναι το στίγμα που κάνει το Joker κάτι παραπάνω από μια απλή ταινία. Ένα ζήτημα, αυτό των ψυχικών νοσημάτων στις μέρες μας και η αντιμετώπιση των ανθρώπων περνάει μέσα από την εικόνα και την φιγούρα ενός κινηματογραφικού ήρωα σε μια φανταστική πόλη. Ένα πρόβλημα που βλέπουμε γύρω μας, η έλλειψη κατανόησης και συμπεριφοράς προς τους ανθρώπους με ψυχικά νοσήματα, η αντιμετώπιση τους από μια πολιτεία που δε θα ιδρώσει για την επιβίωση τους, γίνεται viral στις πλάτες ενός κινηματογραφικού ήρωα και διογκώνεται από τον ίδιο τον χαρακτήρα της ταινίας.

Ήταν Σεπτέμβριος του 1988 όταν το V for Vendetta κυκλοφόρησε σε Αγγλία και Γαλλία. Ο κύριος με την ευρέως αναγνωρισμένη μάσκα που έγινε παγκόσμιο τρεντ και σημαία για τη διαμαρτυρία στην αναλγησία των κυβερνήσεων σε παγκόσμιο επίπεδο, έκανε για πρώτη φορά την εμφάνιση του. Εκ τότε, σε 600 πόλεις σε όλο τον κόσμο, κάθε 5η Νοέμβρη μια λαοθάλασσα θα έβγαινε στους δρόμους για να διαμαρτυρηθεί ενάντια στις κυβερνήσεις και στις πολιτικές τους, στην αδιαφορία για τον λαό. Οι Anonymous, μία από τις πιο δημοφιλείς ακτιβιστικές ομάδες εδώ και χρόνια σκάει τα δικά της πυροτεχνήματα, όχι σε κοινοβούλια που εκρήγνυνται μέσα σε κινηματογραφικά φιλμ, αλλά σε διάφορα συμβάντα που κρίνει ότι η δικαιοσύνη πρέπει να αποδοθεί. Η μάσκα του V έγινε trend, κυκλοφόρησε σε μπλουζάκια, σε πρόσωπα και καπέλα και το μόνο σίγουρο είναι ότι προκάλεσε τη δικιά της αντίδραση μέσα στην κοινωνία απέναντι προς το κατεστημένο, όποιο κι αν είναι αυτό.

Αλήθεια, μία μάσκα χρειάζεται ξεκάθαρο πολιτικό χαρακτήρα για να γεννήσει ένα «κίνημα», μία βοή στην κοινωνία, μία μορφή αντίδρασης που θα κάνει τους ανθρώπους να σχηματίσουν κόκκινα χαμόγελα, να βάλουν άσπρη και πράσινη μπογιά στα πρόσωπα και στα μαλλιά τους, και να κάνουν τη φιγούρα αυτή σημαία για οτιδήποτε τους βρίσκει απέναντι; Όχι. Αρκεί λίγος θυμός, το αίσθημα της αδικίας, και ένα σύμβολο. Στην προκειμένη περίπτωση βαδίζει στα βήματα της ψυχασθένειας, έχει στο στόχαστρο της την αναλγησία μιας κοινωνίας που κοιτάει την πάρτη της και έναν κακό ηγέτη που προκαλεί με το ύφος του μέχρι να βρεθεί σκοτωμένος σε ένα στενό. Και επειδή στην κοινωνία μιας μια σπίθα αρκεί για να ανάψουμε τη φωτιά όπου και όπως θέλουμε εμείς, ο Joker, ενδέχεται να γίνει ένα μανιφέστο που κάποια στιγμή θα διαβαστεί με ένα περιστατικό, μία δολοφονία, μία κοινωνική αδικία, και θα σκάσει σαν βόμβα. Μπορεί και όχι. Όμως όσο οι άνθρωποι γουστάρουν τους σούπερ ήρωες, την ταύτιση και τον αγώνα ενάντια στην αδικία, άλλο τόσο θα δημιουργούν τα δικά τους σύμβολα. Και μετά θα τα φοράνε στο πρόσωπο τους.