Tα βίντεο της Dianxi Xiaoge τα ανακάλυψα τυχαία από το «Taste Life», τη σελίδα στο Facebook που ανεβάζει βίντεο με φαγητό από εξωτικά μέρη του κόσμου. Ήταν ένα βίντεο μέσα στον κυκεώνα του timeline μου που κυριαρχούν πολιτικά ποστ, άθλιες διαφημίσεις υποψηφίων και άπειρη άχρηστη πληροφορία, το οποίο έδειχνε μια νεαρή Κινέζα να μαγειρεύει με λουλούδια από λωτούς. Η χαλαρή βόλτα της στην εξοχή του χωριού της για να μαζέψει φρέσκα υλικά και η ηρεμία με την οποία τα μετέτρεπε σε λαχταριστά πιάτα ήταν κάτι κόντρα στην αγχωτική ταχύτητα που βλέπεις να εξελίσσονται όλα τα βίντεο φαγητού, με πρωταγωνιστές μπρατσαράδες σεφ που παρουσιάζουν πιο πολύ τον εαυτό τους, παρά το πιάτο που φτιάχνουν.
Η Dianxi Xiaoge σίγουρα δεν είναι η συνηθισμένη food blogger, είναι ένα ντροπαλό κορίτσι που μαγειρεύει πιάτα της περιοχής της με ταπεινά υλικά και κάθε βίντεό της σου φτιάχνει τη διάθεση. Μένει σε ένα πανέμορφο μέρος στα πιο μακρινά νοτιοδυτικά μέρη της Κίνας, όπου είναι πάντα άνοιξη και κάθε πρωί, αφού αποχαιρετήσει τον σκύλο της, τον Da Wang, ξεκινάει μια μεγάλη βόλτα σε εύφορες πεδιάδες, λίμνες και ποτάμια για να μαζέψει ντόπια χόρτα, λαχανικά, μυρωδικά και ρίζες που στη συνέχεια γίνονται πιάτα που δεν έχεις ποτέ ξαναδεί.
Φαγητά που ψήνονται στη φωτιά, σε απλούς «πρωτόγονους» φούρνους, σε τεράστια γουόκ και σε σκεύη που δεν έχουν καθόλου εξελιχθεί τους τελευταίους αιώνες. Το Yunnan, το μέρος απ’ όπου κατάγεται και επέστρεψε να ζήσει πριν από τρία χρόνια, είναι ένα μέρος μοναδικό. Οι κάτοικοί του είναι φτωχοί χωρικοί, κυρίως αγρότες και κτηνοτρόφοι, αλλά, λόγω κλίματος, ο πλούτος των υλικών που προσφέρει η γη είναι τεράστιος, η ποικιλία είναι τόσο μεγάλη που μπορείς να έχεις όλο τον χρόνο πρώτη ύλη που δύσκολα βρίσκεις μαζεμένη αλλού, και τα πιάτα που προκύπτουν είναι πραγματικά εντυπωσιακά.
Η Dianxi το 2016 παράτησε τη δουλειά της στην Chongqing επειδή αρρώστησε σοβαρά και αναγκάστηκε να επιστρέψει στο χωριό της. Πέρασε μια πολύ δύσκολη περίοδο, δεν είχε κανέναν φίλο στην περιοχή, κανέναν τρόπο να βγάλει λεφτά, έπρεπε να σκεφτεί κάτι για να της δίνει ένα εισόδημα δουλεύοντας από το σπίτι, έτσι στράφηκε στην πιο μεγάλη της αγάπη, το φαγητό. «Η κουζίνα της Yunnan είναι πολύ ξεχωριστή, τα υλικά είναι μοναδικά, είναι δύσκολο να δεις αυτά τα υλικά σε άλλες επαρχίες, κι ήμουν σίγουρη ότι εάν έκανα βίντεο με αυτά τα πιάτα ίσως και να υπήρχαν άνθρωποι που να θέλουν να τα παρακολουθήσουν», λέει ντροπαλά. «Ο σκοπός μου ήταν να μπορέσω να πουλήσω μερικά τοπικά προϊόντα, έτσι ξεκίνησα».
Η Dianxi είναι σήμερα μία από τις διάσημες γυναίκες της Κίνας, με εκατομμύρια συνδρομητές στο κανάλι της στο YouTube (αυτήν τη στιγμή έχει 2,3 εκατομμύρια εγγεγραμμένους), ακόμα περισσότερους θαυμαστές, ενώ δεν υπάρχει on line πλατφόρμα που να μη φιλοξενεί τη δουλειά της. Παρόλο που είναι σταρ, δεν έχει καμία σχέση με τις άλλες διασημότητες της νέας εποχής, παραμένει χαμηλών τόνων και προσγειωμένη, κι ας ήταν ένα από τα διάσημα πρόσωπα της περσινής χρονιάς.
Δεν θέλει να μιλάει για τον εαυτό της, δεν της αρέσουν οι συνεντεύξεις, δεν έχει και χρόνο, άλλωστε, κάθε μέρα της είναι γεμάτη από πολύ νωρίς το πρωί μέχρι το βράδυ. «Δεν παραπονιέμαι», λέει, «παρόλο που είναι πολύ σκληρά τα ωράριά μου, η ασχολία μου με τα βίντεο δεν μου άλλαξαν απλά τη ζωή, με άλλαξαν και ως άνθρωπο. Είμαι ένα τρομερά ανασφαλές πρόσωπο που φοβόταν ακόμα και να κοιτάξει το πρόσωπό του στον καθρέφτη και η αγάπη του κόσμου με άλλαξε, κατάφερα να γίνω τολμηρή και να αποκτήσω αυτοπεποίθηση».
Στα βίντεό της εμφανίζεται η οικογένειά της και οι κάτοικοι του χωριού της και στο τέλος κάθε επεισοδίου τα πιάτα που έχει μαγειρέψει καταλήγουν πανηγυρικά στο οικογενειακό τραπέζι ή μοιράζονται στη γειτονιά. «Κάνω βίντεο για τα εποχιακά υλικά, τα ξεχωριστά τοπικά προϊόντα και οτιδήποτε αντανακλά τη μοναδικότητα της κουζίνας του Yunnan» λέει. «Η έμπνευσή μου έρχεται από τα καθημερινά γεύματά μας, είναι τα πιάτα που φτιάχνει η μάνα μου και οι άνθρωποι της περιοχής, η οποία είναι γεμάτη από εθνικές μειονότητες. Εδώ ζουν 52 διαφορετικές μειονότητες που έχει η κάθε μία την δική της κουλτούρα στο φαγητό και τα δικά της έθιμα, έτσι η παραδοσιακή κουζίνα είναι κάτι που έχει μεγάλο ενδιαφέρον να την καταγράψεις. Υπάρχει επίσης η προϊστορία με τα φαγητά της δυναστείας του Χαν, με εξωτικά υλικά που δεν χρησιμοποιούνται πια σε πολλά μέρη.
Συνήθως δεν γράφω σενάρια, ξεκίνησα με τα φαγητά που με έμαθε η μάνα μου, αυτά που ήξερα και ήθελα να μαγειρέψω, και αν θέλω να φτιάξω κάτι που δεν έχω φάει και δεν έχω μαγειρέψει ποτέ πριν, συμβουλεύομαι έναν ντόπιο σεφ και μετά προσπαθώ να αναδημιουργήσω μόνη μου το πιάτο. Μόλις τα καταφέρω, αρχίζουμε να τραβάμε βίντεο. Τα βίντεο τα φτιάχνουμε όλα κι όλα δύο άτομα, εμείς τα κάνουμε όλα, το γύρισμα, το editing, το ανέβασμα στο YouTube. Η Rapitube που υπογράψαμε πρόσφατα (η εταιρεία που προωθεί ψηφιακούς σταρ) μας βοήθησε πάρα πολύ να φτάσουμε σε πολλούς ανθρώπους, ήταν μεγάλο στήριγμα στις δύσκολες στιγμές.
Ξεκίνησα να τραβάω με ένα iPhone 6 και μετά πήρα μια Canon 80D με φακό Tamron’s 18-200, ενώ πρόσφατα πήρα μια Sony A7M3 με φακό 24-105 mm. Στην πραγματικότητα είμαι σε ένα στάδιο που μαθαίνω ακόμα να χρησιμοποιώ τη νέα μου κάμερα. Το μοντάζ βασίζεται αποκλειστικά στις προσωπικές μου προτιμήσεις από τις σκηνές που έχω τραβήξει. Ξεκίνησα να το κάνω με το Corel VideoStudio και σιγά-σιγά έμαθα το Adobe Premiere Pro. Δεν πειράζω πολλά πράγματα, ακόμα και τα χώματα τα ρυθμίζω ελάχιστα γιατί δεν είμαι ειδικός σε αυτόν τον τομέα, αλλά έτσι κι αλλιώς πιστεύω ότι το λιγότερο editing κάνει το βίντεο πιο φυσικό».
Η φυσικότητα και η απλότητα είναι βασικό χαρακτηριστικό στα βίντεο της Dianxi. Έχει μεγάλο ενδιαφέρον ότι σχεδόν όλα τα σκεύη που χρησιμοποιεί είναι παραδοσιακά, φτιαγμένα με τοπικά χαρακτηριστικά, από ξύλο, μπαμπού, πηλό και σίδερο, ακόμα και το εργαλείο που στύβει το λεμόνι είναι ένα –αρκετά περίεργο– ξύλινο. Η πρακτική τους αξία τα έκανε, ξαφνικά, περιζήτητα – ειδικά το «στυφτήρι» άρχισαν να το ψάχνουν άνθρωποι από όλο τον κόσμο. Αυτό που είναι το εντυπωσιακό, όμως, σε κάθε βίντεο είναι τα υλικά, αμέτρητα, πρωτότυπα, καλλιεργημένα και άγρια, βότανα, φύλλα, λουλούδια, καρποί, φρούτα, βακτήρια, μύκητες, εντόσθια, καρυκεύματα από παράξενα μέχρι και αδιανόητα, όλα γίνονται πιάτα που κάνουν να σου τρέχουν τα σάλια.
«Υπάρχει ένα ρητό που λέει «τρώμε λουλούδια την άνοιξη, μανιτάρια το καλοκαίρι, φρούτα το φθινόπωρο και λαχανικά το χειμώνα»», εξηγεί, «το οποίο αντανακλά τις ελαφρές, απλές, αυθεντικές, φρέσκες και γλυκιές γεύσεις της κουζίνας του Yunnan. Σε μια περιοχή που είναι αιώνια πράσινη λόγω των βροχών, τα λουλούδια δεν είναι μόνο διακοσμητικά, αλλά γίνονται και απολαυστικά πιάτα, έτσι τα χρυσάνθεμα, τα λευκά ροδόδεντρα, τα τριαντάφυλλα, τα κρίνα, οι μανόλιες, τα νούφαρα, κι ένα σωρό άλλα είναι πολύ δημοφιλή στην κουζίνα μας.
Στις λίμνες που υπάρχουν σε κάθε υψόμετρο, στα ποτάμια, στα ρυάκια, υπάρχουν ψάρια, γαρίδες και βατράχια σε μεγάλη ποικιλία, και στην εξοχή βρίσκεις όλα τα πολύτιμα υλικά που χαρίζουν στα πιάτα μας τις μοναδικές μυρωδιές: τα τυριά, το ζαμπόν από την Xuanwei, το λεμονόχορτο, τη σάλτσα Zhaotong, το πιπέρι του Qiubei, την πάστα φασολιών, τα πράσα του Qujing, τα παστά ραπανάκια με άρωμα τριαντάφυλλου. Τα τουρσιά της περιοχής είναι επίσης πολύ υψηλής ποιότητας και πολύ σπάνια να τα βρεις εκτός σπιτιών, το κολλώδες ρύζι με πολλή γλουτένη, τα κρέατα και τα κοτόπουλα που είναι μόνο ντόπια».
Τα σύντομα βίντεο που έχει ανεβάσει τα τελευταία δύο χρόνια (το πιο μεγάλο δεν ξεπερνάει τα 9 λεπτά) είναι αμέτρητα και μπορείς να χαθείς μέσα τους για ώρες, περιπλανώμενος στα μαγευτικά τοπία του Yunnan (που btw, είναι η λέξη που χρησιμοποιούν οι Τούρκοι για να αναφέρουν την Ελλάδα) και στα μαγειρικά χαϊκού της Dianxi που λειτουργούν σαν ηρεμιστικό. Δύσκολα θα βρεις πιο όμορφα και χαλαρωτικά βίντεο για φαγητό, που προσφέρουν γνώση και απόλαυση.
«Υπάρχουν δημιουργοί που έγιναν viral με το που ανέβασαν τη δουλειά τους, οι πιο πολλοί, όμως, έχουν μηδενικούς ή ελάχιστους θεατές στην αρχή» προσθέτει. «Εγώ είμαι μία από την πλειοψηφία, ήταν πολύ δύσκολα τον πρώτο χρόνο και δεν έβγαλα σχεδόν καθόλου λεφτά, σκεφτόμουν συνέχεια να τα παρατήσω, αλλά ταυτόχρονα ήμουν σίγουρη ότι αυτό που έκανα είχε κάποιο νόημα. Έτσι κάθε μέρα έπειθα τον εαυτό μου ότι πρέπει να αντέξω για μισό ακόμα χρόνο, για άλλους δύο μήνες, για έναν μήνα. Παρόλες τις προσπάθειες που έκανα τον πρώτο χρόνο, έφτασα τους 200 χιλιάδες θεατές, ενώ έβλεπα άλλους να κάνουν τρελά νούμερα.
Αν πιστεύεις ότι έχει αξία αυτό που κάνεις όμως αξίζει να επιμείνεις, και δεν έχει σημασία αν έχεις ή όχι θεατές. Χρειάζονται δύο χρόνια τουλάχιστον για να πείσεις τον κόσμο ότι κάνεις κάτι στα σοβαρά. Σίγουρα ήταν πολύ δύσκολα τον πρώτο χρόνο, λίγο καλύτερα τον δεύτερο χρόνο, πολύ καλύτερο τον τρίτο. Σημασία έχει να μαθαίνεις συνεχώς και να βελτιώνεσαι από τη διαδικασία. Είμαι η ίδια foodie και έκανα αυτό ακριβώς που θα ήθελα να μου δείξουν. Και χαίρομαι που κατάφερα το πάθος μου για το φαγητό να το εκφράζω μέσα από τα βίντεο…».
Εδώ μπορείς να βρεις όλα τα βίντεό της.
Πηγή: lifo.gr
