Όταν πρόκειται για δύο ποτήρια κρασί, μεζέδες για όλα τα γούστα και στίχους που σιγοτραγουδιούνται πίσω από παθιασμένες συζητήσεις, τότε σίγουρα μία λέξη μας έρχεται στο μυαλό. Τα κουτούκια.
Άλλοτε κρυμμένα μέσα σε δρόμους και στενά που δεν τα πιάνει το μάτι, άλλοτε απλωμένα επάνω στο λιθόστρωτο πλατειών, με τα μικρά τραπεζάκια και τις χρωματιστές τους καρέκλες. Καμιά φορά, μεσ’ στα σκοτάδια, με τα ρεμπέτικα και τον καπνό να συνοδεύουν τις κούπες και τη ρακή που ρέει άφθονη. Τα κουτούκια που αγαπήσαμε στη Θεσσαλονίκη, συστήνονται ξανά μπροστά μας, ανυποψίαστα, όπως ακριβώς τα γνωρίσαμε όταν κάποια στιγμή σκοντάψαμε επάνω τους…
Πήρε και βραδιάζει
Δεν το παίρνει το μάτι σου. Δεν μπορείς να μαντέψεις πως βρίσκεται σ’ εκείνο το στενό. Στην Παπαναστασίου, ο ανηφορικός δρόμος ονομάζεται Ομήρου και στο 3 της, στέκεται το «Πήρε και Βραδιάζει«. Και το όνομά του, είναι το πιο ταιριαστό. Ανοιχτό από το… 1944, με επικά σουτζουκάκια και υπέροχες ζωντανές βραδιές, είναι ένας τόπος μαγεμένος και μαγικός που σε μεταφέρει σ’ έναν κόσμο αλλιώτικο, χρωματιστό, με γεύσεις βγαλμένες από κάποιο σημείο της μνήμης σου. Κάθε φορά που πέρνει και βραδιάζει λοιπόν, αν σε οδηγήσει ο δρόμος, αξίζει να περάσεις τις πόρτες του. Δεν θα χάσεις, στ’ αλήθεια.
Τσινάρι
Αναλλοίωτο στη φθορά του χρόνου και των όψεων, το ουζερί Τσινάρι είναι ένα «απομεινάρι» του 1885, όταν και βρίσκονταν στην ιδιοκτησία Τούρκων ως καφενές. Αργότερα, όταν πέρασε στα χέρια Ελλήνων, άρχισε να καθιερώνεται σε αυτό που σήμερα είναι: ένα από τα ιστορικότερα κουτούκια της πόλης. Είτε το βρεις τυχαία μέσα στις φοιτητικές σου περιηγήσεις, είτε το επισκεφθείς μετά από πιέσεις των «μεγαλύτερων», το μόνο σίγουρο είναι ότι θα θέλεις να καθίσεις στο μπαλκονάκι κάτω από τα πράσινο των δέντρων, να παραγγείλεις ένα τσίπουρο και να χαθείς σε συζητήσεις δίχως τέλος…
Γιασεμί
Κουλτούρα και νεωτερικότητα. Τα άνθη του έχουν λίγο και από τα δύο. Διακοσμημένο έτσι ώστε να σου δίνει μια νότα από το παρελθόν και κρατώντας σε, την ίδια στιγμή, σε καινούριες γεύσεις, το Γιασεμί είναι το ιδανικό περιβάλλον για να δώσεις λίγο χρώμα στην καθημερινότητα σου. Μέσα στο αστικό περιβάλλον και τη βαβούρα, στην οδό Τσόπελα 4, το κουτούκι αυτό έρχεται για να καθιερωθεί στις ήσυχες εξόδους όπου ζητάς κάτι γραφικό αλλά και ευχάριστο για να μοιραστείς ιδιαίτερες γεύσεις.
Η Κουζίνα της Αγλαΐας
Ένας γευστικός παράδεισος στο ιστορικό κέντρο της πόλης της Θεσσαλονίκης. «Η Κουζίνα της Αγλαΐας», το μέρος όπου συναντιούνται αρμονικά γεύσεις ανατολίτικες και παραδοσιακές με την σύγχρονη ελληνική κουζίνα. Το ξεχωριστό στοιχείο είναι φυσικά τα ιδιαίτερα χορτοφαγικά πιάτα. Η λίστα με τις νοστιμιές δεν έχει τέλος. Ατζέμ πιλάφι, λαχανοντολμάδες, μανούρι με μαρμελάδα ντομάτας και αγριογούρουνο και βουβαλίσιο μπιφτέκι. Εάν καθίσεις σε ένα από τα τραπέζια, στη σκιά του Yahudi Hamam, πίσω από τα Λουλουδάδικα θα ανακαλύψεις το φαγητό αλλιώς.
Η Στάση
Ιδανική για να ξαποστάσεις, δίπλα σε μια κεντρική πλατεία της Άνω Πόλης, βρίσκεται η Στάση, ένα απλό καφέ, κρυμμένο σε μια στροφή, περιμένοντας την άφιξη σου μετά από μια κυριακάτικη βόλτα στα σοκάκια του «Μικρού Παράδεισου» που κρύβεται στη Θεσσαλονίκη. Καφές, τσίπουρο και μεζέδες, για να πάρεις δυνάμεις, προκειμένου να συνεχίσεις την ανάβαση σου μέχρι και τον ψηλότερο πύργο των παλαιών κάστρων της πόλης. Τις περισσότερες φορές θα δυσκολευτείς να βρεις τραπέζι, καθώς όλη η φωνή της Άνω Πόλης και της γειτονιάς συγκεντρώνεται σε αυτό το κουτούκι. Νέα, βλέμματα και απόψεις περνάνε επάνω από τα τραπεζάκια της «Στάσης» και φωτίζουν την ανήσυχη πλευρά της Άνω Πόλης.
Ίγγλις
Στις αρχές της Άνω Πόλης, μέσα στα λιθόστρωτα στενά και στα γραφικά σπίτια με τα ανοιχτά παράθυρα, μπορεί να συναντήσει κανείς ένα ιδιαίτερο ταβερνάκι. Το Ίγγλις σερβίρει ασταμάτητα από το 1914, ενώ από το 1950 οι θαμώνες του το βρίσκουν στην Ηροδότου 32. Σεβόμενο την ιστορία, που αποτελεί σημείο κατατεθέν του, το ταβερνάκι αυτό πληροί όλα τα στάνταρ για ένα κανονικό μενού ταβέρνας, μαγειρεύοντας την ίδια στιγμή σε γάστρες και λαδόκολλα. Στο Ίγγλις η παράδοση συναντά την ποιότητα και περνάει μέσα από την καθημερινότητα των ανθρώπων, για να σερβίρει απολαύσεις και στιγμές που μένουν. Στο χρόνο και στη ζωή των επισκεπτών του.
Νέα Φωλιά
Δε θα το δεις εύκολα, ούτε θα πέσει στην αντίληψη σου όπως περπατάς τυχαία. Για να φτάσεις στη Νέα Φωλιά πρέπει να την αναζητήσεις. Αυτό κάνουν και όσοι την επισκέπτονται. Και με ξεχωριστά πιάτα, διαφορετικού μαγειρικού ύφους, οι επισκέπτες είναι τόσοι πολλοί που θα δυσκολευτείς να βρεις τραπέζι. Κάποια κουτούκια αξίζει να τα αναζητάς. Και η Νέα Φωλιά είναι ένα από αυτά.
Στο άπειρο κι ακόμα παραπέρα
Όταν ο χειμώνας αρχίζει να αφήνει διακριτικά το στίγμα του, το «Άπειρο» ζεσταίνεται πέρα από τη σόμπα που βρίσκεται στο εσωτερικό του, και από τη διάθεση των πιο «κουλτουριάρηδων» θαμώνων του. Με μουσικές από τον λατρεμένο Χαρούλη, φαγητό που θα σε «σκλαβώσει» και τσίπουρο που θα γεμίζει αυτόματα μετά από κάθε κούπα, το «Άπειρο» στην Κωνσταντινουπόλεως με Σόλωνος, στην περιοχή του Ιπποκράτειου, είναι ένα από τα πιο κλασικά κουτούκια της πόλης.
Όποιο και να διαλέξεις το μόνο σίγουρο είναι ότι θα «χαθείς» μέσα στη νοσταλγία και τη ζεστασιά τους. Τα κουτούκια της πόλης μας, το καθένα με διαφορετικό ύφος, στεγάζουν καθημερινά τους έρωτες, τα σώψυχα και τα παρεΐστικα πνεύματα που κρύβονται πίσω από κάθε «γειά μας» και κάθε μεζέ που μοιράζεται στα μέλη της παρέας. Τα «δεύτερα σπίτια μας», είναι κρυμμένα μέσα στην πόλη και περιμένουν να τα εξερευνήσουμε. Η παράδοση μας χτυπάει την πόρτα, και εμείς την πόρτα από τα στέκια της καρδιάς μας.
