Αυτή την ανάρτηση, θα ακολουθήσει μια σειρά σχεδόν επιστημονικών και σίγουρα αδιάσειστων αποδείξεων που θα σας πείσουν πως η Θεσσαλονίκη είναι νησί. Και πως έτσι πρέπει να αντιμετωπίζεται από την υπόλοιπη Ελλάδα. Η πρώτη αυτή απόδειξη θα κινηθεί στα πλαίσια της συμπεριφοράς, της κοσμοθεωρίας, της αντιμετώπισης των πραγμάτων από τους ανθρώπους που ορίζονται ως κάτοικοι της Θεσσαλονίκης.

Αποδεικνύει ο Κωνσταντίνος Παπαπρίλης Πανάτσας

Είμαστε οι Ικαριώτες της στεριάς.

Πόσες φορές έχεις ακούσει μυθικές ιστορίες, στα όρια της παράνοιας για το πως φέρονται οι κάτοικοι της Ικαρίας; Πόσες φορές έχεις ακούσει για μαγαζιά όπου λείπει ο ιδιοκτήτης και αφήνεις τον οβολό σου για ό,τι σήκωσες από τον πάγκο ή το ράφι σ’ ένα καλάθι ή πλάι στο ταμείο; Πόσες φορές έχεις ακούσει το ακατανόητο ωράριό τους; Την πανηγυρζίδικη διάθεσή τους; Τη νύχτα να γίνεται μέρα; Πως όλα εκεί, στη μέση του Αιγαίου είναι… χαλαρά;

Βλέπεις τη σύνδεση; Βλέπεις τις ομοιότητες που φωνάζουν; Βλέπεις πως μόνο σε δυο περιοχές της χώρας μπορείς να γράψεις τη λέξη «χαλαρά»; Σαφέστατα λοιπόν, οι Θεσσαλονικείς είναι ή οι Ικαριώτες που κάποτε βρέθηκαν σε στεριά και στέριωσαν ή πως η Ικαρία είναι το νησί-εξοχικό μας. Εκεί που ταιριάζουν τα χνώτα μας (Covid Alert, δεν θα ξαναπαίξω με τα χνώτα).

Μακροζωία

Οι Ικαριώτες, τα καρντάσια του Αιγαίου, έχουν πρωταγωνιστήσει σε άπειρα αφιερώματα για την μακροζωία τους, με κυριότερο αυτό του New York Times, με τίτλο το ευχάριστο «Το νησί όπου οι άνθρωποι ξεχνούν να πεθάνουν» (Ναι ρε γιάνκηδες, υπάρχει πρόβλημα;) κι από κάτω του ένας υπέροχος παππούς που τερμάτισε το κατοστάρι και συνεχίζει στο επόμενο στάδιο. Να τα χιλιάσει.

Και τώρα, τυχαία, θα αφήσω εδώ ένα πριντ σκριν από τη Wikipedia που όλοι αγαπήσαμε και συμβουλευτήκαμε τις φορές που είχαμε ανάγκη. Ξεκαθαρίζω, είναι τυχαίο, κι έχει σε ράντομ σημεία πάνω του κόκκινους κύκλους:

και θα πάω λίγο πιο κοντά:

Είμαστε οι Ικαριώτες της στεριάς. Αποδεδειγμένα. Και η Θεσσαλονίκη είναι νησί. Που περικυκλώνεται από Θερμαϊκό και Περιφερειακό. Και ακολουθεί το πράσινο πέλαγος του Σέιχ Σου. Αν το αφήσουμε άκ(λ)αυτο.

Υ.Γ. Ίσως έχουμε μικρές διαφορές στις παραλίες μας, αλλά κάποτε, μαζί με το μετρό, θα το καλύψουμε κι αυτό.

Οι Σεϋχέλλες, στην Ικαρία.
Το Καραμπουρνάκι, στην Θεσσαλονίκη.

Υ.Γ. Ήδη, υπάρχει και η δεύτερη απόδειξη πως η Θεσσαλονίκη ΕΙΝΑΙ ΝΗΣΙ.