«Μόνο όταν ο θάνατος χτυπήσει κάποιο αγαπημένο μας πρόσωπο πονάμε, γιατί συνήθως σκεφτόμαστε πως θέλαμε να του πούμε τόσα σημαντικά πράγματα, όπως πόσο τον αγαπούσαμε, πόσο σημαντικός ήταν για εμάς. Όμως, το αφήσαμε για αύριο». Υπενθυμίζω αρκετά συχνά στον εαυτό μου το παραπάνω, γιατί ξεχνάμε εύκολα γενικά εμείς οι άνθρωποι.
Αυτή είναι η Ιωάννα Τζίκα και μαζί με την ομάδα mammals παρουσιάζουν στη σκηνή του θεάτρου Τ το βραβευμένο έργο της Tatty Hennessy, «Εκατό λέξεις για το χιόνι», σε σκηνοθεσία Αλέξανδρου Κωχ. Πρόκειται για μια πρωτότυπη ιστορία που μας ταξιδεύει στο βορειότερο σημείο του πλανήτη, μιλώντας για τα πιο ουσιαστικά ταξίδια στη ζωή, τα ταξίδια εκείνα που γίνονται μέσα μας.
Πρόκειται για έναν μονόλογο πάνω στη ζωή που φεύγει και τη ζωή που μένει. Αναζητώντας το βορειότερο σημείο του πλανήτη, εκεί που δεν υπάρχει τίποτα, αλλά μόνο πάγος, η Ρόρυ θα κατανοήσει πολλά, για τον εαυτό της, τον κόσμο και την εποχή μας και θα μας αποκαλύψει πώς ένα παγωμένο τοπίο μπορεί να μας μάθει πολύ περισσότερα από όσα φανταζόμαστε.
Η ταλαντούχα και ιδιαίτερα εκφραστική Ιωάννα Τζίκα μου μίλησε για την παράσταση, για τον ρόλο που υποδύθηκε, για τα ταξίδια και για την απώλεια.
Συνέντευξη/Επιμέλεια: Λυδία Κοκκινά
- Ποια στοιχεία είδες στη Ρόρυ που σε έκαναν να θέλεις να υποδυθείς αυτόν τον ρόλο;
Όλα εκείνα τα στοιχεία που την κάνουν να αποφασίσει να ταξιδέψει μόνη της στον Βόρειο Πόλο, απόφαση που οι περισσότεροι από εμάς θα δυσκολευόμασταν να πάρουμε τόσο εύκολα. Ο αυθορμητισμός της, η άγνοια κινδύνου, η πίστη στο ότι τα πάντα είναι δυνατά, το θάρρος της. Ο τρόπος που επιλέγει να αντιμετωπίσει τον θάνατο, σαν μια αρχή για κάτι καινούργιο, για κάτι μεγαλύτερο και όχι απλά σαν το τέλος. Η ειλικρίνειά της είναι τόσο αφοπλιστική που σε στιγμές μπορεί να φαίνεται και αλλόκοτη, αλλά με έναν πολύ γοητευτικό τρόπο. Είναι μια ηρωίδα που κάνει στην άκρη τον φόβο προκειμένου να πάει εκεί που λίγοι έχουν καταφέρει να πάνε και μάλιστα μόνη της. Αξιοθαύμαστη Ρόρυ!
- Αποτέλεσε πρόκληση για σένα το γεγονός ότι πρόκειται για μονόλογο και ότι δεν υπάρχει αλληλεπίδραση με άλλους ηθοποιούς πάνω στη σκηνή;
Ναι σαφώς. Αλλά τελικά, με κάποιον τρόπο, νομίζω ότι δεν είσαι μόνος πάνω στη σκηνή, έχεις σαν συμπαίκτη τη φαντασία σου που, αν φροντίσεις να τη διατηρήσεις ζωντανή και φρέσκια, δύσκολα θα σε προδώσει. Στο κάτω κάτω, αυτό δεν κάνουμε οι άνθρωποι μεταξύ μας; Λέμε ιστορίες ο ένας στον άλλον για να μοιραστούμε συναισθήματα και να έρθουμε λίγο πιο κοντά.
- Με ποιον τρόπο αντιμετωπίζεις την απώλεια στη ζωή σου;
Προσπαθώ να ακολουθήσω τον δρόμο που χάραξε η Ρόρυ. Λέει ο Χρόνης Μίσσιος «Μόνο όταν ο θάνατος χτυπήσει κάποιο αγαπημένο μας πρόσωπο πονάμε, γιατί συνήθως σκεφτόμαστε πως θέλαμε να του πούμε τόσα σημαντικά πράγματα, όπως πόσο τον αγαπούσαμε, πόσο σημαντικός ήταν για εμάς…Όμως το αφήσαμε για αύριο…». Υπενθυμίζω αρκετά συχνά στον εαυτό μου το παραπάνω γιατί ξεχνάμε εύκολα γενικά. Ο θάνατος ή θα σε απομακρύνει ή θα σε βάλει περισσότερο μέσα στη ζωή. Ψηφίζω το δεύτερο, όσο δύσκολο κι αν είναι.
- Τι είναι για την Ιωάννα Τζίκα το ταξίδι;
Απαραίτητη προϋπόθεση για να κρατήσω τα λογικά μου. Αν δεν ταξιδεύω, οπουδήποτε κι αν είναι αυτό, νιώθω ότι κλείνομαι σε έναν δικό μου προσωπικό μικρόκοσμο που απέχει από την πραγματικότητα του κόσμου ως σύνολο. Είμαστε ταξιδιώτες από τη φύση μας, είμαστε νομάδες. Τα ταξίδια για μένα είναι η προσπάθεια να κατανοήσω τη ζωή λίγο καλύτερα.
- Ποια φράση μέσα από το έργο θέλεις να κρατήσεις και να τη μοιραστείς με το κοινό;
«Το δύσκολο είναι αυτό που θέλει λίγο χρόνο. Το αδύνατο είναι αυτό που θέλει λίγο παραπάνω». Φράση που έγραψε ο Φρίντγιοφ Νάνσεν στην πορεία του προς το Βόρειο Πόλο.
«Η αγάπη είναι το χιόνι της ζωής. Πέφτει απαλά και βαθιά πάνω στις πληγές που άφησε η μάχη–λευκή, πιο αγνή και από το ίδιο το χιόνι.»
Η παράσταση «Εκατό λέξεις για το χιόνι» θα βρίσκεται στο θέατρο Τ για άλλες δύο παραστάσεις, Δευτέρα 25 και Τρίτη 26 Μαρτίου. Μην χάσετε, λοιπόν, την ευκαιρία να ταξιδέψετε με την Ρόρυ.
