Ανέβηκε στη Θεσσαλονίκη με χαρά μικρού παιδιού. Πάντα αυτό πάθαινε. Από τις πρώτες τις εμφανίσεις, χρόνια πριν, στο Gaia Live, μέχρι τις sold out συναυλίες της στο Θέατρο Δάσους τα καλοκαίρια. Η πάντα καλλιτεχνική Νατάσσα Μποφίλιου, φέρνει στην πόλη μας, από τις 11 Μαρτίου, τη Βαβέλ για πέντε – τουλάχιστον- Σάββατα. Παρέα έρχονται οι φίλοι της, οι στίχοι και η μουσική που λατρεύει να ερμηνεύει και ολόκληρη η παραγωγή που δυο χρόνια τώρα έχει αφήσει τις καλύτερες εντυπώσεις στις εμφανίσεις της στην Αθήνα.
Συνέντευξη: Ευθύμης Κάλφας
Μιλήσαμε μαζί της για μουσική, φίλους, τραγούδια και ιστορίες ανθρώπων που μέσα απ’ αυτά, διηγείται. Εξάλλου, έχει ένα μαγικό τρόπο να το κάνει μοναδικά και εσύ να θέλεις να την ακούς συνέχεια, μην μπορώντας να ξεκολλήσεις το βλέμμα σου από πάνω της. Αυτή είναι η Νατάσσα Μποφίλιου…
Καταρχάς να σου πω, ότι χαιρόμαστε πολύ που φέρατε τη Βαβέλ στη Θεσσαλονίκη. Αλλά πες μου αλήθεια, τι σημαίνει για όλη την παραγωγή το «Φέρνω μια επιτυχημένη παράσταση σε μια άλλη πόλη για καιρό;».
Το επιθυμούσαμε πάρα πολύ από πέρυσι να παρουσιάσουμε στην Θεσσαλονίκη την ΒΑΒΕΛ μας για έναν κύκλο παραστάσεων. Καθώς όμως αυτό εξαρτάται πάντα από μία σειρά θεμάτων παραγωγής, οι συνθήκες φέτος ήταν οι κατάλληλες για να μπορέσουμε να τη μεταφέρουμε όσο το δυνατόν ακέραιη, σε όλα τα επίπεδα, καλλιτεχνικά και τεχνικά, στην πόλη σας. Που είναι και λίγο πόλη μας, για να είμαστε ειλικρινείς, μετά τα τόσα χρόνια που μοιραζόμαστε μαζι σας στιγμές συγκίνησης και αγάπης.
Σε θυμάμαι πριν από 7-8 χρόνια περίπου στο Gaia Live, στις πρώτες σου εμφανίσεις εδώ στην πόλη και παρακολουθώντας σε χθες στη «Βαβέλ» προσπάθησα να καταλάβω σε ποια σημεία τόσο ερμηνευτικά όσο και σκηνικά έχεις αλλάξει. Βρήκα δυο. Εσύ πώς βλέπεις τον εαυτό σου;
Προσπαθώ να εξελίσσομαι. Να μην βαλτώνω σε ευκολίες. Αναζητάμε και οι τρεις πάντα την απόλυτη επαφή με το συναίσθημα μας στις παραστάσεις μας, αλλά και με τον καλύτερο μας εαυτό. Θέλω να είμαι όσο το δυνατόν πιο σίγουρη γι αυτό που παρουσιάζουμε, πιο σίγουρη για τη φωνή μου, για να μπορώ στη σκηνή να είμαι συναισθηματικά εντελώς αυθόρμητη και ελεύθερη.
Σχεδόν όλη σου η δισκογραφία, υπογράφεται από τους φίλους σου, Θέμη και Γεράσιμο. Αυτή η συνεργασία τελικά – γίνεται λόγω καλής χημείας; Ασφάλειας; Οικειότητας μέσα στο studio ή επίγνωσης ότι θα υπάρξουν τραγούδια που θα γίνουν επιτυχίες. Θα ήθελες να σε δεις να συνεργάζεσαι και μ’ άλλους δημιουργούς;
Για όλα αυτά και για χιλιάδες ακόμα πράγματα που μας ενώνουν σαν ανθρώπους και σαν συνεργάτες. Τα παιδιά είναι οικογένεια μου, κολλητοί μου, αδέρφια μου. Είναι όμως και ο λόγος που ασχολήθηκα με το τραγούδι, είναι η έκφραση και λύτρωση μου. Αν δεν τους τραγουδούσα φανατικά, θα τους άκουγα το ίδιο φανατικά.
Βέβαια είναι χαρά και τιμή μου να συνεργάζομαι και με άλλους δημιουργούς και το έχω κάνει όταν πραγματικά υπάρχει η καλλιτεχνική ανάγκη. Τέτοιες συνεργασίες μου χάρισαν 2 υπέροχους κύκλους τραγουδιών: την -άνω τελεία- με τον Στάμο Σέμση και τις -πρώτες λέξεις- με τον Οδυσσέα Ιωάννου και τον Σωκράτη Μάλαμα. Επίσης είχα την ευτυχία να δισκογραφήσω, ως προσκεκλημένη στα άλμπουμ τους, υπέροχα τραγούδια αγαπημένων φίλων τραγουδοποιών όπως του Στάθη Δρογώση, του Μανώλη Φάμελλου, του Ηλία Βαμβακούση κ.α.
Πάμε στη Βαβέλ! Τέσσερα χρόνια μετά το πολυαγαπημένο «Οι Μέρες του Φωτός» επιστρέφετε με ένα album στο οποίο και οι τρεις φαίνεται ότι από καιρό θέλατε να παρουσιάσετε. Κάποιοι το χαρακτήρισαν album πολιτικό σε στίχους και μουσική. Τι μπορεί να σημαίνει αυτό;
Πολιτικό κατά τη γνώμη μου είναι το τραγούδι που αντικατοπτρίζει μια εποχή. Η Βαβέλ έχει τραγούδια που διηγούνται τις ιστορίες μας μέσα σε έναν κόσμο που αλλάζει, σε αυτή την τρελή εποχή που μας πληγώνει και μας γιατρεύει, μας ενώνει και μας χωρίζει, μας γεμίζει δύναμη και μας αποδυναμώνει εντελώς, μας απογοητεύει και μας κάνει να ονειρευόμαστε. Υπό αυτή την έννοια η Βαβέλ είναι ένας δίσκος με πολιτικούς προβληματισμούς, γιατί είναι ο καθρέφτης της δικής μας ζωής, που σαν πολιτικά όντα υπάρχουμε και δημιουργούμε μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο χρονικό και κοινωνικό.
Κλείνετε τη «Βαβέλ» με το τραγούδι «Οι επιζώντες». Στην παρουσίαση του συγκεκριμένου τραγουδιού μάλιστα, το καλοκαίρι στο Θέατρο Δάσους, είχες πει ότι ήταν από τις τελευταίες προσθήκες στο album. Θέλεις να μας πεις λίγα λόγια για το αγαπημένο μου τραγούδι;
Οι επιζώντες για μένα είναι το πιο συγγενές μας τραγούδι με το ‘εν λευκώ’. Είναι η συνέχεια της ιστορίας του ίδιου ανθρώπου που προχώρησε με σθένος στη ζωή, κρατώντας το χαρακτήρα και τις ιδέες του, αλλά έμαθε να εκτιμά τις μεγάλες του στιγμές στα μικρά του κατορθώματα και να πιάνεται από αυτές για να συνεχίσει.
Έχοντας κλείσει ήδη μια 10ετία στο χώρο -και σας εύχομαι για ακόμα περισσότερα- αναρωτιέμαι τι μετρά κανείς; Επιτυχίες, τραγούδια ή γεμάτους συναυλιακά χώρους;
Μετρά στιγμές. Ανθρώπους και αισθήματα. Όλα αυτά που έχουν αξία και σε γεμίζουν στο τέλος της ημέρας.
Αν είχαμε τη χαρά να σε φιλοξενήσουμε στην πόλη μας σχεδόν για πάντα, που θα ήθελες να μένεις; Πού θα σύχναζες; Τι θα ενέπνεε; Εν ολίγοις, θέλουμε να μάθουμε τα αγαπημένα σου στη Θεσσαλονίκη
Αγαπώ αυτή την πόλη σαν να ναι η δική μου. Θα έμενα όπου υπάρχουν οι φίλοι, η αγάπη και το καλό φάι. Η Θεσσαλονίκη φημίζεται και για τα τρία σε όλες τις τις μεριές, οπότε πηγαίνετε με όπου θέλετε!
