Ο γνωστός σκηνοθέτης και ηθοποιός Χριστόφορος Παπακαλιάτης, μετά από μια πολυετή καριέρα και μια διαρκή ανάπτυξη τόσο στην τηλεόραση όσο και στον κινηματογράφο, παρουσιάζει αυτήν την φορά μια ταινία ντοκιμαντέρ.

Το ντοκιμαντέρ

Το ντοκιμαντέρ του ακούει στο όνομα «Ένας Κόσμος» είναι γυρισμένο σε τρία μέρη του πλανήτη και είναι αφιερωμένο στη δράση της Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης «ActionAid Ελλάς».

Πρόκειται για ένα ταξιδιωτικό οδοιπορικό σε τρεις χώρες δράσης της ActionAid: τη Γκάνα, το Νεπάλ και την Ελλάδα. Εκεί ο δημιουργός του ντοκιμαντέρ έχει την ευκαιρία να γνωρίσει και να «συστήσει» στο κοινό αποκλεισμένους ανθρώπους, οι οποίοι κατάφεραν να βελτιώσουν τη ζωή τους χάρη στην εκπαίδευση, την ενδυνάμωση και τη διεκδίκηση των δικαιωμάτων τους.

Το ντοκιμαντέρ αναμένεται να παρουσιαστεί το φθινόπωρο του 2018.

Ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης μιλάει για το ντοκιμαντέρ

Σύμφωνα με στοιχεία από το Αθηναϊκό και Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων, ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης χαρακτηρίζει αυτό το έργο ως «εμπειρία ζωής, που δύσκολα περιγράφεται με λόγια.  Η ιδέα να γυρίσουμε στην Αφρική και την Ασία, αληθινές ιστορίες ανθρώπων -χωρίς σενάριο- είναι κάτι που πιστεύω πως ο κάθε σκηνοθέτης θα έβρισκε τρομερά ενδιαφέρον. Και ειδικά όταν πρόκειται για έναν τέτοιο σκοπό».

 

Team Africa @actionaidhellas and @actionaidghana #crew and #cordinators #itwasanhonourmeetingyouall #greatpeople #uniquemissions #meaningfultasks #nextstop #NEPAL

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Christopher Papakaliatis (@cpapakaliatis) στις

Η περιγραφή του Παπακαλιάτη για τις μέχρι ώρας εμπειρίες του είναι συγκλονιστική: «Υπάρχουν παιδιά σε κοινότητες που δεν έχουν πόσιμο νερό να πιουν. Κι όμως έχουν μια χαρά, μια φυσική παιδικότητα και καλοσύνη που εδώ στη δύση δεν την βλέπουμε πλέον πολύ συχνά. Επίσης, κάτι άλλο που μου έκανε εντύπωση σε αυτά τα παιδιά ήταν πως παρά τις ακραίες συνθήκες που βιώνουν, στόχος τους είναι να καταφέρουν να πάνε σχολείο. Να αποκτήσουν γνώση ώστε να έχουν προοπτική».

Τέλος ο Χριστόφορος δεν δίστασε να συμπληρώσει πώς «Η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω αν θα καταφέρω να αλλάξω κάτι γενικότερα. Ούτε ξέρω αν η αναδοχή είναι η λύση σε ένα τόσο μεγάλο χρόνιο πρόβλημα. Μεγάλωσα σε μια εποχή και μια κοινωνία που (υποτίθεται πως) έχει λυμένα κάποια από αυτά τα βασικά προβλήματα, όπως για παράδειγμα το πόσιμο νερό. Είναι πολλά αυτά που δεν ξέρω. Αυτή η δράση πάντως, είναι μια αδιαπραγμάτευτη πραγματικότητα που λέει πως όταν μπορείς να απλώσεις το χέρι και να βοηθήσεις, με όποιον τρόπο, απλά το κάνεις»