Μια πολύ επιτυχημένη παράσταση, ένας ρόλος με διαχρονικότητα και μία ερμηνευτική πρόκληση για τη Δήμητρα Παπαδοπούλου μου μιλά με συγκίνηση για την συνύπαρξή της με τη Μάνταμ Σουσού, την ανταπόκριση από τον κόσμο αλλά και το πόσο δύσκολος θα είναι ο αποχαιρετισμός στις τελευταίες παραστάσεις, στο Θέατρο Δάσους, στις 19 και 20 Σεπτεμβρίου.
Συνέντευξη στον Κώστα Γιάντσιο
Πως ξεκίνησε η σχέση αυτή με τη Μαντάμ Σουσού;
Προέκυψε πολύ αναπάντεχα. Ήταν μία ιδέα άλλου, του παραγωγού μας συγκεκριμένα, και μαζί με τον σκηνοθέτη, τον Γιάννη Κακλέα, ήρθαν και μου το πρότειναν. Επεξεργάστηκα για ένα τριήμερο την πρόταση και κατάλαβα ότι υπάρχει πολύ υλικό και ότι έχει να πει το έργο πολλά και για το σήμερα. Τα έχασα κάποια στιγμή, για να είμαι ειλικρινής, από το πόσες αντιστοιχίες μπορούσες να βρεις. Δέχτηκα, λοιπόν, και βρήκα πάρα πολλά ενδιαφέροντα στοιχεία δουλεύοντας.
Είναι μεγάλη παραγωγή και φαντάζομαι η περιοδεία έχει τις δυσκολίες της σε σχέση με τη χειμερινή σαιζόν, που βρίσκεστε σ’ ένα σταθερό θέατρο.
Είναι όντως μια μεγάλη παραγωγή και από πλευράς θιάσου και σκηνικών. Εγώ αλλάζω τόσα κοστούμια που δεν έχω αλλάξει σε όλη μου τη ζωή επί σκηνής (γέλια). Δεν είναι απλό πράγμα μια τέτοια περιοδεία. Έχει τα προβλήματά της, τις δυσκολίες της αλλά έχει και τις ομορφιές της. Σου δίνει και μια αίσθηση πενταήμερης μετά. Εμένα μου άρεσε πάρα πολύ που έπαιξε σε ανοιχτά θέατρα, που δεν είχα αυτή την εμπειρία. Είναι πολύ ωραία να παίζεις και να βλέπεις και τα αστέρια. Έχει πολλά καλά η περιοδεία και φυσικά κάποιες δυσκολίες.
Μου λέτε ότι είδατε περισσότερα διαχρονικά στοιχεία από αυτά που περιμένατε. Τι πιστεύετε ότι θα κρατήσει ο θεατής και πως θα τα συνδέσει με τη σημερινή εποχή;
Μέτα από αυτή τη «ντέκα», να την πω, που ζήσαμε, προσγειωθήκαμε απότομα. Μετά από μία περίοδο ευμάρειας και πλούτου, που ξιπαστήκαμε και φτιάξαμε και την πισίνα μας – δε μιλάω για μένα – λίγο εκεί χάθηκε η μπάλα και όπως η Σουσού βιώσαμε αυτή την απότομη πτώση. Η Μαντάμ Σουσού θεωρεί ότι της ανήκουν δικαιωματικά όλα αυτά χωρίς να ξέρει ούτε πως έγινε, ούτε από πού έγινε και μετά έφαγε τα μούτρα της. Αυτό το προσωπικό της δράμα, ας το πω έτσι, μου θύμισε πολύ την ελληνική πτώση. Επίσης και ως προς τον ψυχισμό μας είναι ένα οικείο πρόσωπο. Είναι μια γυναίκα μ’ έναν άντρα που δεν μπορεί να τον αντέξει, μια γνώριμη κατάσταση και διαχρονική όχι μόνο στην Ελλάδα. Αυτή θέλει έναν άντρα να της ανοίγει πόρτες, να τρώνε με χρυσά μαχαιροπήρουνα. Επιπλέον, ένα κομμάτι της εκτός του κοινωνιολογικού στοιχείου αφορά και τον γυναικείο. Είναι πολλά μαζί η Σουσού, δεν είναι μονοδιάστατη. Θα μπορούσαν να γραφτούν τόμοι γύρω από αυτόν τον χαρακτήρα. Έτσι, όπως την προσέγγισα εγώ.
Ένας χαρακτήρας που έχει δημιουργηθεί από τον Ψαθά, έναν συγγραφέα με διαχρονική ματιά και κορυφαίος του είδους δε θα μπορούσε να είναι διαφορετικός.
Ο Ψαθάς ζει ακόμη ανάμεσά μας μέσα από τα αυτά τα κείμενα.
Πόση προετοιμασία χρειάστηκε μέχρι να φτάσετε στην πρεμιέρα;
Πάρα πολύς κόπος. Ειδικά εγώ χρειάστηκα ένα επτάμηνο-οκτάμηνο, όπου δούλευα το βιβλίο του Ψαθά και ένα τρίμηνο για πρόβες, ήταν γενικά αρκετό το διάστημα. Διέθεσα περίπου ένα χρόνο για προετοιμασία.
Ποιες είναι διαφορές όταν είστε πρωταγωνίστρια στη σκηνή και όταν γράφετε για το θέατρο ή την τηλεόραση;
Η τηλεοπτική παραγωγή και το γράψιμο έχουν άλλου είδους κόπωση, διαφορετική από τις απαιτήσεις των ρόλων. Είναι και τα δύο κοπιαστικά αλλά με διαφορετική ανταπόκριση. Το θέατρο έχει κάτι το εφήμερο με δύναμη της στιγμής που χάνεται μετά. Το τηλεοπτικό καταγράφεται για πάντα. Εκείνη την ώρα που το δουλεύεις δεν εισπράττεις αυτή τη δύναμη αλλά μένει για πάντα. Είναι τόσο διαφορετικά, που θα ήθελα να είχα δέκα ζωές να τα κάνω όλα.
Τι σας φαίνεται αστείο ή ποιοι τύποι της καθημερινότητας σας τραβάνε το ενδιαφέρον;
Είναι πάρα πολλά τα ερεθίσματα που σκάνε γύρω μου αλλά δεν μπορώ να σου πω ένα που έχει ξεχωρίσει μέσα μου. Γενικά αυτά που δανείζομαι, τα δανείζομαι από το μέσα μου και όχι από εξωτερικά ερεθίσματα. Παρατηρώ, βέβαια, τα πάντα. Είναι τόσο ιδιόρρυθμη η διαδικασία, είναι σαν να ρωτάς κάτι αντίστοιχο έναν ζωγράφο, έναν αρχιτέκτονα. Κάθε δουλειά έχει τόσα δικά της μυστικά που είναι και ανομολόγητα, όχι γιατί θέλει ο καθένας μας να κρατήσει κάποιο μυστικό αλλά γιατί δεν μπορούν να περιγραφούν. Δεν είναι εύκολο. Πάντα δέχομαι τέτοιου είδους ερωτήσεις αλλά δεν έχω πάντα απαντήσεις. Είναι τόσο ρευστά όλα. Είναι «αέρας» που τον μαζεύεις και του δίνεις μια συγκεκριμένη μορφή. Άντε τώρα αυτό που κάνεις να το περιγράψεις.
Έχετε άμεσα σχέδια για τη νέα σαιζόν;
Είναι πολύ θολά, πολύ αδιευκρίνιστα. Εγώ συγκεντρώνω αυτή τη στιγμή τις δυνάμεις και την ενέργειά μου στη Σουσού και στην ολοκλήρωση των παραστάσεων στη Θεσσαλονίκη, στο Θέατρο Δάσους. Είναι το αποχαιρετιστήριο της Σουσούς. Είμαι πολύ φορτισμένη για να σκεφτώ το μέλλον αυτή τη στιγμή. Στην πραγματικότητα αποχαιρετώ τη Σουσού και σκέφτομαι ότι δε θα ξαναβάλω, ας πούμε, το φτερό της. Είναι σαν να κλείνει μια πολύ μεγάλη σχέση και είναι πολύ ιδιαίτερο για μένα. Πραγματικά θα ήθελα να τη μοιραστώ αυτή τη στιγμή με όλον τον κόσμο, αν γινόταν.
Έτσι όπως σας ακούω κατανοώ ότι αυτός ο ρόλος είναι μια από τις σημαντικές εμπειρίες και της δικής σα καριέρας.
Πάρα πολύ. Έχει δύναμη αυτή η ηρωίδα μέσα μου αλλά και προς τον κόσμο. Είναι εξαιρετικό αυτό που συνέβη. Η αποδοχή και η συγκίνηση του κόσμου, το γέλιο, το χειροκρότημα στο τέλος. Θα είναι δύσκολος αποχαιρετισμός.
Info
Μαντάμ Σουσού
Θέατρο Δάσους
Τετάρτη 19 & Πέμπτη 20 Σεπτεμβρίου
ΠΡΟΠΩΛΗΣΗ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ ΜΕΣΩ WWW.VIVA.GR
