Η ιστορία του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης ξεκίνησε σαν πυροτέχνημα το 1960 και μέχρι σήμερα «φωτίζει» το κέντρο της πόλης και δίνει χαρά στους λάτρεις των ταινιών. Κανείς, βέβαια, δε φανταζόταν τότε τι θα σηματοδοτούσε κάθε φθινόπωρο αυτή η γιορτή για τη Θεσσαλονίκη και των σινεφίλ θεατών.
της Χριστίνας Μισιρλή
Το Φεστιβάλ Κινηματογράφου με έδρα το ιστορικό Ολύμπιον αποτελεί έναν πολιτιστικό πυρήνα για τη Θεσσαλονίκη, αλλά και ένα σταυροδρόμι πολιτισμών όπου συναντιέται η Ανατολή με τη Δύση, η Μεσόγειος με τα Βαλκάνια. Το Φεστιβάλ είναι ζωντανό εδώ και δεκαετίες και αντιπροσωπεύει κάθε κινηματογραφικό κύτταρο, καθώς είναι ένα από τα παλαιότερα διεθνή Φεστιβάλ στον κόσμο.
Η ιστορική έδρα
To εμβληματικό Ολύμπιον, το οποίο βρίσκεται στην πλατεία Αριστοτέλους, σχεδιάστηκε το 1950 από τον γάλλο αρχιτέκτονα Jacques Mosset, την υπογραφή του οποίου φέρουν πολλά σημαντικά κτίρια της μεταπολεμικής Θεσσαλονίκης. Το κτίριο ανακηρύσσεται διατηρητέο μνημείο και ο Οργανισμό Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Ευρώπης «Θεσσαλονίκη 1997», σχεδόν μισό αιώνα μετά την ανέγερσή του, το ανακατασκευάζει.
Το Ολύμπιον παραχωρείται στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης τον Οκτώβριο του 1998 και από τότε είναι ο μόνιμος τόπος διεξαγωγής των εκδηλώσεων του, ενώ σήμερα αποτελεί ένα πολιτιστικό κέντρο με σημαντική συμμετοχή στα καλλιτεχνικά δρώμενα της πόλης.
Το κτιριακό συγκρότημα που αναπτύσσεται σε έξι ορόφους, πέραν των γραφείων για τη στέγαση των υπηρεσιών του Φεστιβάλ, περιλαμβάνει δύο κινηματογραφικές αίθουσες, την αίθουσα «Ολύμπιον», χωρητικότητας 676 θέσεων, και την αίθουσα «Παύλος Ζάννας», χωρητικότητας 192 θέσεων, καθώς και δύο καφέ. Οι δύο αίθουσες λειτουργούν ως χειμερινοί κινηματογράφοι πρώτης προβολής, με το πρόγραμμά τους να εστιάζει στον ευρωπαϊκό κινηματογράφο, καθώς ανήκουν και στο δίκτυο Europa Cinemas.
Σύμφωνα με πληροφορίες από τη σελίδα του Υπουργείου Πολιτισμού & Αθλητισμού, το 2010 το Μουσείο Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης συγχωνεύθηκε με το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Το 2012 το φεστιβάλ ίδρυσε την Ταινιοθήκη Θεσσαλονίκης, η οποία λειτουργεί στην αίθουσα Τάκης Κανελλόπουλος στην Αποθήκη Α, στο Λιμάνι, ενώ το 2013, το φεστιβάλ εγκαινίασε την Κινηματογραφική Βιβλιοθήκη Θεσσαλονίκης, τη μεγαλύτερη κινηματογραφική Βιβλιοθήκη της χώρας που περιλαμβάνει βιβλία και περιοδικά, ελληνικά και ξενόγλωσσα τα οποία καλύπτουν όλα τα θέματα ενημέρωσης, μελέτης και έρευνας για την τέχνη του κινηματογράφου.
Εκτός από χώρος προβολής ταινιών, οι αίθουσες του φιλοξενούν εκδηλώσεις, ομιλίες, συνεντεύξεις Τύπου, ημερίδες κ.α..
Αξίζει να σημειωθεί ότι εκατοντάδες Έλληνες και ξένοι προσκεκλημένοι, μεταξύ των οποίων μεγάλα ονόματα του διεθνούς κινηματογράφου, έχουν επισκεφθεί το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Μάλιστα, κάθε χρόνο οι θεατές του Φεστιβάλ ξεπερνούν τους 80.000.
Φεστιβάλ στο Λιμάνι
Το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης από το 1999 πραγματοποιείται στο Λιμάνι Θεσσαλονίκης σε τέσσερις αίθουσες που προήλθαν από την ανακατασκευή των παλαιών αποθηκών του ΟΛΘ. Το κέντρο του Φεστιβάλ είναι η Αποθήκη Γ’ στο Λιμάνι που το 2019 αποδόθηκε σε αυτό. Ο Οργανισμός διαχειρίζεται, επίσης, τις αίθουσες «Τζον Κασσαβέτης» και «Σταύρος Τορνές» στην Αποθήκη 1, στο Λιμάνι.
Το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης είναι ένας χώρος καινοτομίας, δημιουργίας, επικοινωνίας και συμμετοχής.
Μπορεί ένα χρόνο πριν, το 61ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, να πραγματοποιήθηκε κάτω από τις συνθήκες του γενικού lockdown: διαδικτυακά, μέσω της πλατφόρμας του, όμως φέτος επέστρεψε δυναμικά στο σπίτι του, την Πέμπτη 4 Νοεμβρίου τηρώντας όλα τα υγειονομικά πρωτόκολλα.
Πηγή φωτογραφικού υλικού: Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης (Ψηφιακό Αρχείο)
