Concept-Συνέντευξη: Γιώργος Ψωμιάδης 
Φωτογραφίες: Δημήτρης Τσίπας

 

O κύριος Νίκος είναι δώδεκα χρόνια στον ΟΑΣΘ. Συνολικά, οδηγεί επαγγελματικά πάνω από τριάντα πέντε χρόνια. Εδώ και τρεις μήνες βρίσκεται πίσω από το τιμόνι της νυχτερινής γραμμής. Έρχεται αντιμέτωπος με νεύρα, δύσκολες συνθήκες και περιστατικά που υπάρχουν γύρω από το επάγγελμα του καθημερινά. Όταν τον κάλεσα για να κανονίσουμε το ραντεβού μας στα ΚΤΕΛ Μακεδονία και άκουσα ένα λαϊκό τραγούδι για calling tune, ήξερα πως ήταν το τύπος που έψαχνα. Η απόδραση του από τις κόρνες και τη βοή του δρόμου ή από την ευθεία εκείνη γραμμή, ανάμεσα στα ΚΤΕΛ και στο Αεροδρόμιο, βρίσκεται άλλες φορές σε ένα καλάμι ψαρέματος, το οποίο όπως ο ίδιος μου λέει τον ηρεμεί και άλλες φορές στη «στατική γυμναστική», δηλαδή το χαρτάκι και το τάβλι, που τα αγαπάει επίσης.

Την περίοδο αυτή δεν είναι στα πάνω του. Τον φάγανε οι προσωπικές σκοτούρες και μερικά κληρονομικά. Ο ίδιος έχει ξαναρχίσει το τσιγάρο. Όση ώρα μιλάμε ανάβει το ένα μετά το άλλο. Στο ενδιάμεσο τραβάει και δυο γουλιές φραπέ από το ποτήρι του.

«Τα προβλήματα πάντα θα υπάρχουν, ο χρόνος όμως περνάει ευχάριστα. Συνηθισμένα τα βουνά στα χιόνια», μου λέει και γελάει.

Ήμουν βραδινός και παλιά. Ξεκινούσα τη δουλειά 1.30 και 2 παρά τέταρτο το βράδυ. Τώρα ανέλαβα αυτή τη γραμμή. Ήμουν σε μια άλλη γραμμή η οποία κόπηκε και έτσι βγήκε αυτή που με βόλευε, η νυχτερινή, και την πήρα. Είναι άνετη γραμμή, μία ευθεία. Το ΠΣΚ γίνεται το αδιαχώρητο. Έχεις μεθυσμένους, παραβατικά άτομα, εξαρτημένα, τα συναντάμε και αυτά. Δε δίνουμε βέβαια μεγάλη βάση γιατί χαλιόμαστε και οι ίδιοι.

«Υπάρχει ένα 60% που δεν κόβει εισιτήριο»

Γιατί δεν υπάρχει έλεγχος. Κάνω τρία δρομολόγια. Είναι στάνταρ. Όταν τα κάνω στο πήγαινε το λεωφορείο είναι πίτα και έχω κομμένα επτά εισιτήρια. Όταν κάποια στιγμή με τη θέληση μας κάναμε έλεγχο, ανοίγαμε την μπροστινή πόρτα και ανέβηκε ο τζίρος γύρω στο 67%.

«Μία φορά ήρθε ένα παλικαράκι και μου λέει «Αν έρθουν και μου πουν για εισιτήριο, θα παρεξηγηθώ»»

Του λέω «Κοίταξε παλικάρι, και αυτός τη δουλειά του κάνει ο άνθρωπος. Είσαι υποχρεωμένος. Από εκεί και πέρα υπάρχουν κι άλλες διαδικασίες και είναι κρίμα να πέσεις σε αυτές».

«Είμαστε ο σάκος του μποξ»

Σίγουρα υπάρχει μεγάλη αγανάκτηση από τον κόσμο. Εμείς είμαστε οι τελικοί αποδέκτες. Εμείς τα ακούμε. Και ακούμε δυστυχώς και βρομόλογα τα οποία δεν ανταποδίδουμε γιατί μετά πάει αλλού η δουλειά. Θα μου πεις “είσαι υποχρεωμένος να ακούς”. E, πείτε μου εσείς  τι να κάνω τώρα. Αν έρθει ένας και σου πει κάτι, τι να του πεις; Του λες “δε φταίω εγώ, ψάξε αλλού να βρεις τη δουλειά”. Είναι μεγάλο πρόβλημα αυτό για εμάς.

Πώς θα τους περιέγραφες σήμερα τους Θεσσαλονικείς;

Οι πιο πολλοί δεν μιλάνε. Το 80% των ανθρώπων το γνωρίζουμε. Ξέρω ότι από εκείνη τη στάση θα πάρω τον τάδε κύριο, ξέρω και που θα κατέβει. Έχουμε αναπτύξει φιλικές σχέσεις με πολλούς. Είναι καλοί άνθρωποι δεν μπορώ να πω. Κάποιοι έχουν τα προβλήματα τους και τα ακούω εγώ. Γενικά ο κόσμος είναι αγανακτισμένος. Τα βάζει με κυβερνήσεις, κλπ. Έχει χάσει πλέον τον έλεγχο. Βαδίζει στο άγνωστο κάποιες στιγμές.

Ιστορίες αστείες και τραγικές

Δεν έχει πολύ καιρό που πιαστήκανε μεταξύ τους δύο μέχρι που βγήκαν και μαχαίρια. Όταν έμπαινα μέσα στο σταθμό  μου λέει μια κυρία “Φώναξε την αστυνομία, γίνεται χαμός”. Όταν συνειδητοποίησα τι γίνονταν, καλέσαμε την αστυνομία και μέσα σε τρία λεπτά είχε έρθει. Η κυρία πήγε να ξεφύγει από τη φασαρία, έπεσε κάτω και χτύπησε. Πήγα να δω τι γίνεται και με απείλησαν.

Κάποιες φορές βέβαια έχεις τις μαύρες σου και γελάς. Μια φορά ανεβαίνει ένας πάνω και το παίζει τρελίτσα. Ξαπλώνει κάτω και μου λέει «Μεγάλε εγώ θα ξαπλώσω παραλία σήμερα». Ξαπλώνει στο πάτωμα και μου λέει «Έχεις καμιά ομπρέλα γιατί ο ήλιος καίει; Έχεις κανένα λαδάκι να βάλω;». Ήταν 3 η ώρα τα ξημερώματα.

Ο άνθρωπος δεν ήταν εριστικός να σε βρίσει. Πούλαγε τρέλα.

Του λέω «Τι λάδι θες; Coppertone»;

Μου λέει «Ναι, έχεις»;

Λέω «Μου τελείωσε».

Το πήρα πολύ light το περιστατικό.

Ποια είναι τα απαραίτητα στοιχεία που χρειάζεται να έχει ένας οδηγός;

Υπομονή, νηφαλιότητα. Να κοιτάζει τη δουλειά του, γιατί κουβαλάει ψυχές. Δεν είναι όπως η δουλειά που είχα παλιά, δεν έχω να κάνω με σακιά αλεύρι. Ο άνθρωπος άμα πέσει θα χτυπήσει. Να είσαι εντάξει απέναντι στις υποδείξεις του ΚΟΚ. Σαν επαγγελματίας να είσαι άριστος. Δεν χωράνε επιπολαιότητες. Έχουν δει πολλά τα μάτια μας και βλέπουν καθημερινά.

Τι πιστεύεις ότι φταίει για την κατάσταση που επικρατεί με τον ΟΑΣΘ;

Τα λεωφορεία είναι λίγα. Σήμερα υπάρχουν πάρα πολλά παροπλισμένα λεωφορεία. Υπάρχει έλλειψη ανταλλακτικών. Μεγάλο πρόβλημα. Θέλουν ανταλλακτικά και δεν υπάρχουν.

Το κλιματιστικό

Γενικά, για το κλιματιστικό αν λιποθυμήσει κάποιος επιβάτης μέσα, το ίδιο το ΕΚΑΒ σου κάνει αυτεπάγγελτη δίωξη. Το ΕΚΑΒ ενημερώνει την αστυνομία, έρχεται και σε παίρνει. Πήγα σε ένα δικαστήριο και του είπαν του οδηγού

«Αν το λεωφορείο δεν είχε φρένα θα το έπαιρνες;». Λέει «φυσικά όχι». «Έτσι είναι και το κλιματιστικό»

Πώς είμαστε σαν οδηγοί στην πόλη;

Δεν έχουμε παιδεία. Εγώ έχω βγάλει εξωτερικό. Συγκεκριμένα Αυστραλία. Εκεί με το που κατέβει από το πεζοδρόμιο ο πεζός, ο άλλος έχει σταματήσει. Εδώ βλέπεις διάβαση πεζών και δε σταματάει. Τα προβλήματα είναι τόσο αναλυτικά που θα μπορούσαμε να μιλάμε για ώρες.

Ποια είναι η σχέση σας με τους ταξιτζήδες;

Ακούμε «Αν δεν ήσασταν εσείς, εμείς θα δουλεύαμε σήμερα».  «Ο θάνατος σου η ζωή μου», κάπως έτσι το παίρνουν αυτοί. Με τις απεργίες μας ήταν στα high τους όλοι.

Πώς είστε μεταξύ σας οι οδηγοί;

Μεταξύ μας σαν συνάδερφοι εμείς είμαστε 99,99 % άριστοι ο ένας με τον άλλον, υπάρχει αλληλεγγύη. Θα πούμε για τα πάντα, για τα προβλήματα μας, θα πούμε για την καθημερινότητα μας, τι μας συμβαίνει. Είμαστε συνάδελφοι. Συν-αδελφός. Το λένε πολλοί αλλά δεν έχει την έννοια της συναδελφοσύνης.

Τον ευχαρίστησα και σηκωθήκαμε προχωρώντας προς αστικό που θα παίρναμε. Ο κύριος Νίκος έσβησε το τσιγάρο του και κάθισε πίσω από το τιμόνι. Ακούμπησε τον καφέ και έβαλε μπρος. Άρχισε να βρέχει και τα φώτα έγιναν θαμπά πίσω από τα τζάμια. Μία ακόμη νυχτερινή βάρδια ξεκινούσε.