Δέχθηκε να υποδυθεί έναν ρόλο που, όπως θα δείτε παρακάτω, είχε πολλές προκλήσεις για τον ίδιο. Δεν είναι, βέβαια, η πρώτη φορά που του συμβαίνει κάτι τέτοιο. Έτσι, λοιπόν, υποδύεται τον Τόμας Νόβατσεκ στο «Αφροδίτη με Γούνα» του Ντέιβιντ Άιβς, ένα από τα πιο πετυχημένα έργα των τελευταίων ετών γνωστό και από τη μεταφορά του στον κινηματογράφο με σκηνοθέτη τον Ρομάν Πολάνσκι. Ένα έργο με αναφορά στον Έρωτα και τον ερωτισμό, με πολλές προκλήσεις και για τον θεατή. Δε χρειάζεται να πούμε περισσότερα για την παράσταση εδώ, αφού μας οδηγεί στους διαδρόμους της, ο ίδιος ο πρωταγωνιστής, με τη δική του απόδοση. Δε μείναμε μόνο στο έργο αλλά μέσα από αυτό αγγίξαμε και άλλα σημεία. Ακολουθήστε μας παρακάτω και θα καταλάβετε…

Συνέντευξη στον Κώστα Γιάντσιο

Πως έγινε η επιλογή του έργου;
Η πρόταση έγινε από την ομάδα ΘΕΑ.ΜΑ που τολμά να κάνει θεατρικές παραγωγές σε εποχή κρίσης στη Θεσσαλονίκη με αξιώσεις να παιχτούν στην Αθήνα και σε όλη την υπόλοιπη Ελλάδα. Επίσης, δεν διάλεξαν ένα εύπεπτο εμπορικό έργο για να γεμίσουμε ένα μεγάλο θέατρο, όπως το Αριστοτέλειο αλλά τόλμησαν να πάρουν δύο άτομα, εκ των οποίων η πρωταγωνίστρια, η Βανέσα (Μπαρέ) δεν είναι γνωστή για να λειτουργήσει ως «κράχτης». Πρόκειται, μάλιστα, για ένα έργο μέσα στο έργο, που απαιτεί υποψιασμένους θεατές.

Πως θα μας έδινες εσύ το στίγμα της παράστασης;
Ο Τόμας Νόβατσεκ, ο πρωταγωνιστής, είναι θεατρικός συγγραφέας και σκηνοθέτης που ανεβάζει το γερμανικό μυθιστόρημα με τίτλο «Αφροδίτη με Γούνες» του Λέοπολντ φορ Ζάχερ Μαζόχ, από τον οποίο προέρχεται και η λέξη «μαζοχισμός». Ανακαλύπτουμε σιγά – σιγά στη διάρκεια του έργου ότι το έχει ανεβάσει γιατί έχει πολλά κοινά στοιχεία με τον ήρωα. Ψυχολογικά τραύματα από παιδική κακοποίηση, τα οποία εξελίχθηκαν σε μαζοχισμό και ο ήρωας του έργου του Μαζόχ, ο Κουσέμσκι προσπαθεί να επιβάλει τη θέληση του στην ηρωίδα του έργου, την κόμησα Ντουνάγιεφ, να γίνει η αφέντρα του για να νιώσει ο ίδιος την υπέρτατη ηδονή. Κάτι που δεν το κάνει συχνά. Τον βλέπουμε, όμως, σε έξαρση ερωτικής διάθεσης γιατί αυτή του αρνείται συνεχώς να γίνει η αφέντρα του.

Έχουμε τη συνάντηση μια ιστορίας του 19ου αιώνα με ήρωες της δικής μας εποχής…
Οι ρομαντικοί ήρωες του 19ου ασκούνται στην υψηλή τέχνη του ερωτισμού, πράγμα που έχει χαθεί στις μέρες μας, γιατί το σεξ έχει γίνει fast food, ο ερωτισμός δεν υπάρχει και πλέον έχουν χαθεί οι ρόλοι σε σχέση με τον 19ο αιώνα. Σε παράλληλη δράση ο Τόμας Νόβατσεκ που είναι ένας καθόλα ντροπαλός άνθρωπος, μικροβιοφοβικός, που δεν έρχεται σε επαφή με πολύ κόσμο, ζώντας μια πολύ μέτρια ερωτική ζωή, με τετράγωνη λογική, κάνει αυτό το έργο για να ξεφύγει από τη μονοτονία της ζωής του. Στην οντισιόν προσέρχονται 35 ατάλαντες ηθοποιοί από τις οποίες η μία είναι η απεχθέστερη γι’ αυτόν εκδοχή, μια λαϊκή γυναίκα. Αυτή αποδεικνύεται, όμως, η ιδανική ερμηνεύτρια για τον ρόλο. Σιγά σιγά αυτή η γυναίκα, που δήθεν δεν γνωρίζει τίποτα, τον οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια, στην άρνηση που έχει ο Νόβατσεκ, ότι αντιστέκεται στην Αφροδίτη, τη θεά του έρωτα. Το πρώτο πράγμα για να λύσεις ένα πρόβλημα είναι να αναγνωρίσεις ότι το έχεις. Αυτό μέσα από την πρόβα που κάνουν οι δυο τους παρακολουθούμε πως εξελίσσεται με συναρπαστικό τρόπο. Αυτό το έργο και ο ρόλος μ’ έκανε να δεχθώ την πρόταση μαζί και με μία συγκυρία. Φέτος κλείνω 30 χρόνια από τη μαθητεία μου δίπλα στον Κουν, ήμουν ο τελευταίος μαθητής του. Και φέτος έτυχε να μου προτείνει η Άντζελα Μπρούσκου να κάνουμε τον Ρομπέρτο Τσούκο, όπου παίζουμε από τον Νοέμβριο και εκεί παίζω 6-7 ρόλους και σταματάμε στις 14 Φεβρουαρίου την ημέρα θανάτου του Κουν. Επίσης, συγκυριακό, στο Αριστοτέλειο πρωτοπαίχτηκε η «Φανέλα με το 9» και σ’ αυτήν παράσταση τυχαίνει να έχουμε κάμερα επί σκηνής.

Πόση προετοιμασία χρειάζεται;
Πέρα από την άρτια σκηνοθετική ματιά του σκηνοθέτη και μουσικού Κωστή Αθυρίδη και την ενδυματολογική και σκηνογραφική επιμέλεια του Θανάση Καλαλά, πιστεύω ότι εάν έπαιζα αυτόν τον ρόλο πριν 20 χρόνια, πιθανόν να έπαιζα καλά. Όταν είσαι νεότερος θέλεις να αγαπήσεις αλλά δεν μπορείς να φτάσεις σε βάθος. Αγαπούσα μ’ ένα εφηβικό εγώ. Για να ερωτευτείς, πρέπει να αδειάσεις το «εγώ» σου πλήρως και να γίνει εμείς. Περισσότερο «εγώ», λιγότερος Θεός. Σ’ ένα επάγγελμα, όπως το δικό μας, που είναι από τη φύση του ματαιόδοξο γιατί στηριζόμαστε στην αγάπη του κοινού, προσπαθείς να κερδίσεις κάτι με το να είσαι καλός. Τη στιγμή που προσπαθείς να κερδίσεις κάτι, η έκσταση χάνεται. Ερωτεύεσαι, λοιπόν αλλά δεν ερωτεύεσαι με τη θέληση, είναι εγκεφαλικός ο έρωτας, γίνεται ρόλος. Νεότερος ερωτευόμουν αυτά που μου κάλυπταν τις ανάγκες. Μετά τη γέννηση του γιου και την περίοδο που τον ακολούθησα στην Αμερική, όπου άφησα τα πάντα στην Ελλάδα, για πρώτη φορά συνειδητοποίησα τι είναι να χάνεις το εγώ. Όχι γιατί είσαι ανώνυμος και μια σταγόνα σε κάτι γιγάντιο. Ξαναρχίζοντας εκεί κατανόησα τι σημαίνει να αγαπάς κάποιον πραγματικά περισσότερο από εσένα. Τώρα μπορώ να καταλάβω τον Τόμας Νόβατσεκ, νεότερος σε κάποια σημεία θα ήμουν καλός και σε κάποια σημεία ίσως τον έχανα τον ρόλο.

Τι σε προκάλεσε ερμηνευτικά στο έργο;
Σε αυτή της ζωής μου ισχύει ότι όταν κάνεις τη σωστή ερώτηση, θα πάρεις τη σωστή απάντηση. Στην ουσία απάντηση δεν υπάρχει, μόνο σωστές ερωτήσεις. Όταν νομίζεις ότι έχεις την απάντηση, την έχεις χάσει. Ακριβώς αυτό με οδήγησε να αγαπήσω αυτόν τον ήρωα. Ο οποίος θέλει να πενθήσει, όπως ο Πενθέας στις Βάκχες, το «εγώ» του και να πάει στην έκσταση της θεϊκής υπόστασης μέσα από τη διαδρομή του έρωτα. Είναι ένα υπαρξιακό έργο που ο Άιβς έχει την ευφυία να το δίνει αρχικά ως ρυάκι, μετά ως ποτάμι και μετά γίνεται ωκεανός. Είναι όλα με χιούμορ και λεπτότητα δοσμένα που δεν μπορείς να πετάξεις ούτε λέξη.

Ο γυναικείος ρόλος τη διάσταση αποκτά;
Σημαντικό στο έργο δεν είναι μόνο ο ανδρικός ρόλος αλλά και η γυναίκα. Και ο μύθος της Αφροδίτης παίζει ρόλο εδώ. Είναι από τις πιο σκληρές θεές. Έχει τιμωρήσει πολλούς. Η Αφροδίτη έχει χάσει μία φορά στη Μυθολογία, από την Ψυχή, σύμφωνα με τον μύθο. Σ’ αυτό το έργο ηττάται και η Αφροδίτη γιατί όταν ο άντρας γίνει η πραγματική του φύση και ενώσει το μυαλό με το συναίσθημα είναι το ιδανικό για την Αφροδίτη. Θα τον αγαπήσει και αυτή. Φτάνει και αυτή στην έκσταση.

Τι θα ήθελες να κρατήσει ο θεατής φεύγοντας;
Όλα αυτά που συζητάμε, αν γινόταν
Αν ερχόταν ένα ζευγάρι στην παράσταση, τι θα κρατούσε;
Θα καταλάβαιναν πιο εύκολα τη θέση εξουσιαστή – υποταγμένου.

Ένας ελεύθερος…
Ότι ο έρωτας ζει με όλους. Δεν μπορείς να θεωρήσεις τίποτα δεδομένο στον έρωτα, πρέπει να τον κερδίζεις κάθε στιγμή. Σε όλο το έργο δεν αγγίζω τη Βάντα και ως Κουσέμσκι δεν αγγίζω τη Ντουνάγεφ. Αυτό δε σημαίνει ότι οι ρόλοι είναι ψυχροί αλλά όταν γίνει το άγγιγμα θα είναι σημαντικό, εκστατικό. Σε αντίθεση με την εποχή μας, το fast food που λέγαμε που έχει χάσει τη μαγεία του όλος ο ερωτισμός. Είναι μια εποχή μη ερωτική, όπου η εστίαζει στη σωματική εκτόνωση αλλά δεν υπολογίζει την ψυχή, το μυαλό και τις υπόλοιπες αισθήσεις. Δεν είμαστε μόνο μάτια και αφή.

Είσαι απογοητευμένος από την εποχή;
Δεν αφήνω τον εαυτό μου να απογοητευτεί, πιστεύω ότι τα πράγματα εξελίσσονται, πιστεύω στο φως αλλά είμαι και παρατηρητικός σε σχέση με το τι συμβαίνει γύρω μου. Παρατηρώ χωρίς να κρίνω.

Έχει ιδιαιτερότητες ένα έργο με δύο ρόλους. Πως είναι η συνεργασία με τη συμπρωταγωνίστριά σου;
Η Βανέσα ήταν μια αποκάλυψη. Πήρα το ρίσκο να παίξω με μία νέα ηθοποιό και κλέβει τις εντυπώσεις. Πέρα από καλή συνεργάτης ή μια γυναίκα που ξέρει να τραγουδάει και να χορεύει, που είναι γνωστό, ερμηνεύει με ωριμότητα το ρόλο και αυτό με βοηθάει πολύ ώστε να βγουν αυτές οι ποιότητες που είδα στο έργο και ήθελα να παίξω τον ρόλο.

*Η παράσταση «Αφροδίτη με Γούνα» παίζεται στο θέατρο Αριστοτέλειο κάθε Πέμπτη, Παρασκευή και Σάββατο. Αναλυτικά για την παράσταση μπορείτε να δείτε ΕΔΩ